నాగర సర్వస్వం/పరదారగమనము
శరీరస్థితిచే ప్రదర్శించాలి. రతిక్రీడ ముగిసినమీదట కాంత ఎంత పరవశయై ఉన్నా మిక్కిలి శీఘ్రంగా భర్తయొక్క కంటబడకుండునటు తన జఘనభాగాన్ని (మొలముందు ప్రదేశము) వస్త్రముతో కప్పుకొనాలి. క్రీడా సమాప్తియందు చిక్కులుపడిన తన జుట్టును, అలసటను సూచించుచు చెమటతో దోగిన కన్నులను ప్రదర్శించినట్లు వనిత తన జఘనదేశాన్ని భర్తకు ప్రదర్శించకూడదు.
కాంతలందరు ఈ ఏకాంత ధర్మాలను గుర్తించి చరించాలి. వీనివలన వారిలోని నాజూకుదనం ప్రదర్శింపబడి వారు భర్తను ఆకర్షించగలవారు అవుతారు. లోకంలో కాంతానురంజనం (స్త్రీని సంతోషపెట్టుట) మిక్కిలి సున్నితమైనది. క్లేశముతోకూడినది. ఈఏకాంతధర్మాలను కాంతలు ఆచరించే తీరునుబట్టి పురుషుడు వారియొక్క తృప్తిని, అసంతృప్తిని గ్రహించి తగినట్లు వర్తించాలి. అప్పుడు భార్యాభర్తలు ఇద్దరును ఆనందమయజీవితం గడపగలుగుతారు.
★ ★ ★
పరదారగమనము
పరదార అనగా పరభార్య ' నపరదారన్‌గచ్ఛేత్ ' పరస్త్రీలను పొందరాదు. అని వేదము చెబుతోంది. పరస్త్రీలపొందు ఈ విధంగా వేదవిరుద్ధము, అధర్మము అయి ఉండగా కామశాస్త్ర గ్రంథముల యందు ఆపరస్త్రీని పొందడానికి, ఉపాయాలు చెప్పబడ్డాయి. అందుచే అవి నింద్యములయ్యాయి - అన్న వాడుకకూడ లోకంలోఉన్నది. కాని ఈవిషయం వాస్తవంకాదు.
పరస్త్రీని పొందరాదనియే సర్వకామశాస్త్రములు ఘోషిస్తూన్నాయి. కాని ఒక్కొక్కప్పుడు కామం మిక్కిలి ప్రబలంగాఉండి తాను వాంఛించిన స్త్రీని - ఆమె పరస్త్రీయేకావచ్చు - పొందలేక పోతే తన తనువుకే ముప్పు వాటిల్లే పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది. అయితే ఈ పరిస్థితి ఎక్కడనోకాని ఏర్పడదు. వెనుక ఒక ప్రకరణంలో మన్మధావస్తలు చెప్పబడ్డాయి. వానిలో చివరి అవస్థ మరణము. స్త్రీ పురుషులలో కామం పరస్పరం చూచుకోవడంతో ఆరంభం అవుతుంది. అవి క్రమంగా మెట్లెక్కినట్లు శరీరంలో విజృంభిస్తూ ఉంటుంది. దాని విజృంభణలో చివరిమెట్టు (పదవ అవస్థ) మరణం. కాని ఈలోగానే ఆ స్త్రీపురుషులకు సంగమం కలిగితే విజృంభిస్తూ ఉన్న ఆ కామంయొక్క ఆటఅంతలో కట్టువడుతుంది. అతి మరి పైమెట్టుమీదకు ఎక్కజాలనిదగుతుంది. ఇలా కంటిచూపుతో ఆరంభమైన కామం, అభిలషించిన స్త్రీపురుషులకు సాంగత్యం ఏర్పడకపోయినా అన్నిమెట్లు ఎక్కజాలినంత బలంగా అందరియందు విజృంభించదు. ఎక్కడో, ఎప్పుడో అట్టిపరిస్థితి ఏర్పడుతుంది. అట్టిచోట తనశరీరాన్ని కాపాడుకొనడం కోసం పరస్త్రీ గమనాన్ని కామశాస్త్రాలు అంగీకరించాయంటే దానిలో దోషం లేదనిపిస్తుంది.
కాని ఇది ఎవరికివారు ఆత్మపరీక్షచేసి చూచుకొనవలసిన విషయము. "అ పరవనితను పోందకపోతే చచ్చిపోతాను" - అన్న భీతి పూర్తిగా ఏర్పడినట్లు తాను అంతరంగంలో పరిశుద్ధంగా భావించిననాడు మాత్రమే ప్రయత్నించవలసిన విషయమిది. ఇదైనా ఎందుకు అంగీకరింపబడ్డదంటే "శరీరమాద్యం ఖలుధర్మసాధనం" అన్నారు. ధర్మము యెంత గొప్పదైనా దానిని సాధించిపెట్టే సాధనాలలో మొదటిది శరీరము. అందుకే "ధర్మము, శరీరము" రెండింటిలో ఏది? అన్న ప్రశ్న యేర్పడినప్పుడు శరీరము వంకకే మొగ్గుచూపి ధర్మాన్ని కొంత చిన్నచూపు చూస్తే - అది అన్యాయం అనబడదు.
అందుచేతనే ప్రాణాపాయదశయందు పరస్త్రీ గమనానికి కొంత అంగీకారం కామశాస్త్రాలలో కనుపిస్తుంది. తన ప్రాణము పోయినను పరస్త్రీని పొందడానికి అంగీకరించనివారున్ను ఉంటారు. అట్టివారు యుగానికి ఒక్కరుకూడ జన్మిస్తారో లేదో తెలియదు. వారు మహాత్ములు. ఇక పరవనితను పొందకపోతే ప్రాణం పోతుందన్న దశయందు మాత్రమే పరవనితాసక్తులయ్యేవారు ఉత్తములు. పరవనితను పొందకపోతే తన ప్రాణానికి కలిగే ముప్పు ఏమీ లేకపోయినా దుర్వాంఛాపూర్తికై కంటబడిన ప్రతికాంత కొరకు ప్రాకులాడేవారు అధములు. ఈవరుసలో ద్వితీయుల నుద్దేశించి మాత్రమే కామశాస్త్రములయందు పరదారగమనము చెప్పబడ్డది.
పరదారాగమనము కామశాస్త్రాలలో చెప్పబడుటలో వేరొక ప్రధానోద్దేశము స్వభార్యారక్షణము, తాను పరస్త్రీ కొరకు ప్రయత్నించకపోయినా పరుడెవరో దుష్టుడు తన భార్యపై కన్నువైచి యత్నించవచ్చు. వానియొక్క యత్నస్వరూపం తెలిస్తే ఆదియందే తాను జాగ్రత్త పడడానికి వీలు. ఆయత్న స్వరూపము తెలియాలి అంటే పరదారగమన విధులెట్టివో తాను తెలిసికొనాలికదా ! అట్టి తెలివిడి అందరకు కలిగించుటకే శాస్త్రములలో పరదారగమనం చెప్పబడ్డది. ఈదృష్టితో చూస్తే పరదారగమన మన్న విషయం ధర్మానికి ఎంత రక్షాకవచమై ఉన్నదో, కామశాస్త్రగ్రంథాలలో దీని స్థానం ఎంత ఉన్నతమో వెల్లడి అవుతుంది.
అదీకాక ఇతర శాస్త్రాలవలెనే ఈశాస్త్రముకూడ ఋషులచే ప్రవచించబడినదే కాని యెవరో సాధారణులు చెప్పినదికాదు. అందుచే ఈవిషయమును అగౌరవపరచుట అవివేకము. ప్రాణాపాయస్థితిలో ప్రాణరక్షణకు, స్వభార్యాశీల రక్షణకు ఉపయోగించే పరస్త్రీగమన విధానాలు ఈ ప్రకరణంలో తెలుపబడుతున్నాయి.
పరవనితా భేదాలు :
స్త్రీలు అయత్నసాధ్యలు, సాధ్యులు, అసాధ్యులు అని మూడు రకాలుగా ఉన్నారు. ఏప్రయత్నము అక్కరలేకయే సులభంగా పరపురుషునకు వశమయ్యే స్త్రీలు ఆయత్నసాధ్యలు. వీరినే సులభసాధ్యలు అని కూడ అంటారు. కొంత ప్రయత్నంతో పరపురుషునకు లొంగివచ్చే స్త్రీలు సాధ్యలు. వీరిని ప్రయత్నసాధ్యలు