శ్రీ వేంకటేశ్వర వచనములు
65
146
శ్రీమన్నారాయణమూర్తీ ! శ్రీరంగంబునకుఁ బుణ్యజనుల వెంట నేఁబోయి కావేరీనదిలో స్నానంబుఁజేసి పాపంబులు విదిల్చి రంగనగ రంబుఁ జేరంబోయి స ప్తప్రాకారంబులు గడచి యాపిమ్మట మీ తిరు కోవిల సొచ్చి గారుడ స్తంభంబునకు సాష్టాంగ నమస్కారంబు సేసి యనేక సువర్ల నిర్మిత శోభనా లంకారంబైన తోరణంబులు దాటి పసిండి కవాటంబులకుం బన్నిద్దఱాళ్వారులకుం బ్రణమిల్లి యనంత భూషణం బైన మీ గర్భగృహద్వారమందు నిలిచి జయవిజయుల సేవించి సహస్రఫణిఫణామాలాలం కృతంబై న భోగీంద్రుమీఁదఁ బవ్వళించియున్న నీలమేఘవర్ణంబైన నీయాకారం బారఁ జూచి నీశిరస్సున మరకత మాణిక్య పద్మరాగ వజ్ర వైడూర్య గోమేధిక పుష్యరాగోన్నతంబై న కిరీటంబును గర్లయుగ్మంబున' ముత్యపుఁజౌకట్లును మకరకుండలంబుల మెఱుపు కాంతులును, తిరుమణి శ్రీచూర్ణంబు లమరునుదురును, గంధ కస్తూరి కర్పూరంబు లలందిన వక్షంబును, వైజయంతీ వనమాలికయును, జతుర్భుజంబుల రత్నఖచితంబులైన భుజకీర్తులును, హార కేయూర కంకణకటకాంగుళీయకములును, బసిఁడిజన్నీ దంబును, బంగారు కంఠ హారంబును, 'బాదంబునఁ బసిఁఢీగజ్జెలును, నవరత్నమయభూషణం బైన దక్షిణ హస్తంబును, దలక్రింద వామహస్తంబును, నాజాను బాహుయుగ ళంబు మధ్యమున, నురముననున్న శ్రీ మహాలక్ష్మి పరకొంతవోలె నీ పాదంబు లొత్తుచుండఁ బది వేలకోట్ల సూర్యప్రభలు గలిగిన దిష్య మంగళ విగ్రహంబై న నీ యౌదార్యంబు నా కన్నుల కఱవు దీఱంజూఱీ రోమాంకిత పులకాంకిత శరీరుండనై నీ దివ్యపాదపద్మంబులు నా హృదయ కమలంబున నిలుపుకొని మ్రొక్కి కొనియాడి నీవు సకల లో కర్త వని, యచ్యు తేశ్వరుండ వని, యష్ట భుజ నారసింహుండ వని యుత్పత్తిస్థితిలయంబుల కధికారివని, శంఖ చక్ర గదా ఖడ్గ ప్రము బాహుండవని, యలమేలు మంగాపతివని, నిన్ను గొలిచితిమి, మమ్ము గాచి రక్షింపవే శ్రీ వేంకటేశ్వరా !
