'విన్నపము'
(లౌకిక విజయమర్యాదాదులను ఆశించి నానారాజసందర్శన చేయదలచిన ధూర్జటి కవీంద్రుని మనఃప్రవృత్తిని గుర్తించిన కాళహస్తీశ్వరుడు తొలుత వారించినాడు. పెడచెవిన పెట్టి వెళ్ళి ఆయా స్థితిగతులకు ఒదగలేక తిరిగి వచ్చి సర్వేశ్వర సన్నిధానంలో ఒకనాటి ఏకాంతమందు చేసుకొన్న విన్నపము)
కం. కన్నుల మూడిటి నార్పుచు
ఎన్నడు న న్నెఱుగ నట్టు లేల నటింపన్?
కన్నీరొలుకకు తండ్రీ!
కన్నప్పను గాను నేను కన్నుల నొసగన్.
చ. చనినాడన్ విజిగీషతోడ కవితా సామ్రాజ్యమున్ గోరి నా
ఘననిష్ఠా జపహోమ సత్రియలకున్ కల్పించితిన్ స్వస్తి, మా
యని కాలుష్యము, క్లేశమున్ మిగిలె రాజాస్థాన మర్యాద లీ
వని నట్లే జరిగెన్, సభన్ గలుగవయ్యా! అర్హ సత్కారముల్.
శా. ఏ నాడైన భువిన్ అసూయ, కలుషం బీర్ష్యా, వ్యథా, శాంతియే,
కానన్ రావు సమత్వ, మభ్యుదయ, మగ్రామ్యంబు, సౌఖ్యంబు దే
వా! నాకేశగురూత్తముండు కవియై ఆస్థానముల్ చేరినన్
నే నమ్మన్ కనకాభిషేక మగునేవిన్, నా శిరం బిచ్చెదన్.
మ. 'పటు గంగా లహరీపరీత శమ శుంభత్ప్రౌఢతాంచత్కళా
ఘటనున్' న న్గని కృష్ణరాయ ధరణీకాంతుండు సామాన్య వా
క్పటిమన్ దర్పునిగా మదిన్ దలచి సంభావింపడున్, కావ్య ది
క్కటి గండస్థల గంధవాహమధు వాఘ్రాణింపగా నేర్వడున్.
ఉ. నాగరక ప్రపంచము ఘనమ్మని నెమ్మది నమ్మి స్వామి సం
ధ్యాగగనాంగనారుణ విధామథితాత్మ రజః ప్రవృత్తిమై
భోగము లారగించు తలపుల్ గొని చంచల చంచరీక హృ
ద్వేగగతిన్ చరించి భ్రమతీరగ జేరితి నిన్ సదాశివా ! 5
శివాలోకనము
61
