పోతన తెలుగు భాగవతము/ఏకాదశ స్కంధము/ఉద్ధవునకుపదేశం
ఉద్ధవునకుపదేశం
| ←ప్రభాసంకు బంపుట | తెలుగు భాగవతము (పోతన తెలుగు భాగవతము/ఏకాదశ స్కంధము) రచయిత: పోతన |
అవధూత సంభాషణ→ |
తెభా-11-91-వ.
ఇట్లు నుతియించి “దేవా! నీవు యదుక్షయంబు గావించి చనిన నేమే విధంబున నిర్వహింతుము? నీ సహచరులమై జరిపిన మజ్జన భోజన శయ నాసనాది కృత్యంబులు మఱవవచ్చునే?” యని యుద్ధవుం డాడిన వాసుదేవుం డిట్లనియె; “బ్రహ్మాదిదేవతా ప్రార్థనంబునం జేసి ధాత్రీ భారంబు నివారించితి; నింక ద్వారకానగరంబు నేఁటికి సప్తమ దివసంబున సముద్రుండు ముంపంగలవాఁడు; యదుక్షయంబునుం గాఁగల యది; యంతటం గలియుగంబునుం బ్రాప్తంబయ్యెడి, నందు మానవులు ధర్మవిరహితులు, నాచారహీనులు, నన్యాయపరులును, నతిరోషులు, మందమతులు, నల్పతరాయువులు, బహురోగపీడితులు, నిష్ఫలారంభులు, నాస్తికులునై యొండొరుల మెచ్చక యుందురు; గావున నీవు సుహృద్బాంధవస్నేహంబు వర్జించి, యింద్రియసౌఖ్యంబులం బొరయక క్షోణితలంబునం గల పుణ్య తీర్థంబుల నవగాహనంబు సేయుచు, మానస వాగక్షి శ్రోత్ర ఘ్రాణేంద్రియ గృహ్యమాణం బగు వస్తుజాతంబెల్ల నశ్వరంబుగా నెఱుంగుము; పురుషుండు నానార్థ కామంబుల నంగీకరించి నిజగుణదోషంబుల మోహితుండై యుండుం; గావున హస్తిపకుండు గంధనాగంబుల బంధించు చందంబున నింద్రియంబులను, మనోవికారంబులను నిగ్రహించి యీషణత్రయంబును వర్జించి, మోద ఖేదంబుల సముండవుగా వర్తించుచు, నీ జగంబంతయు నాత్మాధిష్ఠితంబుగా నెఱింగి, మాయాదు లాత్మతత్త్వాధీనంబులుగాఁ దెలియుచు, జ్ఞానవిజ్ఞానయుక్తుండవై యాత్మానుభవ సంతుష్టుండవై, విశ్వంబును నన్నుఁగా భావించి, వర్తింపవలయు” నని వాసుదేవుం డానతిచ్చిన నుద్ధవుండు భక్తి భయ వినయంబులం గరంబులు మొగిడ్చి “మహాత్మా! సన్న్యస్త లక్షణంబు దుష్కరంబు; పామరులగు వార లాచరింపలేరు; నీ మాయచేత భ్రాంతులైన సాంసారికులు భవాబ్ధిం గడచి యెట్లు ముక్తి వడయుదురు? భృత్యుండనైన నా మీఁది యనుగ్రహంబునం జేసి యానతిమ్ము; బ్రహ్మాది దేవతా సముదయంబును, బాహ్యవస్తువుల భ్రాంతులై పర్యటనంబు సేయుదురు; నీ భక్తు లైన పరమభాగవతు లమ్మాయా నిరసనంబును సేయుదురు; గృహిణీ గృహస్థుల కైన, యతుల కైన నిత్యంబును నీ నామస్మరణంబు మోక్షసామ్రాజ్యపదంబు; గావునఁ బరమేశ్వరా! నీదు చరణంబుల శరణంబు నొందెద; గృపారసంబు నాపై నిగిడింపు” మని ప్రియసేవకుం డైన యుద్ధవుండు పలికిన నతనికిఁ గంసమర్దనుం డిట్లనియెఁ; “బురుషున కాత్మకు నాత్మయె గురువని యెఱుంగుము; కుపథంబులం జనక, సన్మార్గవర్తి వై పరమంబైన మన్నివాసంబునకుం జనుము; సర్వమూలశక్తిసంపన్నుండనైన నన్ను సాంఖ్యయోగపరులు నిరంతరభావంబులందుఁ బురుషభావంబు గావించి తలంచుచుందురు; మఱియు నేక ద్వి త్రి చతుష్పాద బహుపాదాపాదంబులు నై యుండు జీవజాలంబుల లోన ద్వి పాదంబులు గల మనుష్యులు మేలు; వారలలోన నిరంతరధ్యాన గరిష్ఠులైన యోగీంద్రులుత్తములు; వారలలో సందేహపరులచే నగ్రాహ్యుండగు నన్ను సత్త్వగుణగ్రాహ్యునిఁగా నెఱింగి నిజచేతఃపంకజంబు నందు జీవాత్మ పరమాత్మల నేకంబుగాఁ జేసి శంఖ చక్ర గదా ఖడ్గ శార్‌ఙ్గ కౌమోదకీ కౌస్తుభాభరణయుక్తుంగా నెఱుంగుచు నుండువారలు పరమయోగీంద్రు లనియు, బరమజ్ఞాను” లనియునుం జెప్పి మఱియు“నవధూత యదు సంవాదం” బను పురాతనేతిహాసంబు గలదుఁ సెప్పెద నాకర్ణింపుము.
టీక:- ఇట్లు = ఈ విధముగ; నుతియించి = స్తుతించి; దేవా = భగవంతుడా; నీవు = నీవు; యదు = యాదవుల; క్షయంబున్ = నాశనము; కావించి = చేసి; చనిన = వెళ్ళిపోయినచో; నేము = మేము; ఏ = ఏ; విధంబునన్ = విధముగ; నిర్వహింతుము = మనగలము; నీ = నీ యొక్క; సహచరులము = కూడతిరుగువారము; ఐ = అయ్యి; జరిపిన = ఆచరించిన; మజ్జన = స్నానములు; భోజన = భోజనములు; శయన = పరుండుటలు; ఆసన = కూర్చుండుటలు; ఆది = మొదలైన; కృత్యంబులు = పనులు; మఱవవచ్చునే = మరచిపోగలమా, లేము; అని = అని; ఉద్దవుండు = ఉద్దవుడు; ఆడిన = పలికిన; వాసుదేవుండు = కృష్ణుడు {వాసుదేవుడు - వసుదేవుని పుత్రుడు, కృష్ణుడు}; ఇట్లు = ఈ విధముగ; అనియె = పలికెను; బ్రహ్మ = బ్రహ్మదేవుడు; ఆది = మున్నగు; దేవతా = దేవతల; ప్రార్థనంబునన్ = అర్థించుటలు; చేసి = వలన; ధాత్రీ = భూమిమీది; భారంబున్ = భారమును; నివారించితిన్ = తొలగించాను; ఇంక = ఇక; ద్వారకానగరంబు = ద్వారకానగరమును; నేటి = ఇవాల్టి; కిన్ = కి; సప్తమ = ఏడవ; దివసంబునన్ = రోజున; సముద్రుండు = సముద్రుడు; ముంపంగలవాడు = ముంచేయబోవుచున్నాడు; యదు = యాదువుల; క్షయంబునున్ = నాశనము; కాగలయది = అవుతుంది; అంతటన్ = అప్పుడు; కలియుగంబునున్ = కలియుగము; ప్రాప్తంబయ్యెడిని = మొదలగును; అందు = అప్పుడు; మానవులు = మనుష్యులు; ధర్మ = ధర్మమును; విరహితులున్ = వదలినవారు; ఆచార = ఆచారములు {ఆచారములు - ఆచరించ వలెనను నియమము కలవి}; హీనులు = లేనివారు; అన్యాయ = న్యాయవిరుద్ధముగ; పరులు = మెలగువారు; అతి = మిక్కిలి; రోషులు = రోషము కలవారు; మందమతులు = మందబుద్ధి కలవారు; అల్పతర = మిక్కిలి తక్కువ; ఆయువులు = ఆయుష్షు కలవారు; బహు = అనేకమైన; రోగ = జబ్బులచేత; పీడితులు = బాధింపబడువారు; నిష్పల = ప్రయోజనశూన్యమైన; ఆరంభులు = ప్రయత్నాలుచేయువారు; నాస్తికులున్ = నాస్తికులు; ఐ = అయ్యి; ఒండొరులన్ = ఇతరులను; మెచ్చక = మెచ్చుకొనలేకుండగ; ఉందురు = ఉంటారు; కావున = కనుక; నీవు = నీవు; సుహృత్ = స్నేహితుల; బాంధవ = బంధువుల; స్నేహంబున్ = అనుబంధమును; వర్జించి = వదలిపెట్టి; ఇంద్రియ= ఇంద్రియాలవలని; సౌఖ్యంబులన్ = సుఖాలలో; పొరయక = మునిగిపోక; క్షోణి = భూ; తలంబునన్ = మండలముమీద; కల = ఉన్న; పుణ్యతీర్థంబులన్ = పుణ్యతీర్థములను; అవగాహనంబు = ఆకళించుకొనుట, స్నానాలు; చేయుచున్ = చేస్తు; మానస = మనసుచేత; వాక్ = నోరు; అక్షి = కన్నులు; శ్రోత్ర = చెవులు; ఘ్రాణ = ముక్కు; ఇంద్రియ = ఇంద్రియాలవలని; గృహ్యమాణంబు = గ్రహింపబడినది; అగు = ఐన; వస్తు = వస్తువుల; జాతంబు = సమూహములు; ఎల్లనశ్వరంబు = సమస్తము నశించేదే; కాన్ = ఐనట్లు; ఎఱుంగుము = తెలిసికొనుము; పురుషుండు = మానవుడు; నానా = అనేక; అర్థ = రకాలైన; కామంబులన్ = కామములను; అంగీకరించి = స్వీకరించి; నిజ = తన; గుణ = గుణములుతో; దోషంబులన్ = దోషాలుతో; మోహితుండు = మోహమున పడినవాడు; ఐ = అయ్యి; ఉండున్ = ఉంటాడు; కావునన్ = కనుక; హస్తిపకుండు = మావటివాడు; గంధ = మదించిన; నాగంబులన్ = ఏనుగులను; బంధించు = కట్టివేయు; చందంబునన్ = విధముగ; ఇంద్రియంబులను = ఇంద్రియాలను; మనోవికారంబులన్ = మనోవికారములను; నిగ్రహించి = అణచివేసికొని; ఈషణత్రయంబును = ఈషణత్రయాలను {ఈషణత్రయము - 1దారేషణ 2ధనేషణ 3పుత్రేషణ మూడు కోరికలు తగులములు}; వర్జించి = విడిచిపెట్టి; మోద = సుఖమునందు; ఖేదంబులన్ = దుఃఖమునందు; సముండవుగా = సమంగావర్తించువానిగా; వర్తించుచున్ = మెలగుచు; ఈ = ఈ; జగంబు = ప్రపంచము; అంతయున్ = సమస్తము; ఆత్మా = పరమాత్మని; అధిష్ఠితంబు = ఆశ్రయించి ఉండునది; కాన్ = అయినట్లు; ఎఱింగి = తెలిసికొని; మాయ = మాయ; ఆదులు = మున్నగునవి; ఆత్మా = ఆత్మకు; అధీనంబులు = వశమై ఉండునవి; కాన్ = అయినట్లు; తెలియుచున్ = తెలిసికొనుచు; జ్ఞాన = ఆత్మజ్ఞాన; విజ్ఞాన = విద్య; యుక్తుండవు = కలవాడవు; ఐ = అయ్యి; ఆత్మా = ఆత్మజ్ఞానము యొక్క; అనుభవ = అనుభవముచేత; సంతుష్టుండవు = సంతృప్తుండవు; ఐ = అయ్యి; విశ్వంబును = జగత్తును; నన్నున్ = నేను; కాన్ = అయినట్లు; భావించి = తలచి; వర్తింపవలయును = ప్రవర్తించుము; అని = అని; వాసుదేవుండు = కృష్ణుడు; ఆనతిచ్చినిన్ = చెప్పగా; ఉద్ధవుండు = ఉద్దవుడు; భక్తి = భక్తితో; భయ = భయముతో; వినయంబునన్ = వినయములతో; కరంబులు = చేతులు; మొగిడ్చి = జోడించి; మహాత్మా = మహాత్ముడా; సన్యస్త = సన్యాసజీవితము యొక్క; లక్షణంబు = విధానములు; దుష్కరంబు = ఆచరించుటకు కష్టమైనవి; పామరులు = అజ్ఞానులు; అగు = ఐన; వారలు = వారు; ఆచరింపలేరు = చేయలేరు; నీ = నీ యొక్క; మాయ = మాయ; చేత = వలన; భ్రాంతులు = విభ్రాంతిచెందినవారు; సాంసారికులు = గృహస్థులు; భవ = సంసారమను; అబ్ధిన్ = సముద్రమును; కడచి = తరించి; ఎట్లు = ఏ విధముగ; ముక్తి = ముక్తిని; పడయుదురు = పొందుతారు; భృత్యుండను = సేవించువాడను; ఐన = అయినట్టి; నా = నా; మీదన్ = పైన; అనుగ్రహంబునన్ = కృప; చేసి = వలన; ఆనతిమ్ము = చెప్పుము; బ్రహ్మ = బ్రహ్మదేవుడు; ఆది = మొదలైన; దేవతా = దేవతల; సముదయంబును = సమూహములు కూడ; బాహ్య = బాహ్యప్రపంచములోని; వస్తువులన్ = వస్తువులందు; భ్రాంతులు = భ్రాంతి చెందినవారు; ఐ = అయ్యి; పర్యటనంబు = తిరుగుచుండుట; చేయుదురు = చేస్తారు; నీ = నీ యొక్క; భక్తులు = భక్తులు; ఐన = అగు; పరమ = ఉత్కృష్టమైన; భాగవతులు = భాగవతులు; ఆ = ఆ; మాయా = మాయను; నిరసనంబున్ = తిరస్కరించుట; చేయుదురు = చేస్తారు; గృహిణీ = ఇల్లాండ్రకైన; గృహస్థుల = సంసారుల; కైనన్ = కి ఐనను; యతులు = మునుల; కైనన్ = కి ఐనను; నిత్యంబును = ఎప్పుడు; నీ = నీ యొక్క; నామ = నామమును; స్మరణంబు = ధ్యానము; మోక్ష = ముక్తిపదమనెడి; సామ్రాజ్యపదంబు = సామ్రాజ్యాధికారము; కావునన్ = కాబట్టి; పరమేశ్వర = భగవంతుడా; నీదు = నీ యొక్క; చరణంబులన్ = పాదములను; శరణంబున్ = శరణుపొందుటను; ఒందెదన్ = పొందుతాను; కృపారసంబున్ = దయారసాన్ని; నా = నా; పై = మీద; నిగుడింపుము = ప్రసరింపుము; అని = అని; ప్రియ = ఇష్ట; సేవకుండు = సేవకుడు; ఐన = అయిన; ఉద్ధవుండు = ఉద్దవుడు; పలికినన్ = అనగా; అతని = అతని; కిన్ = కి; కంసమర్దనుండు = కృష్ణుడు; ఇట్లు = ఈ విధముగ; అనియె = చెప్పెను; పురుషున్ = మానవున; కున్ = కు; ఆత్మ = ఆత్మ; కున్ = కు; ఆత్మ = ఆత్మ; యె = మాత్రమే; గురువు = గురువు; అని = అని; ఎఱుంగుము = తెలిసికొనుము; కు = చెడు; పథంబులన్ = మార్గాలలో; చనక = పోకుండ; సత్ = మంచి; మార్గవర్తివి = మార్గమునవర్తించువాడవు; ఐ = అయ్యి; పరమంబు = పరమపదము; ఐన = అయినట్టి; మత్ = నా యొక్క; నివాసంబున్ = నివాసమున; కున్ = కు; చనుము = వెళ్ళు; సర్వ = సమస్తమునకు; మూల = కారణభూత; శక్తి = శక్తి; సంపన్నుండను = సమృద్ధిగా కలవాడను; ఐన = అయిన; నన్నున్ = నన్ను; సాంఖ్యయోగ = సాంఖ్యయోగమున; పరులు = లగ్నమైనవారు; నిరంతర = ఎడతెగని; భావంబులన్ = భావపరంపరల; అందున్ = లో; పురుష = పరమపురుషునిగా; భావంబున్ = తలచుట; కావించి = చేసి; తలంచుచుందురు = భావిస్తుంటారు; మఱియున్ = ఇంకను; ఏక = ఒంటి (1) {ఏకపాద - ఒంటికాలు కలవి, వృక్షాదులు}; ద్వి = రెండు (2) {ద్విపాద - రెండు కాళ్ళు కలవి, మానవాదులు}; త్రి = మూడు (3) {త్రిపాద - మూడుకాళ్ళు కలవి}; చతుః = నాలుగు (4) {చతుష్పాద - నాలుగు కాళ్ళు కలవి, జంతువులు పశువులు మున్నగునవి}; పాద = పాదములుకలిగిన; బహు = అనేక {బహుపాద - అనేకమైన కాళ్ళు కలవి, పురుగులు మున్నగునవి}; పాదా = పాదములుకలిగిన; అపాదంబులున్ = పాదములులేనివి {అపాద - పాదములు లేనివి, సర్పాదులు}; ఐ = అయ్యి; ఉండు = ఉండెడి; జీవ = ప్రాణి; జాలంబుల = సమూహముల; లోనన్ = అందు; ద్వి = రెండు (2); పాదంబులు = కాళ్ళు; కల = కలిగిన; మనుష్యులు = మానవులు; మేలు = ఉత్తమములు; వారల = వారి; లోనన్ = లో; నిరంతర = ఎడతెగని; ధ్యాన = ధ్యానము చేయుటలో; గరిష్ఠులు = గొప్పవారు; ఐన = అయిన; యోగి = యోగులలో; ఇంద్రులు = శ్రేష్ఠులు; ఉత్తములు = మేలు; వారల = వారి; లోన్ = అందు; సందేహపరుల = సంశయగ్రస్తుల; చేన్ = చేత; అగ్రాహ్యుండు = గ్రహింపబడనివాడు; అగు = ఐన; నన్నున్ = నన్ను; సత్త్వగుణ = సత్వగుణముచే; గ్రాహ్యుని = గ్రహింపబడువాని; కాన్ = ఐనట్లు; ఎఱింగి = తెలిసి; నిజ = తన; చేతః = మనస్సు అనెడి; పంకజంబున్ = పద్మము; అందున్ = లో; జీవాత్మ = జీవునిలోనుండు ఆత్మ; పరమాత్మలన్ = సర్వాతీతపరమాత్మలను; ఏకంబు = ఒకటి; కాన్ = అగునట్లు; చేసి = చేసి; శంఖ = శంఖము; చక్ర = చక్రము; గదా = గదా; ఖడ్గ = ఖడ్గము; శార్‌ఙ్గ = శార్‌ఙ్గము; కౌమోదకీ = కౌమోదకీ; కౌస్తుభా = కౌస్తుభ; ఆభరణ = అలంకారములు; యుక్తుండు = కలిగినవాడు; కాన్ = అయినట్లు; ఎఱుంగుచున్ = తెలిసికొని; ఉండు = ఉండెడి; వారలు = వారు; పరమ = ఉత్కృష్టమైన; యోగి = యోగులలో; ఇంద్రులు = శ్రేష్ఠులు; అనియు = అని; పరమ = ఉత్కృష్టమైన; జ్ఞానులు = జ్ఞానవంతులు; అనియున్ = అని; చెప్పి = తెలియజెప్పి; మఱియున్ = ఇంకను; అవధూత = అవధూత {అవధూత - కేవల బ్రహ్మజ్ఞాన పరుడై వర్ణాశ్రమాదులను పరిహరించిన సన్యాసి}; యదు = యదు; సంవాదంబు = సంవాదము; అను = అనెడి; పురాతన = పూర్వకాలానికి చెందిన; ఇతిహాసంబున్ = వృత్తాంతమును; కలదు = ఉన్నది; చెప్పెదన్ = చెప్పెదను; ఆకర్ణింపుము = వినుము.
భావము:- ఈ విధంగా స్తుతించి “ఓ దేవా! నీవు యాదవజాతిని నాశనంచేసి వెళ్ళిపోతే, మేము ఎలా మా జీవితాలు నిర్వహించగలము. నీకు సహచరులమై నీతో కలసి చేసిన స్నాన పాన భోజన శయన ఆసనాదులను ఎలా మరచిపోగలము.” అని ఉద్ధవుడు అన్నాడు. దానికి వాసుదేవుడు శ్రీకృష్ణుడు ఇలా అన్నాడు. “బ్రహ్మదేవుడు మొదలగు దేవతల ప్రార్థన ప్రకారం భూభారాన్ని తొలగించాను. ఇక ఈనాటి నుండి ఏడవ దినమున ద్వారక సముద్రంలో మునిగిపోతుంది. యాదవజాతి నాశనం అవుతుంది. అంతట కలియుగం ప్రవేశిస్తుంది.
అప్పుడు మానవులు ధర్మం ఆచారం లేనివారు అవుతారు. అంతేకాక మానవులు అన్యాయపరులు, అతిరోష స్వభావులు, బహురోగ పీడితులు, సంకల్పాలు ఫలించని వారు, నాస్తికులు అయి ఒకళ్ళనొకళ్ళు మెచ్చుకోకుండ ఉంటారు. కనుక, నీవు స్నేహితులు చుట్టాలు వంటి అనుబంధాలను వర్జించు. ఇంద్రియ సౌఖ్యాలలో మునిగిపోకు. భూతలం మీద పుణ్యతీర్ధాలలో స్నానాలు చెయ్యి. పంచేంద్రియాలచే గ్రహింపదగు వస్తువులు సర్వం నశించేవిగా తెలుసుకో.
పురుషుడు అనేకామైన సంపదలను సంపాదించి కామాలకు అవకాశమిచ్చి తన గుణదోషాలకు మోహితుడు అయి ఉంటాడు. కాబట్టి, మావటివాడు మదగజాన్ని కట్టివేసిన విధంగా, ఇంద్రియాలను మనోవికారాలను నిగ్రహించి భార్యాపుత్రులపైన ధనముపైన ఆసక్తి వదలుము. సుఖమునందు కష్టమునందు సమంగా వర్తించు. ఈ విశ్వం సమస్తం పరమాత్మచే అధిష్టించబడినదిగా గ్రహించు. మాయ ఆత్మకు వశమైనదిగా గుర్తించు. జ్ఞాన విజ్ఞానములు కలవాడవు అయి, అత్మానుభవంతో సంతుష్టిపొంది విశ్వాన్ని నన్నుగా భావించి ప్రవర్తించు.” అని వాసుదేవుడు అనతిచ్చాడు.
ఉద్ధవుడు భయ భక్తి వినయాలతో చేతులు జోడించి ఇలా అన్నాడు. “మహానుభావ! సన్యాస జీవితం చాల కష్టమైంది. పామరులు ఆచరించ లేరు. నీ మాయ వలన భ్రాంతులు అయినవారు ఈ సంసార సముద్రాన్ని ఎలా తరించగలరు. ఎలా మోక్షాన్ని పొందగలరు. నేను మీ సేవకుడను కదా. నాకు దయచేసి సెలవియ్యండి. బ్రహ్మదేవుడు మొదలగు దేవతలు సహితం బాహ్య వస్తువులందు భ్రాంతులై తిరుగుతూ ఉంటారు. నీ భక్తులైన పరమ భాగవతులు మాత్రమే ఆ మాయను తప్పించుకో గలరు. ఇల్లాండ్రకైనా, గృహస్థులకైనా, యతులకైనా ఎప్పుడూ నీ నామస్మరణమే మోక్షసామ్రాజ్యాన్ని అందిస్తుంది. కాబట్టి, పరమేశ్వరా! నీ పాదాలను శరణు వేడుతున్నాను. నా మీద నీ దయారసాన్ని ప్రసరించు.” అని ప్రియసేవకుడైన ఉద్ధవుడు అర్థించాడు. అప్పుడు అతనితో కృష్ణుడు ఇలా అన్నాడు.
మానవుని ఆత్మకు ఆత్మే గురువు అని తెలుసుకో. చెడుమార్గాలలో వెళ్లకుండా సన్మార్గంలో మెలగుతూ పరమమైన నా నివాసానికి చేరుకో. సమస్తానికి మూలమైన నన్ను సాంఖ్య యోగులు ఎప్పుడు పరమపురుష భావంతో భావిస్తూ ఉంటారు. అదీకాక ఒకటి రెండు మూడు నాలుగు అనేక కాళ్ళు కలవి; అసలు కాళ్ళులేనివి అయిన జీవజాలంలో రెండు కాళ్ళు కల మనుష్యులు ఉత్తములు; వాళ్ళలో నిరంతర ధ్యానగరిష్ఠులైన యోగీశ్వరులు ఉత్తములు; కాని వాళ్ళలో సంశయగ్రస్తులు నన్ను గ్రహించలేరు; నేను సత్త్వగుణగ్రాహ్యుడను. ఈ విషయం గ్రహించి తమ మనసులలో జీవాత్మ పరమాత్మలను ఒకటి చేసి. శంఖం చక్రం గద ఖడ్గం శార్గ్ఞ్యం కౌమోదకి కౌస్తుభం మున్నగు ఆభరణాలు కల నన్ను తెలుసుకున్న వారు పరమయోగీంద్రులు, పరమజ్ఞానులు.” అని చెప్పి ఇంకా ఇలా చెప్పాడు. “అవధూత యదుసంవాదం అనే ప్రాచీన ఇతిహాసం ఒకటి ఉంది. చెప్తాను విను.” అని శ్రీకృష్ణుడు ఉద్ధవునికి ఇలా చెప్పసాగాడు.