ఆరణ్యకాండము
217
అనుచుఁ గన్నీటితో - నడలి యున్మత్తు
ననువునఁ జాలఁగా - మాతురుండగుచుఁ 5160
బొద బొద గవి గవి - పొలము పొలంబు
నది నది వని వని - నగము నగంబు
చూచి హా! సీత! హా - శోభనాకార!
హా! చంద్రబింబాస్య! - హా! చకోరాక్షి!
పలుకవే! యేను నీ - పాలిటివాఁడ
నిలుపోపలే నిఁక - నిమిషమాత్రంబు
నినుఁ బాసి ప్రాణముల్ - నిలువవు మేన”
అని మేను మఱచి 'యు - హ్హని' వెచ్చ నూర్చి
“తిలకంబ! కానవే - తిలకలలాట
వళులార! కానరే - యలినీలకచను? 5170
హరిరాజ! కానవే - హరిరాజమధ్యఁ?
గరివర! కానవే - కరివరగమన?
హరిణంబ! కానవే - హరిణాయతాక్షి?
గురివింద! కానవే - కురువిందరదన?
లతలార! చూపరే - లతికాలతాంగి?
శతపత్రమా! ఏది - శతపత్రగంధి?
మల్లిక! కానవే - మల్లికానఖరఁ?
బల్లవమా! చూపు - పల్లవాధరను?"
అని వెదకుచుఁ బోయి - "యవనిజ! నీదు
కనకచేలముఁ గంటిఁ - గంటినే" ననుచు 5180
"నీవశోకము చెంత - నిలిచియు రమణి!
కావవే నన్నుశో - కము ముంచె"ననుచు
"ఓయి! లక్ష్మణ! సీత - యున్నదామేర
