శుకసప్తతి/నలుబదియవకథ
నలుబదియవకథ
గీ. చిలుక చిలుకలకొలికితోఁ జెప్పఁదొడఁగె
అమ్మ! వినవమ్మ తారకాచలమునందు
నొక్కనాఁడు మహాదేవుఁ డుబుసుపోక
శ్రీకరోద్యానవనవాటిఁ జేరి యచట. 295
సీ. ప్రమథు లిర్వంకల బలసికొల్వఁగ రుద్ర
కన్యకామణు లూడిగంబొనర్ప
భృంగి హాస్యక్రియారీతి నృత్యము సల్ప
చండీశ్వరుఁడు గుణస్తవ మొనర్ప
విఘ్ననాథుఁడు పురోవీథి ముద్దులు చూప
శరసంభవుఁడు బరాబరి యమర్ప
నందివాహనము చెన్నొంది మ్రోల నటింప
వీరభద్రుఁడు జయోద్వృత్తిఁ దెలుప
గీ. తండులాస్యంబునకుఁ దరుల్ తగఁ జిగుర్చు
నట్లు గాంధర్వరసపూర్తి నలరుజాయ
నంబికాదేవితోడ నెయ్యమున నభవుఁ
డుచితసింహానస్థుఁడై యుండునపుడు. 296
క. అమరేశ్వరాదిదిగధిపు
లమరవరుల్ జపతపోమహర్షులు దమకున్
సముఖంబు లేమి దృఢ భ
క్తి మరిన్ తమకడకుఁ జేరి ద్రిమ్మరువేళన్. 297
సీ. పసుపంటుజిలుగుదుప్పటి యంచుముత్యముల్
వరుసఁ గన్పడు వల్లెవాటు దనర
చెంపనించుకజారు సిగనొప్పు సంపంగి
మడుపుటెత్తులతో రుమాలు మెరయ
ఘర్మాంబుబిందు సంగతి నొకింత రంగు
బొట్టు కస్తూరితావి బుగులుకొనఁగ
వెలిదమ్మిఱేఁకులు తెలివిఁగుల్కెడు దీర్ఘ
నేత్రాంతములఁ గొంత నిదురదెలుక
గీ. కరములను నీరు కలవొట్టు కప్పురంపు
విడెము పుక్కిట కడుచిక్కుపడినహార
లతయుగంబునఁ బొసఁగ నుల్లాస మొసఁగ
వచ్చె నలకూబరుఁడు దుర్వారుఁ డగుచు. 298
చ. అపుడల పార్వతీరమణుఁ డన్నలకూబరుఁ జూచి జాతికొం
చెపువగ నేగుదెంచె నని చాల మనంబున నెంచి యోరి! నీ
వపరిమితప్రమత్తుఁడ వహంకృతిచిత్తుఁడ విట్టు లంతరం
గపు కొలునైనవేళ మముఁ గానఁగ నర్హుఁడవే గణింపఁగన్. 299
క. నీ వధమవర్తకుఁడవు
గావున మాసముఖమ్ము గడియం దగునే
భూవలయమ్మున మర్త్యుడు
వై వర్తిలు మనుచు శంభు వానతి యొసఁగెన్. 300
వ. మనమునఁ గడు బెగడొందుచు
విని ధనదసుతుండు సభయవిహ్వలమతియై
యనియెం బ్రణమిల్లి జగ
జ్జనకా! యీత ప్పొకింత సైపుమటంచున్. 301
లయ గ్రాహి. శంకర నిశాచర భయంకర శివాహృదయ
పంకరుహభృంగ లకలంకకుచిమద్వీ
క్షాంకురతటస్థమకరాంక! [1](వృషభేశ్వర శు)
భాంక! మకుటస్ఫుటమృగాంకనవరేఖా
లంకరణ! భక్తజనపంకహరణా! భనవి
సంకటకళంకహర! కింకరు ననున్ క్షే
మంకరుఁడవై మనుపు మంకిలి యొనర్పక ని
రంకుశకృపారసవిశంకట! నమస్తే. 279
క. పరమగురుద్రోహి ననుం
గరుణించఁ గద యనన్య(గతికుఁడ ననినన్)
గిరిజావల్లభుఁ డతనికిఁ
గరుణామతి నిట్టులనియెఁ గడుప్రియ మెసఁగన్. 280
ఉ. మే మొకమాట దెల్పెదము మించి మదీయవచోవిశేషసం
రామహిమం బొకింతయును దప్పదు తప్పక యున్న నేమి ల
క్ష్మీమహనీయవైభవసమృద్ధియు బుద్ధియు మోహనాంగరే
ఖామహిమంబు నీకుఁ గలుగం గృప సేసితి నమ్ము నెమ్మదిన్. 281
క. విమలమతుల్ మద్భక్తులు
సుమతీహరదత్తు లనఁగ క్షోణిం గల రా
రమణీరమణులకు మనః
ప్రమదముగ జనింపు మమితభాగ్యోన్నతివై. 282
తే. అన విని మహాప్రసాదం బటంచు వచ్చి
యిందుశేఖరు నానతి నిందుఁ (బొడమె)
మదను నాహ్వయమునను నోమగువ! వైశ్య
తల్లంజుండైన (నీ) ప్రాణవల్లభుండు. 283
క. వింటివొ యన నల భామిని
గెంట తల యూఁచి మెచ్చి కీరపరుని నీ
వంటి మహామహు డుండఁగ
వింటి మనోభీష్ట మెల్ల వెలయఁగ గంటిన్. 307
గీ. ఎంత సుజ్ఞాననిధివి నీ వెంత ఘనుఁడ
వెంత నిను మెత్తు నని పల్కు నంతలోన
చుఱుకు చుఱుకున నరుణవిస్ఫురణ మెఱయ
కరకరని తోచె తూర్పున ఖరకరుండు. 308
ఉ. ఆల్ల ప్రభావతీరమణి యంత నిశాంతముఁ జేరి నాఁటిరే
యల్లన కుందనంపుజిగియందపు మైఁగయిసేసి నేటి కీ
హల్లకభల్లతీవ్రనిశితాస్త్రహళాహళి కోర్వజాల రం
జిల్లఁగ రాజశేఖరుని జేరి సుఖించెద నంచు నెంచుచున్. 309
గీ. రామచిల్కకు మేలోగిరంబునాన
వాలుచక్కెరరసదాడిపాలచెఱుకు
లరఁటిపం డ్లిడి పసపార్చి యక్కు చేర్చి
సెల వొసంగుమన్న నాముద్దుచిల్క యనియె. 310
నలువదియొకటవకథ
క. రంభవు నీవు విలాసవి
జృంభణమున నిన్ను గనిన చిత్తజుఁ డైనన్
శుంభద్రతితంత్రకళా
రంభమునకుఁ దానె కదిసి ప్రార్థించుగదే! 311
సీ. ఇంద్రాదిదిక్పతులైన నీవడిపంచ
బడి యందలములలోఁ బరివసింప
పోటుబంటులు నిజాద్భుతరణప్రాభవం
బులు గోరికొనుచు నీ కెలను గొల్వ
- ↑ వృషభేశ్వర నమశు (పూ)