ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

శివతాండవము


క. శ్రీరమణీ లలిత కటా
    క్షాఽఽరోపణ చంపక ప్రసవమాలా శృం
    గారిత వక్షుండు దయా
    వీరుఁడు బరదైవ మెడఁద వెలిఁగెడుఁ గాతన్‌.
ఉ. కన్నులఁ గల్వచూపులు వికస్వరము ల్గగనాంచలంబులన్‌
        దన్నఁగ, ధింధిమి ధ్వనులు దట్టములై ప్రతిశబ్ద మీన, నా
        సన్న గుహాంతరాళముల సాంధ్యలఁదాండవమాడు దుఃఖితా
        పన్న[1] శరణ్యుఁ డీశ్వరుఁడు భావమున న్జిగిరించుఁ గావుతన్‌.
తలపైనిఁ జదలేటి యలలు దాండవమాడ
నలలత్రోపుడులఁ గ్రొన్నెల పూవు గదలాడ
మొనసి ఫాలముపైన ముంగుఱులు చెఱలాడఁ
కనుబొమ్మలో మధుర గమనములు నడయాడఁ
కనుపాపలో గౌరి కసినవ్వు[2] బింబింపఁ
కనుచూపులను తరుణకౌతుకము చుంబింపఁ
కడఁగి మూడవకంటఁ గటికనిప్పులు రాలఁ
కడుఁబేర్చి పెదవిపైఁ గటికనవ్వులు వ్రేల
ధిమిధిమిధ్వని సరిద్గిరి గర్భములు తూఁగ
నమిత సంరంభ హాహాకారములు రేగ
        ఆడెనమ్మా! శివుఁడు
        పాడెనమ్మా! భవుఁడు

  1. దుఃఖితులైన యాపన్నులు.
  2. ఎలనవ్వు.