చిత్రభారతము/పంచమాశ్వాసము
శ్రీరస్తు
చిత్రభారతము
పంచమాశ్వాసము
| 1 |
| వ. | అవధరింపుము మృదుమధురవచనరచనాపరితోషితముని | 2 |
| మహాస్రగ్ధర. | కనియెన్ భూపాలుఁ డత్యుగ్రమకరకమఠగ్రాహపాఠీనరంగ | 3 |
| వ. | కని యిట్లని తలంచె. | 4 |
| సీ. | పద్మపత్రాక్షుండు పవళించు సౌధంబు | |
| తే. | మంచిసురధేను వుదయించు మందపట్టు | 5 |
| వ. | మఱియును. | 6 |
| ఉ. | ఆపురుహూతుదాడి భయమంది సమస్తసువస్తురాజిచేఁ | 7 |
| మ. | వలమానోరగరాజరజ్జువలయవ్యాపారమన్మందరా | 8 |
| వ. | అని కొనియాడుచు నమ్మహార్ణవంబు సరిగడచి చనునెడఁ | 9 |
| సీ. | కొండయల్లునిమేనఁ గొమరారుసిరి మించి | |
| తే. | చుక్కలమెఱుంగు లన్నియుఁ జూఱలాడి | 10 |
| వ. | తదుపరిభాగంబున. | 11 |
| సీ. | కమనీయ తపనీయ కౌశేయ మొసపరి | |
| తే. | పారిజాతనవీనపుష్పములతోడఁ | 12 |
| క. | సరసిజభవాదిదివిష | 13 |
| వ. | ఈక్షించి యిట్లని తలంచె. | 14 |
| సీ. | శ్రీసర్వదేవతాసేవితపదపద్మ | |
| తే. | దేహభృన్మానసాబ్జవర్ధితవిహార | 15 |
| వ. | అని యివ్విధంబునఁ జతుర్థవ్యూహాధిపతి యగుశేషశాయి | |
| | గమనంబునఁ దన్నుం కొని చన దధిఘృతసురేక్షురసలవణ | 16 |
| క. | అనఘా, కృష్ణుఁడు నారద | 17 |
| క. | వినువీథిఁ జనెడు హరియా | 18 |
| క. | ఆనురువుఁ జూచి కృష్ణుం | 19 |
| చ. | అని తలయెత్తి మింటఁ జను సాశ్వనరేంద్రునిఁ జూచి వీని మ | 20 |
| ఆ. | అని ప్రతిజ్ఞఁ జేసి యనిమిషమౌనియు | |
| | గొలువఁ గృష్ణుఁ డలఘుగుణశాలి నిజధామ | 21 |
| వ. | ఇట్లు కృష్ణుండు ప్రతిజ్ఞఁ జేసి చనిన యనంతరంబ యిచటఁ | 22 |
| ఉ. | ఆనరనాయకాగ్రణి హయం బనురాగము నందునట్లుగా | 23 |
| వ. | అ ట్లేగి. | 24 |
| తే. | చంద్రకాంతశిలానద్ధసౌధమధ్య | 25 |
| వ. | అయ్యవసరంబున మంత్రులు గరంబులు మోడ్చి యిట్లని విన్న | 26 |
| సీ. | చంద్రహీనంబైన క్షణదాముఖముఁబోలె | |
| తే. | దేవ నీలేమిఁ జేసి ధాత్రీతలంబు | 27 |
| మ. | అవరోధాంబుజపత్రలోచనలు దేవా నీనియోగంబుచే | 28 |
| క. | మాపాలి భాగ్యవశమున | 29 |
| వ. | అనునవసరంబున మెఱుంగు మెఱసినచందంబునఁ జూచు | 30 |
| సీ. | చివురాకుఁ జేసినఁ జేసెఁగా కజుఁ డందుఁ | |
| | జిఱుదొనల్ చేసినఁ జేసెఁగా కజుఁ డందుఁ | |
| తే. | ననుచు జనులెల్ల నచ్చెరువందఁ బాద | 31 |
| వ. | ఇత్తెఱంగున నత్తురంగంబు నత్తుల్యమునీశ్వరుశాపార్ణ | 32 |
| ఉ. | పువ్విలుకాని గారవపుఁబోటివొ శైలవిరోధిభామవో | 33 |
| తే. | అనిన నాపువ్వుఁబోఁడి నెయ్యమునఁ బలికెఁ | 34 |
| తే. | ప్రాభవోపేంద్ర నాపేరు రంభ నాని | |
| | నిచ్చఁ గ్రొత్తగ మన్నింప నెగడుదాన | 35 |
| చ. | అఱిముఱి లోకజాలము భయంబునఁ జెంద హరింగుఱించి ని | 36 |
| ఉ. | ఆదివిజాధినాయకునియానతి యౌదలమోచి నేను ని | 37 |
| తే. | అంత నే నమ్మునీంద్రు పాదాంబుజాత | 38 |
| ఉ. | నీకు సమస్తలోకములు నిండినవేడుకఁ జూపి తెచ్చి ల | 39 |
| తే. | అనఘ నీదేహ మంటిన యట్టిపుణ్య | 40 |
| వ. | అని సకలజనవశీకరణంబును సర్వదేవతాకర్షణంబును నిఖిల | |
| | నగునారాయణమంత్రరాజంబు నీకు నిచ్చెదనని యన్నరేం | 41 |
| శా. | ఆరాజేశ్వరుఁ డొక్కనాఁడు నిజహర్మ్యాగ్రంబునన్ మంత్రులుం | 42 |
| సీ. | భర్గాద్రిశృంగస్థపద్మరాగము లన | |
| తే. | నాల్కపై నువ్వుగింజైన నాననట్టి | 43 |
| ఉ. | నారదుఁ డేగుదెంచి నరనాథునిముందట నిల్చె వేడుకల్ | 44 |
| వ. | ఇవ్విధంబున సకలవిద్యావిశారదుండును నిజతనుప్రభా | 45 |
| చ. | మునివర, యెల్లకాలమును మ్రొక్కులచే నినుఁ బూజ సేయునా | 46 |
| వ. | అనిన నమ్మహీధవునకుం గలహభోజనుం డిట్లనియె. | 47 |
| తే. | భద్రమే నీకు రాజేంద్ర, ప్రజల కెల్లఁ | 48 |
| | పరికించి పనులవారలఁ | 49 |
| వ. | అని యడిగిన నాచతుర్ధనుండు మునీంద్రా, నానేర్పుచందం | 50 |
| క. | పరులకును జింత సేయం | 51 |
| క. | అరిఁ గోరుఁ గొనెడు తఱి భూ | 52 |
| క. | హితవరియై వెరవరియై | 53 |
| క. | ధరణి శరీరము జీవుఁడు | 54 |
| క. | శూరుల విశ్వాసము గల | 55 |
| చ. | అనవుడు నమ్మహీపతి సురాధిపమౌనివరేణ్యుతోడ ని | 56 |
| వ. | అనుడు నమ్మునీంద్రుం డమ్మనుజేంద్రున కిట్లనియె. | 57 |
| క. | నినుఁజూడ దుఃఖ మయ్యెడు | 58 |
| తే. | అయిన నీ కొకయతిరహస్యంపుఁబలుకుఁ | 59 |
| వ. | అనిన నమ్మునీంద్రునివాక్యంబున వారల నంపిన నమ్మహీ | 60 |
| క. | అనఘా మాయాతురగం | 61 |
| ఆ. | నీహయోత్తమంబు నెమ్మొగంబునఁ బుట్టి | 62 |
| మ. | అది వీక్షించి బలానుజుండు పటుకోపాయత్తుఁడై యుగ్రతం | 63 |
| ఆ. | అని ప్రతిజ్ఞఁ జేసి యనుపమసంతోష | 64 |
| వ. | ఇవ్విధంబున నాకైలాటకంబుదపసి వేఁడినారసంబులు గర్ణం | 65 |
| ఉ. | ఏటికి వేఁటఁ బోయి తఁట నేటికి మాయపుఁదేజిఁ గంటి? నే | 66 |
| సీ. | అని వెచ్చనూర్చి ధైర్యంబూఁత గాఁగ న | |
| తే. | చొత్తు నామంత్రరాజవిస్ఫురణచేత | 67 |
| వ. | అని నిశ్చయించి శుచియై త్రైలోక్యనాయకుండైన జంభా | 68 |
| సీ. | శిరమున దోఁపిన సురమహీరుహపుష్ప | |
| తే. | గరుడగంధర్వదేవకింపురుషవరులు | 69 |
| వ. | ఇవ్విధంబున నాదేవతాసార్వభౌముఁడు ప్రత్యక్షంబై నిలి | 70 |
| క. | ఆరాజు ముకుళితకరాం | |
| | జారఁగ నెంతయు నతనికిఁ | 71 |
| ఉ. | నన్ను నకారణంబ యల నందకుమారకుఁ డుగ్రవృత్తి మీ | 72 |
| వ. | అనవుడు దేవతావల్లభుం డాకుండినవల్లభున కిట్లనియె. | 73 |
| మ. | వనజాతోద్భవదత్తచండవరగర్వస్ఫూర్తి లోకమ్ము లె | 74 |
| మ. | తనకాంతామణి సత్యభామకు వినోదక్రీడకై దేవలో | 75 |
| వ. | అనిన నాచతుర్ధనుండు దేవా, దేవకీతనయుం డగుకృష్ణుండు | 76 |
| ఉ. | ద్వారకలోనఁ గృష్ణుఁడు ముదంబున రాజ్యము సేయుచు న్మనో | |
| | గోరిక గొల్వఁ దారకలలోని శశాంకునిఁ బోలియుండఁగన్. | 77 |
| వ. | అయ్యవసరంబున బదరికాశ్రమవాసు లగుభరద్వాజకణ్వ | 78 |
| తే. | అనిని దానవకోటి నుక్కడంచి సాధు | 79 |
| వ. | అని విన్నవించిన యమ్మునిముఖ్యులపలుకు లంగీకరించి యని | 80 |
| ఉ. | ఆపురరక్షకాసురుల నందఱఁ జక్రమునన్ హరించి యా | 81 |
| తే. | సత్యభామ విరోధి యాశ్చర్య మందఁ | 82 |
| క. | తదనంతరంబ తత్సం | 83 |
| తే. | వచ్చి సతితోడ నదితికి వందనంబుఁ | 84 |
| తే. | అంత నొకనాఁడు పౌలోమి యరిగి సత్య | 85 |
| క. | బృందారకుఁ డొక్కఁడు దా | 86 |
| తే. | ఇడక యా లేమప్రేమ నుపేక్ష సేయఁ | 87 |
| వ. | ఇట్లు ధరించి. | 88 |
| ఆ. | మనుజకామినులకు విను దేవతాయోగ్య | 89 |
| వ. | అని పులోమజ శ్రీకృష్ణుప్రభావం బెఱుంగనిదై నోనాడిన | 90 |
| ఉ. | ఈసును గోపము న్మది వహించి పులోమజవేఁడిమాటకై | 91 |
| మ. | హరి యబ్భామినిఁ జేరవచ్చి యను నీ వానందశూన్యాత్మ వై | 92 |
| చ. | నరకునితోడఁ బోరునెడ నా కొకయించుక కేలు డస్సినన్ | 93 |
| ఉ. | ఏమిటి కింతవంత తరళేక్షణ! చెప్పుమటన్న లేచి య | |
| | గోమలనూతనస్వరముఁ గ్రోలుచు కోయిలపిల్లయో యనన్. | 94 |
| తే. | ఏడ్చి యాసత్య హరితోడ నింద్రుదేవి | 95 |
| ఉ. | ఆరమణీశిరోమణిఁ బ్రియంబునఁ గౌఁగిటఁ జేర్చి కంటినీ | 96 |
| క. | మానవసతివని ని న్నవ | 97 |
| చ. | హరి పెకలించి తెచ్చి విహగాధిపుపై నిడియె న్ముదంబునన్ | 98 |
| వ. | ఇట్లు పారిజాతం బవహరించి సత్యభామాసమేతుండై గరుడ | 99 |
| శా. | నావారందఱుఁ గూడి యొక్కమొగమై నానాస్త్రసంతానముల్ | |
| | నావజ్రప్రతిమానబాణతతి నేయన్ వ్యర్థమయ్యెం దుదిన్. | 100 |
| క. | ఏ నలిగి మఱియు నేసితి | 101 |
| వ. | అదియును విఫలంబైన నేనును నిజావాసంబునకుం జనితిం | 102 |
| సీ. | కడువేఁడినిట్టూర్పు లడరించి కొండొక | |
| తే. | మహిమ మెఱిఁగినవారలై మానవేంద్రుఁ | 103 |
| సీ. | కటి నమర్చినచేలఁ గన్గొన నీక్షించి | |
| | నురము నిండినపాపసరముపైఁ దలకొన్న | |
| తే. | నపుడు పొడచూప మ్రొక్కి పాదాంబుజములు | 104 |
| క. | క్షోణీశ్వర, విను మే నీ | 105 |
| వ. | అనిన దేవా యవ్వసుదేవనందనునకును మీకును గయ్యం | 106 |
| తే. | బాణుఁ డనుబలిసుతుఁడు మద్భక్తవరుఁడు | 107 |
| వ. | ఆ రక్కసులఱేఁ డొక్కకన్యం గని యుష యనుపే రిడి | 108 |
| శా. | ఆరామామణి యొక్కనాఁడు దనహర్మ్యాగ్రంబునన్ హేమడో | 109 |
| తే. | ఎన్నఁడును జూచి వినియును నెఱుఁగనట్టి | 110 |
| చ. | కల యని యంటినేని మది గాసిలునే నిజమేని నాథుతోఁ | 111 |
| చ. | కనుఁగవ నీరు నించుఁ గరకంజము లల్లన మోడ్చి మ్రొక్కు ము | 112 |
| ఉ. | ఏమిటి కింతయల్క? నిను నేమని దూఱితిఁ బ్రాణనాథ నీ | 113 |
| చ. | [8]అలయికఁ జెంది కన్నుఁగవ యల్లన మోడ్చిన నన్నుఁ జూచి నీ | 114 |
| చ. | 115 |
| చ. | అను బయలాలకించు హృదయంబునఁ బాయని నాథుఁ జూడఁగాఁ | 116 |
| ఉ. | హారము భారమై మణిగణాకరబంధురసౌధరంగసం | 117 |
| వ. | ఇవ్విధంబున నవ్విలాసిని [11]యవ్వలరాచవారిపువ్వులవింటి | 118 |
| చ. | శిర మొకయింత వంచి వెతఁ జెంది కపోలమునందు హస్తపం | 119 |
| వ. | అయ్యవసరంబున నలికజతశీతమయూఖరేఖ యగుచిత్ర | 120 |
| తే. | నీమనంబునఁ దగిలిన నెవ్వయెల్లఁ | 121 |
| తే. | మఱియు నొక్కవిధంబు రామా! యెఱుంగఁ | 122 |
| వ. | అని చెప్పిన నప్పయోజముఖి యక్కప్పురగంధి కిట్లనియె. | 123 |
| క. | సుకుమారతనుఁడు నభినవ | 124 |
| క. | ఆరాకొమరుని నన్నుం | |
| | నారీతియెల్లఁ జెప్పితిఁ | 125 |
| వ. | ఆచిత్రరేఖ యిట్లనియె. | 126 |
| ఆ. | గణన కెక్కిన మూఁడులోకములవారిఁ | 127 |
| వ. | అని తదనుమతి నొక్కయేకొంతస్థలమున కరిగి యాకాంతా | 128 |
| తే. | స్వర్గలోకంబు దేవతావరులఁ జూపి | 129 |
| తే. | సిగ్గుతోఁ గూడఁ బులకలు చెంగలించె | 130 |
| క. | ఆసన్న యెఱిఁగి బాణసు | 131 |
| క. | వనితా, యీతఁడు కృష్ణుని | |
| | బున ననిరుద్ధుఁడు సంగర | 132 |
| వ. | అని చెప్పిన. | 133 |
| తే. | కలకలను నవ్వి యాకలకంఠి కలర | 134 |
| తే. | అంబుజానన యెంతగయ్యాళివాఁడె | 135 |
| వ. | కావునఁ జెలియా నామీఁది మక్కువంబు నీమనంబునం | 136 |
| ఆ. | ఆసరసిజనేత్ర యధికసంభ్రమమునఁ | 137 |
| వ. | అయ్యవసరంబున ననిరుద్ధుండు మేలు కాంచి వింతలై తోఁచు | 138 |
| క. | తరుణీ, నీ వెవ్వతె వి | 139 |
| చ. | కురులు మొగంబునన్ జెదరఁ గ్రొమ్ముడి యించుక వీడఁ జెక్కులన్ | 140 |
| క. | తరుణీతరుణులు దా రొం | 141 |
| ఆ. | చిత్రరేఖ యర్దశీతాంశురేఖాల | 142 |
| వ. | అంత. | 143 |
| క. | అందందఁ బొడము తమకము | 144 |
| చ. | తలఁపునఁ దత్తఱం బొదవఁ దత్కరపద్మము కేల నంటినన్ | 145 |
| తే. | అంగుళీయకసౌభాగ్య మరసిచూచు | 146 |
| వ. | తదనంతరంబ. | 147 |
| సీ. | క్రొవ్విరుల్ బాగుగాఁ గొప్పునఁ జెరివెడు | |
| తే. | కప్పురముపల్కుఁ గొఱికించు కపటమునను | |
| | పారవశ్యంబు నొందించి వారిజాక్షి | 148 |
| వ. | ఇత్తెఱంగున నత్యంతసంతోషంబున నుద్యానవనవిహారంబు | 149 |
| చ. | అలసతతోడఁ గౌను ఘనమయ్యెఁ దనూరుహరాజితోడఁ జ | 150 |
| వ. | ఇవ్విధంబున నయ్యుషాకన్యక గర్భంబు దాల్చుట యెఱింగి | 151 |
| క. | భానునికరములకున్ హిమ | 152 |
| తే. | అని యెఱింగించి రంత నత్యంతరోష | 153 |
| చ. | అలసతతోడ నెన్నొసల నంటిన లత్తుకబొట్టుతోడఁ జె | |
| | దులదుల రాలుచందనముతోడ నొయారపురీతి నిడ్డ కుం | 154 |
| మ. | కని భీమంబుగ బెట్టదల్చి చటులోగ్రస్ఫూర్తితో నార్చి య | 155 |
| వ. | అయ్యవసరంబున నారాక్షసేశ్వరుండు నక్కుసుమసాయక | 156 |
| ఉ. | ఆదనుజాధినాథుఁడు భయంకరవైఖరిఁ జేరిపోరి బా | 157 |
| వ. | తదనంతరంబ. | 158 |
| క. | ఈవార్త నారదుఁడు చని | 159 |
| వ. | ఇట్లు వచ్చిన. | 160 |
| ఉ. | యాదవులెల్లఁ గబ్బు మెఱయన్ బలినందనుపట్టణంబు ప్రా | 161 |
| క. | తనబలముతోడఁ గూడన్ | 162 |
| ఉ. | మారుఁ డుమాకుమారుఁడును మాధవుఁ డేనును సీరపాణియున్ | 163 |
| వ. | అప్పుడు. | 164 |
| క. | హరిబలము చేత బలముం | 165 |
| వ. | తదనంతరంబు బాణుం డక్షీణబలుండై సాక్షాద్విష్ణుం డగు | |
| | రంబున కరిగెం గావునఁ గృష్ణునివలన నిన్ను రక్షింపరాదని | 166 |
| ఆ. | ఆచతుర్ధనుండు నత్యంతభయవిహ్వ | 167 |
| వ. | కొండొక చింతించి కమలగర్భు నారాధించిన. | 168 |
| సీ. | పాలునీరును నేరుపఱుపఁజాలినయట్టి | |
| తే. | సర్వదివిజులు దిక్పతుల్ సన్మునులును | 169 |
| వ. | ఇవ్విధంబునఁ బ్రత్యక్షంబైన యవ్వేలుపుపెద్దం గనుంగొని | 170 |
| చ. | జలరుహగర్భ నన్ను మురశాసనుఁ డూరక వైర మెత్తి క | 171 |
| వ. | అనిన వాణీవల్లభుండు క్షోణీవల్లభున కిట్లనియె. | 172 |
| సీ. | పురుడు వెళ్లకమున్న పూతనవిషదిగ్ధ | |
| తే. | 173 |
| క. | అనవుడు నమ్మనుజేంద్రుఁడు | 174 |
| సీ. | ధరణీశ, యొక్కనాఁ డరుదుగాఁ గృష్ణుండు | |
| | బృందావనంబునఁ గ్రేపుల మేపుచు | |
| తే. | కొమరులును లేఁగలును నయి గొల్లగుబ్బె | 175 |
| తే. | బాలవత్సకములయందుఁ బార్థివేంద్ర | 176 |
| క. | చరణముల కొరఁగితి మ | 177 |
| మ. | శివ సర్వాత్మక వాసుదేవ హరి రాజీవాక్ష గోవింద మా | 178 |
| క. | అని సన్నుతించి కృష్ణున | 179 |
| వ. | తదనంతరంబ. | 180 |
| తే. | నిఖలరాజ్యంబు పాలించు నేర్పు లుడిగి | 181 |
| ఆ. | హరి ప్రతిజ్ఞఁ జేసె శరములచే నొండెఁ | 182 |
| వ. | అని బహుప్రకారంబులఁ బరితాపంబునం బొరలు చతుర్ధను | 183 |
| క. | జనవర మనపొలముల క | 184 |
| క. | కాయమునకుఁ బ్రాణములకు | 185 |
| వ. | అని కొంతదడవు చింతించి శౌరిపేరు నుడువక శరణు | 186 |
| క. | కనుఁగొనియె నాచతుర్ధన | 187 |
| తే. | కని మనంబున భయభక్తు లనఁగి పెనఁగఁ | 188 |
| క. | మిన్నక బలియుఁ డొకఁడు నను | 189 |
| తే. | అనుచుఁ గ్రమ్మఱ మ్రొక్కి యజ్ఞనవిభుండు | 190 |
| మ. | మనుజాధీశులఁ జెప్పనేల సకలామర్త్యుల్ దగన్ రేఁచి వ | 191 |
| చ. | అని యాచతుర్ధనుమనంబున నమ్మిక లొదవునట్లుగా ఘోర | 192 |
| ఉ. | ఎవ్వఁడు నీకు వైరి కత మెయ్యది నీయెడ వైర మెత్త నీ | 193 |
| తే. | కాననంబున నేఁ దురంగంబుఁ గాంచి | 194 |
| ఆ. | యమునమీఁద వెడలి యరుదేర నత్తురం | 195 |
| క. | అది కారణమున భీతిం | 196 |
| వ. | దురంతచింతాక్రాంతస్వాంతుండ నై యుండి మద్భాగ్యవశం | 197 |
| ఉ. | ఆనరనాథువాక్యము భయంకరమై తనవీనులందు ను | 198 |
| వ. | ఇవ్విధంబునం గొంతదడవు చింతించి తనలో నిట్లని వితర్కించె. | 199 |
| ఆ. | ఏమి చేయువాఁడ నిట్టి దుస్సంధికి | 200 |
| మ. | మునుపే యాతఁడు కృష్ణుపే ర్నుడివినన్ మోసంబునుం జెంద కే | 201 |
| తే. | అట్టి పరమాత్ముతోడ నే నని యొనర్చు | 202 |
| సీ. | |
| తే. | మఱియుఁ దక్కటి రిపువీరమండలంబు | 203 |
| వ. | తనమనంబున నిట్లని వితర్కించె. | 204 |
| క. | తన తనువు నిలుపుకంటెన్ | |
| | దనపలుకు నిలిపి సురలకుఁ | 205 |
| క. | శరణాగతుఁ డగువానిన్ | 206 |
| క. | జీమూతవాహనుం డొక | 207 |
| క. | 208 |
| క. | కావున శరణాగతుని | 209 |
| క. | తాతకును ధర్మసూతికి | 210 |
| క. | అనఘా యిప్పుడు నీపుర | 211 |
| వ. | ఇ ట్లర్జునుం డరిగినయనంతరంబ యాచతుర్ధనజననాయకుండు | 212 |
| చ. | అనిలతనూభవుండు దివిజాధిపనందనుఁడుం గవ్ల్ ముదం | 213 |
| ఆ. | కని యుపాయనంబుగా మత్తకరులు మ | 214 |
| క. | ఆనరనాయకునకు స | 215 |
| తే. | ఈతఁ డేభూవిభుండు పే రేమి యిటకు | 216 |
| చ. | అనఘవరేణ్య కుండినపురాధిపుఁ డితఁడు పేరిటన్ జతు | 217 |
| తే. | శరణుఁ జొచ్చినవారి రక్షణము సేయ | 218 |
| క. | శ్రీవిభునితోడి నెయ్యము | 219 |
| తే. | నాప్రతిజ్ఞయు నితనిప్రాణములుఁ గావ | 220 |
| మ. | సకలోపాయవిశారదుండు నయశాస్త్రప్రౌఢుఁ డాయోధనో | 221 |
| క. | పోనీ శరణాగతికై | 222 |
| తే. | వాసవాత్మజ మును నీవు చేసినట్టి | 223 |
| వ. | ఇవ్విధంబున నమ్మహీపతి యగుచతుర్ధనుభయం బుడిపి | 224 |
| మ. | అసికృత్తారినికాయకాయజబుధాధ్యక్ష్మాత్మసంజాతభీ | 225 |
| క. | ఉర్వీదేవసమూహా, శీర్వాదసమేధమానసింధురతురగా | 226 |
| తోటకము. | కరుణాకరమానస కమ్రయశః | 227 |
| గద్యము. | ఇది శ్రీమత్కౌండిన్యగోత్రపవిత్ర చరిగొండ తిమ్మ | |
- ↑ ధునీ
- ↑ నెగడె నీప్రాంతమందు
- ↑ ఖడ్గంబులు
- ↑ నీహారపుండరీకాబ్జతార
- ↑ దొఱంగఁజేయవే
- ↑ గర్వించి పె
- ↑ తో విడిపించినకన్యకావళిం
- ↑ అలుకబు
- ↑ తనువున నింతఁ గొల్పెడిని
- ↑ నిల నోప నేమి యొనరింతును
- ↑ యవ్వలరాజు పువ్వులవింటినారి
- ↑ బెనఁగ దండను గామినిఁ జూచె నత్తఱిన్
- ↑ గ్రోలి
- ↑ లులుక
- ↑ వత్సునిఁ
- ↑ బాలవత్సాత్ముఁడయి
- ↑ జెలికా
- ↑ వనరుహోద్భవునంతవాఁడు బాలకవత్స
ముల దాఁచి తనయంత మోసపోయె;
వాసవునంతటివాఁడును సంగర
స్థలమున నెదిరించి ధరణిఁ గూలె;
వేఁడిచూపఱియంతవాఁడు బాణాసుర
యుద్ధంబులోపల నోసరిల్లె;
వసుధాసుతునియంతవాఁడును సంగర
స్థలమున సేదిరించి ధరణిఁ గూలె; - ↑ ధరణిఁ దూలె
- ↑ తరక్షకు
- ↑ గూడి
- ↑ నున్నాఁడు దైవ మని యాతనితోన్.