వసంతసేన : (అతివినయంగా) దేవపురుష మనుష్యులేమిటి? దేవ దానవ పురుష మనుష్యులు - మహాత్ములు!
కుంభీలకుడు : మా అమ్మాయికి మీ గొప్పదనం ఇప్పటికర్థమైంది!
శకారుడు : (కుంభీలకుణ్ణి దూరంగా పొమ్మని హస్తసంజ్ఞ చేస్తూ) వసంతసేనా! మీ అన్నమీద ఒట్టు నిన్ను వెన్నాడటంలో నేను ఎంతో అలిసిపోయినాను, సొలసి పోయినాను! దేవీ! కేతకీదళకఠోరవల్లీ! (ముఖం తేలవేస్తూ ప్రేమకుమారం చేస్తాడు).
వసంతసేన : ఏమిటా వెకిలిచేష్టలు! ఎవరనుకున్నావో! - నడు అవతలికి - (గద్దిస్తూ) ఉఁ.
శకారుడు : (కోపంతో) బావా! ఏమిటి మీ చెల్లెలి బెదిరింపు? నేనేమి వాడొదిలిపెట్టినానా, కాడొదిలిపెట్టినానా? ఎక్కడికి పొమ్మంటుంది? - చూడ బోతే చేయి చేసుకుండేదాకా మాట వినేటట్టు లేదు.
కుంభీలకుడు : (వసంతసేన దగ్గరికి వచ్చి) అమ్మాయీ! మా ప్రభువుగారి కంటే నీకు మంచి రసికులు ఎక్కడ దొరుకుతారని.
వసంతసేన : అయ్యా! అనురాగానికి యోగ్యత అవసరం.
శకారుడు : అఁ- ఆ దరిద్రచారుదత్తుడి కున్నంత యోగ్యత వరపురుషుణ్ణి వాసుదేవుణ్ణి నాకు లేదన్నమాట! బావా! ఇది క్షమింపరాని అవమానం అని చెప్పు.
కుంభీలకుడు : (నిష్కర్షగా) అమ్మాయీ ఇది క్షమింపరాని అవమానం!
వసంతసేన : రాచబాటలో బలాత్కారం చేయటం భరింపరాని అవమానం.
శకారుడు : బావా! ఇక ఇది మనమాట వినదు. (దగ్గరకు పోయి చేయి పట్టుకుంటాడు)
వసంతసేన : (విదలించి పెద్దగొంతుకతో) పల్లవికా! పరభృతికా! మధురికా! (దూరంగా రదనిక మైత్రేయుడు బల్యన్నంతో ప్రవేశిస్తారు)
శకారుడు : బావా, ఎవరో మనుష్యులు!
కుంభీలకుడు : (జారుకుంటాడు)
శకారుడు : బావా! బావా!
వసంతసేన : (గొంతు పెద్దదిచేసి) పల్లవికా! పరభృతికా!!
—————————————————————————
123
