ఆరణ్యకాండము
103
నిను దెచ్చి రిచటికె - న్నేయుపాయముల
మాయాపదలు దీరె-మౌనుల కెల్ల
నీ యాశ్రమములందు - నిడుమలు మానె
నీదండకాటవి - నెల్ల మౌనులును
వేదోక్తకర్మముల్ - వెలయఁ జేయుదురు”
అనునంత జడివట్టె- నరుల వాన,
తనియించెఁ జెవులుగం - ధర్వగానములు,
తులకించె దివిజదుం - దుభినినాదంబు,
విలసిల్లె నచ్చర - విరిఁబోండ్ల యాట,
మలసెఁ జందనశైల - మారు తాంకురము 2420
పొలిచెను విల్లెత్తు - పొడవుచే ధరిణి;
అవుడు వేల్పులు రాము - నాశీర్వదించి
కపటదైత్యులు మూఁడు - గడియలలోన
నీరాముచే మ్రగ్గి - రెల్లరు నాది
నారాయణుఁడయి మా - నవమూర్తిఁ దాల్చి
యితఁడయ్యెఁగాఁబోలు - నిఁక మంటి మనుచుఁ
గ్రతుభుజు లెల్ల స్వ - ర్గమునకుఁబోవు
నావేళ లక్ష్మణు - డనలగహ్వరముఁ
దా వెలువడి మహీ - తనయఁదోకొనుచు
నారామవాసులై - నట్టిసంయములు 2430
జేరి వెంబడి రాఁగ - - శ్రీరాముఁజూచి
సౌమిత్రి సంతోష - సహితుఁడై పొగడ
భూమీసురస్తుతుల్ - పుడమిపై నిండ,
“మునులనుఁ జేపట్టి - మొనలకు నడచి
దనుజులన్ దునిమి యెం - తటిధన్యుఁడయ్యె!
