మ. సుఖమో, దుఃఖమొ, స్వర్గమో, నరకమో సూత్రించె నీ కర్ణుడే
అఖిలం బాతని దంచు మాధవ! సహస్రాంశుండె రానీ యికన్
మఖవుండే యరుదెంచి నాక మీదె కొమ్మా! ధర్మరాజాగ్ర జా
సఖివై పాండవ బంధువై యనిన నే చాలింప నా యత్నమున్.
ఉ. ద్రోవదిలోన పాలని అదోవితమైన మొగమ్ము పెట్టి యీ
పావన మానసున్ కలగ బారగ చేసెదవేల? సూతుడే
పూవిలుకాని బారిపడి పోవగ కీచకుడా యితడు? బా
వా! వనజాక్ష! ఏటి కిటు లగ్నిపరీక్షకు పూనుకొంటివో!
చ. అతని సుఖమ్మె నా సుఖము అతని దుఃఖమె నాదు దుఃఖమై
మతు లొకటై చరించితిమి మంచికి చెడ్డకు నింతకాల మే
గతిచనెనో అదే గతిని కాలము వెళ్లెడుగాక కృష్ణ! ఆ
కతమున రౌరవాది నరకమ్ములు వచ్చిన సంతసంబగున్.
తే. నా పురాకృతమైన పుణ్యంబె యిట్లు
మూర్తి తాల్చిన దనదగు, పూత చరిత
సఖియ, అర్ధాంగి జీవితేశ్వరియునైన
సూతసుత మిన్న యొరులను చూడగలనె? 24
తే. నన్ను కనిపెట్టి నా యెదనున్న లతలు
చివురు లెత్తగ దోహద సేవసేయ
విసుగు చెందదు నడపు నెవ్వేళనైన
బ్రతుకు పడవను వినువాక బాటలందు.
చ. అలసత నేగు జహ్ను తనయా విరహోద్ధత మంద గీత లు
త్కలముగ వచ్చి మా మతులు త్రచ్చ ప్రియామృదు బాహువల్లరీ
లలిత దృఢాను బంధన విలాసముతోడ శరన్ని శీథినీ
విలసనలన్ హసింతు మతివేలముగా ప్రణయానుకూలతన్.
చ. అగునని సంధి వచ్చితివె? ఆ నెపమంతయ ధార్తరాష్ట్రు పై
దిగవిడిచేగ నిట్టు లరుదెంచి మమున్ కనుకట్టి గారడీ
తగ నొనరించి నావు ప్రభుధైర్యపుటాయువు పట్టుచిక్కె మా
పగతుర కెంత కొండ కనుపట్టిన దెంత యదృష్టమో కదా!
58
వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-1
