తాళ్ళపాక పదసాహిత్యం/మొదటి సంపుటం/రేకు 37
రేకు: 0037-01 మలహరి సం: 01-227 తిరుపతి క్షేత్రం
పల్లవి: అదె చూడు తిరువేంకటాద్రి నాలుగు యుగము
లందు వెలుగొందీ ప్రభ మీరఁగాను
చ.1: తగ నూటయిరువై యెనిమిది తిరుపతుల గల
స్థానికులును చక్రవర్తి పీఠకములును
అగణితంబైన దేశాంత్రుల మఠంబులును
నధికమై చెలువొందఁగాను
చ.2: మిగుల నున్నతములగు మేడలును మాడుగులు
మితిలేని దివ్య తపసులున్న గృహములును
వొగి నొరగుఁ బెరుూమాళ్ళ వునికి పట్టయివెలయు
దిగువ తిరుపతి గడవఁగాను
చ.3: పొదలి యరయోజనము పొడవుననుఁ బొలుపాంది
పదినొండు యోజనంబుల పరపుననుఁ బరగి
చెదరకే వంక చూచిన మహాభూజములు
సింహశార్జూలములును
చ.4: కదిసి సురవరలు కిన్నరులు కింపురుషులును.....
గరుడ గంధర్వ యక్షులును విద్యాధరులు
విదితమై విహరించు విశ్రాంతదేశముల
వేడుకలు దైవారగాను
చ.5: యెక్కువల కెక్కువై యెసఁగి వెలసిన పెద్ద-
యెక్కు డతిశయముగా నెక్కి నంతటిమీఁద
అక్కజంబైన పల్లవరాయని మటము
అలయేట్లపేడ గడవ
చక్కనేఁగుచు నవ్వచరిఁ గడచి హరిఁ దలఁచి
మొక్కుచును మోకాళ్ళముడుగు గడచిన మీఁద-
సరుగననుఁ గానరాఁగాను
చ. 7: ప్రాకటంబైన పాపవినాశనములోని
భరితమగు దురితములు పగిలి పారుచునుండ
ఆకాశగంగ తోయములు సోఁకిన భవము
లంతంత వీఁడి పారఁగను
యీకడనుఁ గోనేట యతులుఁ బాశుపతుల్ మును-
లెన్న నగ్గలమైవున్న వైష్టవులలో
యేకమై తిరువేంకటాద్రీశుఁడాదరిని
యేప్రాద్దు విహరించఁగాను
రేకు: 0037-02 ముఖారి సం: 01-228 భక్తి
పల్లవి:సిరి దొలంకెడి పగలు చీఁక టా యితఁడేమి
యిరవు దెలిసియుఁ దెలియనియ్యఁడటుగాన
చ.1: తలపోయ హరినీలదర్పణంబో ఇతఁడు
వెలుఁగుచున్నాడు బహువిభవములతోడ
కలగుణం బటువలెనె కాఁబోలు లోకంబు
గలదెల్ల వెలిలోనఁ గనిపించుఁ గాన
చ.2: మేరమీరిననీలమేఘమో యితఁడేమి
భూరిసంపదలతోఁ బొలయుచున్నాడు
కారుణ్యనిధియట్ల కాఁబోలు ప్రాణులకు
కోరికలు దలఁపులోఁ గురియు నటుగాన
చ.3: తనివోనిఆకాశతత్వమో యితఁడేమి
అనఘుఁడీ తిరువేంకటాద్రి వల్లభుఁడు
ఘనమూర్తి అటువలెనె కాఁబోలు సకలంబు
తనయందె యణఁగి యుద్బవమందుఁగాన
రేకు: 0037-03 ఆహిరి సం: 01-229 అథ్యాత్మ
పల్లవి: తనవారలు పెరవారలుఁ దానని యెడివాఁ డెవ్వఁడు
తనుగుణముల దిగవిడిచినధన్యుం డాతఁడెపో
చ.1: తెగఁబడి మదనసముద్రము దేహముతోడనె దాఁటిన
విగతభయుం డతఁ డెవ్వఁడు వీరుం డెవ్వఁడొకో
పగగొని పంచేంద్రియముల ప్రాణముతోడనె బతికి
జగదేకప్రీతుండగుచతురుం డాతఁడెపో
చ.2: యేచినపరితాపాగ్నుల నేమియు నొవ్వక వెడలిన
ధీచతురుం డతఁడెవ్వండు ధీరుం డెవ్వఁడొకో
చూచిన మోహపుఁజూపులఁ జురుచూండ్ల కెడమియ్యని
రాచఱికపు నెరజాణఁడు రసికుం డాతఁడెపో
చ.3: చావుకు సరియగు ద్రవ్యవిచారపు తుగులులఁ బాసిన
పావనుఁ డెవ్వఁడు బహుజనబాంధవుఁ డెవ్వఁడొకో
శ్రీవేంకటగిరినాథుని చిత్తములోపల నిలిపిన -
దేవసమానుఁడు నాతఁడె ధీరుఁడు నాతఁడెపో
రేకు: 0037-04 దేవగాంధారి సం; 01-230 అథ్యాత్మ
పల్లవి:చెప్పుడుమాటలే చెప్పకొనుటగాక
చెప్పినట్లఁ దాము నేయ రెవ్వరును
చ.1:దొడ్డయినశరీరదోషమైనయట్టి
జడ్డు దొలఁగవేయఁజాల రెవ్వరును
గడ్డబడి యీఁతకాండ్లాటగాని
వొడ్డునడుమ నీఁద నోపరెవ్వరును
చ.2:శ్రీవేంకటేశుపైఁ జిత్త మర్పణ నేసి
యీవిధు లన్నియు నెడయ రెవ్వరును
చావు బుట్టగులేని జన్మముగలసర్వ.-
దేవతామూర్తులై తిరుగ రెవ్వరును