వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-1/శివాలోకనము/భ్రష్టయోగి
'భ్రష్టయోగి'
ఉ. మానవలోక నైజమగు మానుషరూపము కాదు నీది ది
వ్యానన దీధితుల్ తెలుపు నచ్చర వీవని - కాని దేనికై
మానిని వచ్చినా విటకు, మాదు తపోవన పార్శ్వసీమలం
దే నవకమ్ములైన పువుటీరములో చెలి నిన్ను పిల్చెనే!
శా. ఓహో, ఎంతటి జాణవే సఖియ! న న్నూరించి కానంతలో
మోహావేశుని జేసి నాతపసు నున్మూలించె నీ రూప, మే
దేహ భ్రాంతియు లేని నా యెడద సందీప్తంబు గావించి నా
వొహో! లోతుల గ్రొచ్చి చల్లితివి రాగోద్రిక్త మోహోర్ములన్.
ఉ. నీ కనుచూపు వెన్నెలల నీరము త్రావుచు మోసులెత్తి, రా
కాకమనీయమైన ముఖకాంతుల తీవలువారి నా మదిన్
ప్రాకెను, చల్లనౌ వలపు పాటల నాటల పూచె నీ పయిన్
నా కనుచూపు గాటముగ నాటకమున్నె మహాద్భుతంబుగన్.
చ. శిలపయి నిల్చి నే తపసు చేయగపూనిన నాటినుండి యీ
చలువలయూట,- మానసము - చయ్యన నాగి జలంబులింకి ఆ
వల నొక సానువై ఉపలవైఖరి నొందెగదా! మధూల కో
త్పల భవదీయదృష్టి పరిపాకముసోక స్రవన్తి యయ్యెడిన్.
చ. ఎద నదియై స్రవింప కమలేక్షణ! నా కనుచూపు వింతగా
కదిసె జలాల! హల్లక నికాయము కాయము తాల్చె నోసి! నీ
మృదుతర మాధురీ నిబిడమేచక కుంతల పంక్తిలోన సం
పదలను క్రుమ్మరించి మధుపమ్ముల గుండెలు దోచ చూచెడిన్.
ఉ. ఎన్నడులేని యీ యొదుగు లెచ్చటనేర్చిన దీ పికమ్ము నా
కెన్నడు విన్నయట్టు లొకయించుక యేనియు లేదు జ్ఞప్తి ఓ
అన్నులమిన్నరో! నెమిలి ఆటలలో సరిక్రొత్త పోకడల్
వన్నెలు తేరె - నీ విటకు వచ్చుటయేయగు నింతకున్ సఖీ! 6
చ. వన సుమ కన్యకావళి ప్రవాసి విభుం డరుదెంచె నంచు లో
మనమున పొంగె కాని పవమానున కైనను కౌగిలీయకే
మనకయి తాల్చి తావులను మంజుల ముగ్ధదరస్మితంబులన్
పనివడి వంపుచున్నయవి భాగ్యపురాసులు గాగ కానుకల్.
చ. జగము సమస్తమున్ నవరసాలము పోలిక సాంధ్యరాగపున్
జిగిని వెలుంగ కొమ్మలను చేరిన పక్షులు జంటకట్టి ఓ
మగువరొ! ప్రేమ గీతికల మాటికి మాటికి నాలపించి పా
డగ పులకల్ జనించిన కడాని వెలుంగుల బారు నింగిపై.
చ. తొలకరి వాన చిన్కులకు దోసిలి యొగ్గి నుతించు చాతకం
బుల కనినాడ మొన్న పెను పోటున నీగతి గట్లపై నదీ
జలములు పర్వులెత్తు ఘన చక్రమునన్ తటినీ లతాంగు లూ
ర్పులు చెలరేగగా గగురుపుల్ మొలకెత్తగ నాడ సాగెడిన్.
చ. ఉదయమె యీ నదిన్ మునిగి ఓ సుమ కోమలి! కర్మసాక్షికిన్
ఉదకము లర్ఘ్యమిచ్చి యెద యొల్లగ బూచితి నన్నిదిక్కు లే
మిది? యెటు తాల్చెనో ఋతువు లేమిటి మారినవా చెలీ! తరుల్
ముదిమిని మోయుచున్నవి సమూలముగా చివురించె నిత్తరిన్.
ఉ. ఈ సెలయేటి కేమిటికొ యింతటి వేగము నీ వెరింగినా
వే సఖి! చేసెనే ప్రియుని యింటికి జేరగ ప్రొద్దుక్రుంకగా
బాసట అందు కౌత్వర - త్రపారహితంబుగ నేగుచున్నదే
ఆ సెలయేటి మానసము నందలి కోర్కెల నూహసేయుమా!
చ. వడి వడి సాగి యేగ నలవాటుగ పోయెడి వంకదారి నీ
పొడవగు నీడలే అరుగు పోలిక నున్నవి, భానుడేగినన్
తడబడు గుండెతో నెదురు దారులు చూచుచు నిల్చువానికై
వడి నరుదెంచి కొంతదరి వాంఛితముల్ నడిపింప నెచ్చెలుల్. 12
చ. ప్రకృతికి నాకు దూరమని భ్రాంతి వహింపకు, మంతె చాలు నీ
కిక విపులంబుగా పలుక నేటికి? జాణవు? మౌని నైన నో
పికశుకవాణి! కోరికలు పెల్లుగ జీర్ణములై కలంచు - ఈ
సకలము 'కాదు కా'దను వచస్సున లేదటే కాంక్ష గుప్తమై!
| ఉ. | ఎంత విరక్తవై ఇటు నటింతువు నీవు-మనోజుడన్న కా | |
(ప్రతిభ 1945 అక్టోబరు)