మహాప్రస్థానం/భిక్షువర్షీయసి
| శ్రీశ్రీ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
దారిపక్క, చెట్టుకింద,
ఆరిన కుంపటి విధాన
కూర్చున్నది ముసల్దొకతె
మూలుగుతూ, ముసురుతున్న
ఈగలతో వేగలేక.
ముగ్గుబుట్టవంటి తలా,
ముడుతలు తేరిన దేహం,
కాంతిలేని గాజుకళ్లు,
తన కన్నా శవం నయం.
పడిపోయెను జబ్బుచేసి;
అడుక్కునే శక్తిలేదు;
రానున్నది చలికాలం;
దిక్కులేని దీనురాలు.
ఏళ్లు ముదిరి కీళ్లు కదిలి,
బతుకంటే కోర్కె సడలె-
పక్కనున్న బండరాతి
పగిదిగనే పడి ఉన్నది.
"ఆ అవ్వే మరణిస్తే
ఆ పాపం ఎవ్వరి"దని
వెర్రిగాలి ప్రశ్నిస్తూ
వెళ్లిపోయింది!
ఎముక ముక్క కొరుక్కుంటు
ఏమీ అనలేదు కుక్క.
ఒక ఈగను పడవేసుకు
తొందరగా తొలగె తొండ
క్రమ్మె చిమ్మచీకట్లూ,
దుమ్మురేగె నంతలోన.
"ఇది నా పాపం కా"దనె
ఎగిరి వచ్చి ఎంగిలాకు.