పురుషుడె'న్నిగతులఁ బుట్టింది,*[1] మొదలుగ,
పాప చింతఁ జేయు పామరమున
మదిని గుంటి కుక్క మాంసము దిన్నట్లు. వి. 118
అంకిలె' రిగి మాటలా' డ నేర్చిన' పుడె,
పిన్న పెద్ద తనములె, న్ననేల' ల?
పిన్న చేతి దివ్వె పెద్దగా వెలుగదా? వి. 119
మొదటఁ బోయు నీరు [మొగి] బీజములకె' క్కి,
మొదటికు' రుక వేగ మొలకలె' త్తు;
మొలక పృథివి బెరిగి వెలయును వృక్షంబు. వి. 120
- ________
118. However often he be re.born in the human form, stupidly does he meditate on sin alone: like a lame dog who in imagination eats flesh.
119. When one has learnt to speak prudently, why should we think of his youth or age? May not a lamp burn bright though held in the hand of an infant?
120. The water at first poured on the seed affects it, reaching the root; soon it raises a sprout j the shoot grows in the soil; and the tree comes to light.
- ↑ * For పుట్టింది a form of the verbal noun which belongs to the గ్రామ్యం or colloquial dialect, we might substitute (పుట్టుక), as a more poetical గ్రాంధిక form: it would not, however, be expedient to alter the text wherever the metre, the grammar, or the style may have been left imperfect by the author. Verse 122 contains two errors in elision: which indeed might be remedied by reading "సారమొక్కటియగు, and భావ్యుడొక్కండగు; but critical exactitude is not to be expected in an author who disregarded elegance of style.
