రేకు: 0021-01 ఆహిరి సం: 01-125 దశావతారములు
| పల్లవి : |
పెక్కులంపటాల మనసు పేదవైతివి నీకు
నెక్కడా నెవ్వరులేరు యేమిసేతువయ్యా
|
|
| చ. 1: |
కన్నుమూయఁ బొద్దులేదు, కాలు చాఁచ నిమ్ములేదు
మన్నుదవ్వి కిందనైన మనికి లేదు
మున్నిటివలెనే గోరుమోపనైనఁ జోటు లేదు
యిన్నిటా నిట్లానైతి వేమి సేతువయ్యా
|
|
| చ. 2: |
అడుగిడఁగ నవ్వల లేదు, అండనైన నుండలేదు
పుడమిఁ గూడు గుడువనైనఁ బొద్దులేదు
వెడఁగుఁదనము విడువలేదు, వేదమైనఁ జదువలేదు
యెడపఁదడప నిట్ల నీకు నేమిసేతువయ్యా
|
|
| చ. 3: |
వుప్పరములు మానియైన నుండలేదు లోకమందు
నిప్పుడైన నీవిహర మిట్ల నాయను
చెప్పనరుదు నీగుణాలు శ్రీవేంకటేశ యిట్ల-
నెప్పుడును ఘనుఁడ వరయ నేమిసేతువయ్యా
|
|
రేకు: 0021-02 శ్రీరాగం సం: 01-126 కృష్ణ
| పల్లవి : |
ఇతఁడు చేసిననేఁత లెన్నిలేవిలమీఁద
యితఁడు జగదేకగర్వితుఁడౌనో కాఁడో
|
|
| చ. 1: |
కుడువఁడా ప్రాణములుగొనుచుఁ బూతకిచన్ను
తుడువఁడా కపటదైత్యులనొసలి వ్రాలు
అడువఁడా నేలతో నలమి శకటాసురుని
వడువఁడా నెత్తురులు వసుధ కంసునివి
|
|
| చ. 2: |
పెట్టఁడా దనుజారిబిరుదు లోకమునందు
కట్టఁడా బలిదైత్యు కర్మబంధముల
మెట్టఁడా కాళింగు మేటిశిరములు, నలియఁ-
గొట్టఁడా దానవులఁ గోటానఁగోట్ల
|
|
| చ. 3: |
మరపఁడా పుట్టువులు మరణములుఁ బ్రాణులకు
పరపఁడా గంగఁ దనపాదకమలమున
చెరుపఁడా దురితములు శ్రీ వెంకటేశుఁడిదె
నెరపఁడా లోకములనిండఁ దనకీర్తి
|
|
రేకు: 0021-03 సామంతం సం: 01-127 వేంకటగానం
| పల్లవి : |
ఆదిదేవుఁడై అందరిపాలిటి
కీ దేవుఁడై వచ్చె నితఁడు
|
|
| చ. 1: |
కోరిన పరమ యోగుల చిత్తములలోన
యేరీతి నుండెనో యీతఁడు
చేరవచ్చిన యాశ్రితులనెల్లఁ బ్రోవ
యీరీతి నున్న వాఁడీతడు
|
|
| చ. 2: |
కుటిల దానవుల కోటానఁగోట్ల
యెటువలెఁ ద్రుంచెనో యీతఁడు
ఘటియించి యిటువంటి కారుణ్యరూపుఁడై
యిటువలె నున్న వాఁడీతడు
|
|
| చ. 3: |
తక్కక్క బ్రహ్మాండ తతులెల్ల మోచితా-
నెక్కడ నుండెనో యీతఁడు
దిక్కుల వెలసిన తిరువేంకటేశుఁడై
యిక్కడ నున్న వాఁడీతఁడు
|
|
రేకు: 0021-04 గుండక్రియ సం: 01-128 దశావతారములు
| పల్లవి : |
తానే తెలియవలె తలఁచి దేహి తన్ను
మానుపువారలు మరి వేరీ
|
|
| చ. 1: |
కడలేని భవసాగరము చొచ్చినతన్ను
వెడలించువారలు వేరీ
కడుబందములచేతఁ గట్టుపడిన తన్ను
విడిపించువారలు వేరీ
|
|
| చ. 2: |
కాఁగినినుము వంటికర్మపు తలమోపు -
వేఁగు దించేటివారు వేరీ
మూఁగిన మోహపుమూఁకలు తొడిఁబడ
వీఁగఁ దోలేటివారలు వేరీ
|
|
| చ. 3: |
తిరువేంకటాచలాధిపునిఁ గొలుపుమని
వెరపు చెప్పెడువారు వేరీ
పరివోని దురితకూపములఁ బడకుమని
వెరపు చెప్పెడివారు వేరీ
|
|
రేకు: 0021-05 శ్రీరాగం సం: 01-129 అంత్యప్రాస
| పల్లవి : |
బయలు వందిలి వెట్టి పరగఁ జిత్తముగలిగె
దయమాలి తిరుగ నాత్మజుఁ డొకఁడు గలిగె
|
|
| చ. 1: |
కనుచూపువలన నుడుగనికోరికలు గలిగె
తనుకాంక్షవలనఁ బరితాపంబు గలిగె
అనుభవనవలన మోహంధకారము గలిగె
తనివి దీమివలన తలపోఁత గలిగె
|
|
| చ. 2: |
అడియాసవలన పాయనిచలంబునుఁ గలిగె
కడుమమతవలన చీఁకటి దవ్వఁగలిగె
కడలేని తమకమునఁ గాఁతాళమునుఁ గలిగె
నడుమ నంతటికి మాననిప్రేమ గలిగె
|
|
| చ. 3: |
తరితీపు వలన చిత్తభ్రాంతి తగఁ గలిగె
విరహంబువలన పురవేదనలుఁ గలిగె
తిరువేంకటాచలాధిపుని కరుణామృతము
పరిపూర్ణమైన యాపద నీఁదఁ గలిగె
|
|
రేకు: 0021-06 కేదారగౌళ సం: 01-130 అధ్యాత్మ
| పల్లవి : |
పరమాత్ముని నోరఁబాడుచును యిరు -
దరులు గూడఁగఁ దోసి దంచీ మాయ
|
|
| చ. 1: |
కొలఁది బ్రహ్మాండపు కుందెనలోన
కులికి జీవులను కొలుచు నించి
కలికి దుర్మోహపు రోఁకలివేసి
తలంచి తనువులను దంచీ మాయ
|
|
| చ. 2: |
తొంగలి రెప్పలు రాత్రులుఁ బగలును
సంగడి కనుఁగవ సరిఁ దిప్పుచు
చెంగలించి వెసఁ జేతులు విసరుచు
దంగుడు బియ్యముగా దంచీ మాయ
|
|
| చ. 3: |
అనయముఁ దిరు వేంకటాధీశ్వరుని
పనుపడి తనలోఁ బాడుచును
వొనరి విన్నాణి జీవులనెడి బియ్యము
తనర నాతనికియ్య దంచీ మాయ
|
|
