ఇరువదిమూఁడవ ప్రకరణము
177
'
"నిజమే. ఇరువదిమందికంటె హెచ్చుగా లేదు ”
“ లేదు. పాతికమంది యుందురు. సందియము లేదు”
“ వెనుక కుందిరిగి మార్కొనుఁడు. వచ్చినారు. మన మీఁదం బడుదురు అని యొకరితోనొకరు సంగతులు చెప్పుకొనుచుఁ బరస్పరము హెచ్చరించుకొనుచు, అందఱును వలయు నాయుధ ములఁగొని సిద్ధముగా నుండిరి.
"ఆ గం డాగండి! యెక్కడి కెళ్తారింకా ? '
“ అడముండలట్లే పారిపోతారేం. మీ కేం పౌరుసంలేదా?”
“ నిలండి నిలండి! ' అను కేకలు నార్పులు వినంబడెను. ఆ కేకలు రాధాకుమారునకును, దక్కిన వీరులకును ములుకులై తోచెను. ఆ వీరుల ముఖముల నుండి దుర్నివార్యమై, భయంక రమై, శత్రుశుష్క మహీరుహ విధ్వంసన సమర్ధ శిఖజ్వాలాయ మానమై క్రోధరసము నిరంతర ధారగాఁ బ్రవహించుచుం డెను. ఆ భటుల దుర్భాషలు వారిని వ్రేటుందిన్న బెబ్బులులను జేసెను. కండ్ల నుండి నిప్పుకలు రాలుచుండెను. “ రండు ! రండు ! వ్యర్థ ప్రసంగము లేలఁ జేసెదరు ? మీ మగఁటిమి చూపుఁడు. భవత్కంఠ విలుంఠ నోత్సాహమునం గాలసర్పములవలెఁ బ్రకాశించుచున్న మాఖడ్గముల నెదిర్చి నిలువుఁడు.
