| చ. |
అని నను ప్రోత్సహించెడు నయాచిత శక్తి యొకండు ఎన్నడున్
గన నిటు దీనతాగుణము నాపయినన్ విజయమ్ముగొంట నే
ననుకొని తీర్పనట్టిది మహత్తరకృత్య మొకఁడు లేదు నా
మన మురియాడ నేల? ననుమానములన్ కలగుండు నొందుచున్.
|
|
| ఉ. |
"తుంటరి వింటితో కదనదోహలియైన పినాకపాణి పై
కొంటిగ నేగుచుంటివి సముత్సుకతన్, గళమెత్తి నందినీ
బంటుదనమ్ము చూడ నొకపాటిగ రంకె యొనర్ప డిల్లవో
కుంట పొసంగునే? అళులనో మదనా! మది నమ్మ జెల్లునే?"
|
|
| చ. |
అని మొరవెట్టి పల్కునెడ నో రతి! దీనత దుఃఖరేఖ నా
మనమున హత్తుకొంటివి - సమాయతవై పలుమారు తోచె దే
ననుకొన స్వప్నమందయిన నబ్బెడు నీ దురవస్థయంచు - ఓ
వనజముఖీ! త్వదీయముఖవారిజశోభ లెసంగుగావుతన్.
|
|
| చ. |
పొలయలుకన్, నిరాదరణపూర్వక చేష్టల, మందహాసరే
ఖల నెటుగా ప్రయత్నవిముఖత్వము గూర్పగ పాటుబడ్డ నే
చలనము నొందకుంట, పటుసాహసవైఖరి నుత్సహించుటన్
కలగుచు నన్ను నంపునెడ గాఢభయాన్విత వైతి వో సతీ!
|
|
| చ. |
కనకపుకంబ మొండు స్ఫటికంపు సురమ్యవిశాలహర్మ్యమం
దున లగియించి నట్టులుగ తోచెడి శర్వుడు యోగశక్తిచే
ననుచగ నాత్మతేజము మహోన్నతదేహమునందు మున్ను నే
ననుకొన నీశు డర్యమ సహస్ర కళాకలితుం డటం చెదన్.
|
|
| ఉ. |
ఎంత మహోగ్ర మీ తపమ రెట్టి మహార్ధము నొంద గోరియో!
అంత మదెన్నడో యెరుగ మాత్మభవా! శివ! అష్టసిద్ధు ల
త్యంతము నిన్నె చేరెను గదా? యిది ఏటికయా మహేశ! ర
వ్వంత విలాసమా, నిజనిరామయధారణకున్ పరీక్షయా?
| 18
|
| ఉ. |
కమ్మని తావి గాలిబుడతల్ తలకెత్తుచు మోయలేని భా
రమ్మున మందమంద మధురమ్ముగ సాగుచు వచ్చి వచ్చి నీ
డమ్ముల నిద్రనోవ ప్రకటస్ఫుట పంచమగీతి సృష్టి మ
ర్మమ్ముల వ్యాఖ్యసేయ నమరన్ పిలచున్ పిక జంపతీతతిన్.
|
|
______________________________________________________________________________________
