ఉత్పల : కొంతకాలం క్రితం ఈ గీతాన్ని నగరంలోని ఓ గోష్ఠిలో పాడి వినిపించింది.
భదంతుడు : అమ్మా నీవు అది పాడగలవా?
ఉత్పల : పాడగలను...
నావికా!
బ్రతుకన ఆశయె లేదిక!
కడలిని తడబడి
కానను దారెదొ
పెనుజడి అలజడి
ననుగన రావో - ॥నావికా॥
భదంతుడు : చాలా చక్కని కంఠమమ్మా నీది! గీతం వింటున్నంతసేపూ ఏవో
అవ్యక్తానుభవాలు లీలగా ద్యోతకమైనవి.
ఉత్పల : మీరు ఎన్నడైనా కొంతకాలం పాటలిలో ఉన్నారా?
భదంతుడు : అనేక మారులు మేము అక్కడనే బుద్దపూజ ఆచార్య సమితావ్రీలతో కలిసి జరిగించాము.
ఉత్పల : ఎప్పుడైనా 'ఉత్పలపర్ణ' పేరు విన్నారా?
భదంతుడు : లేదమ్మా! ఆమె అంత ప్రసిద్ధురాలా ఏం?
ఉత్పల : రాజలోకంలో ఎప్పుడూ ఆమె పేరు చెవినబడుతూ ఉంటుంది. నాగరకుల మాట చెప్పనవసరంలేదు. వారికామె దేవతామూర్తి.
భదంతుడు : (ప్రశ్నపూర్వకంగా) ఆమె....
ఉత్పల : నర్తకి... గాయని కూడాను.
భదంతుడు : నీకేమైనా స్నేహితురాలా?
ఉత్పల : కాదు గర్భశత్రువు... అయితేనేం ఆమె అంటే నాకో వెర్రి అభిమానం. ఆమె దుస్థితిని చూస్తే నాకో కనికరం!
భదంతుడు : దుస్థితా?
322
వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-2
