దేశ వేషములను తేట సేయక దేవు
డా'త్మ లోననుండన' నగి పెనగి;
వేసమ'రసి చూడ, గ్రాసంబు కొరకయో! వి. 149
మిరప గింజఁ జూడ మీద నల్లగనుండు;
కొరికి చూడ, లోన చురుకుమ' నును;
సజ్జనులగు వారి సారమి,ట్టులనుండు. వి. 150
పర్వత - వన - వాసి, పరిణామ వర్తన,
కూప - వాసికె'ట్లు గురుతు పడును?
బ్రహ్మ - నిష్ఠు వెంట ప్రాకృతుడ'రుగునా? వి. 151
149. God regards not *[1] our country or our garb; he dwells in the soul, intimately entwined therewith; an assumed garb †[2] is merely worn for the rake of the belly.
150. If you look at a grain of pepper, it is externally black; if you bite it you perceive ‡[3] that internally it is pungent. Thus imperceptible is the worth of the excellent.
151. How can the conduct,—so different from his own§[4]—of the hermit who abides in the mountains and wild, be comprehended by him who dwells in the pit of secularity? will the natural man follow after him whose practice is godlike?
- ↑ * తేటసేయక would appear erroneous ! but the correct reading is not easily conjectured.
- ↑ † As that worn by hermits and religious beggars. In this line వేప is written for వేష to preserve the prasa-yati rhyme.
- ↑ ‡ To see : cucu is applied to the perception of all the senses.
- ↑ § Lit. of diverse conduct.
