ఏడో దృశ్యం
(వసంతసేన గృహంలో అంతర్భాగం. ఆమె చారుదత్తుని చిత్రాన్ని కూనిరాగాలు తీసుకొంటూ చిత్రిస్తూ పూర్తి చేస్తూ ఉంటుంది. ఇంతలో మదనిక ఏదో పని ఉన్నట్లు ప్రవేశిస్తుంది)
వసంతసేన : (కుంచెతో చిత్రపటాన్ని చిత్రిస్తూనే) మదనికా!
మదనిక: (మాట్లాడదు)
వసంతసేన : ఇదుగో? ఇటు చూడు!
మదనిక: (చూడదు)
వసంతసేన : చూడవా?
మదనిక : (ముద్దుగా అతిపరిచయ కంఠంతో) ఉఁః
వసంతసేన : పోనీలే చూడకపోతే మానిలే - (భావాన్ని మార్చి) ఈ చిత్రపటం ఎవరిదో చెప్పవే చూదాం?
మదనిక : (వసంతసేన దగ్గరికివచ్చి వేలితో మందలిస్తూ) చెప్పనా?
వసంతసేన: (చిరునవ్వుతో చెప్పమన్నట్లు తల ఊపుతుంది)
మదనిక : (నెమ్మదిగా నొక్కి ఒకమాట తరువాత ఒక మాటగా) నీవు కన్నార్పకుండా... ముగ్ధమోహనంగా... పరమాభిలాషతో... బహుళాసక్తితో
వసంతసేన : ఎంతసేపు ఈ స్వస్తి కానీ
మధనిక : (వేగంగా) ఎవరిని చూడటానికి ఇష్టపడతావో
మదనిక : వసంతసేన : వాళ్ళది
వసంతసేన : ఈ వక్రోక్తులు కట్టిపెట్టి ఏడిపించక త్వరగా చెప్పు.
—————————————————————
147
