వారు రోము పట్టణాన్ని పట్టుకొని అక్కడ ఇతః పూర్వపాలకులైన శాబైనులను ఓడించి బానిసలుగా చేసుకున్నారు. వారు కాలక్రమేణ ప్లీబనులైనారు.
విజేతలు అన్ని దేశాలలోనూ వారి వారి పూర్వికుల సాంఘిక మత, రాజకీయ సంప్రదాయాలను అనుసరిస్తూ సామాన్య జనం దగ్గిరనుంచీ దూరంగా ఉంటూ వచ్చినారు. వారితో సహపంక్తి భోజనముగానీ, వివాహాలుగానీ జరిపేవారు కారు. అంటే ఆ విజేతలు ఎవరి మధ్య నివసిస్తున్నారో వారిని విజాతీయులుగానూ, అన్యదేశీయులుగానూ భావించే వారన్నమాట.
ప్రతిజాతికీ, ప్రతి వర్గానికీ, కొన్ని ప్రత్యేకాచారాలూ అభిమానాలూ లోకంలో గోచరిస్తున్నవి. వారి వారి జీవనవిధానాలు వేరు; వారి వారి ఉత్సాహోద్రేకాలు వేరు. వాటిని బట్టి ప్రతిజాతీ, ప్రతి వర్గమూ, తనను ఉత్తమ శ్రేణికి చెందిన దానినిగా భావించుకొని, ఇతర జాతులమీదా, వర్ణాలమీదా దాడిచేస్తూ ఉంటవి. ఆ జాతుల్లో పుట్టిన కవులూ, గాయకులూ ఆ మారణకృత్యాలను 'వీరగాథలు'గా భావించి కీర్తనం చేస్తుంటారు. ఈ ఉత్తమత్వాభిమానం మూలంగా జాతులమధ్య వివాహ బంధాలు ఉండవు.
ఈ విధంగా వివాహ బంధాలు లేకపోవటం వల్ల ఆయా జాతులు విశేషమైన నీతినియమాలు కలిగినవని భావించటానికి వీలులేదు. ఇందుకు ఉదాహరణముగా బెడాయిక్ జాతిని జూడవచ్చును. ఆ జాతి స్త్రీ కొద్దిమూల్యానికి టర్కీ దేశస్థునికి గాని, మరొక ఐరోపా దేశస్థునికి గానీ తన శరీరాన్ని అమ్ముకోవచ్చును. దానిని సంఘం అంగీకరిస్తుంది. కానీ ఆ విదేశీయుని వివాహం చేసుకుంటే తప్పిదము క్రింద పరిగణిస్తుంది. ఘోరశిక్ష విధిస్తుంది.
నేటి నాగరికత జాతులమధ్య, దేశాలమధ్య, మతాల మధ్య, సంఘాల మధ్య ఉన్న రాతిగోడలను బ్రద్దలు కొట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నది. ఇందుమూలంగా అన్ని దేశాలలో కాకపోయినా కొన్ని దేశాలల్లో నయినా - యుక్త వయస్సు గలిగిన స్త్రీ పురుషులు ఇరువురూ వారి వారి ఇష్టానుసారంగా మతసాంఘిక నిబంధనలకు తల ఒగ్గనవసరం లేకుండా వివాహం చేసుకొనే అవకాశం లభించింది. ఆ వివాహాలు చట్టసమ్మతాలైనవి. వెనుకవారు పడవలసిన ఆర్థిక నష్టాలవల్ల కలిగే భయం దూరమైపోయింది.
ఈ మార్పు అత్యంత ప్రధానమైనది. మానవ జీవిత చరిత్రలో ఈ వైవాహిక విధానంలోని పరిణామము మూలంగా నూతనాధ్యాయం ప్రారంభమైంది.
228
వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-4
