నక్ష - ఓ కాలకౌశికుడా! వినుము.
క. దంతావళంబు పయి బల
వంతు డొక్కండు నిలిచి పైకిన్‌ రతనం
బెంతటి దవ్వుగ రువ్వునో
యంతటి యర్థంబు నిచ్చి యతివం గొనుమీ!
కాల - ఓహో! కేశవుడా! ఇదేమి చవుకబేరము గాదురా!
నక్ష - మఱి పంచాంగము కట్టకే వచ్చునేమి?
కాల - ఏమిరా చెడుగా! మాయాయవారపు జోలె చూచి నన్ను ధనహీనునిగా గణించుచున్నావు కాని, దీనిని మా యింటికి బంపి వేయుము. ధనమిచ్చి వేయుదను. హరిశ్చంద్రా! సరియేగదా!
హరి - అయ్యా! అట్లే.
కాల - దాసీ! ఇక బద. కుఱ్ఱా! నడువుము. (బెత్తమున నదలించుచు)
చంద్ర - అయ్యా! వచ్చుచున్నాను. (పతి పాదములపైఁ బడును)
కేశ - దాసీ! నడువమేమి? చంద్ర - హా! మందభాగ్యనైన నేను నేటితో మీ దృష్టినుండి సయితము దొలగింపఁబడి పరాధీననై పోయితినే! ప్రాణపతీ! హరిశ్చంద్రా! నాకింక దిక్కెవరు?
చం. పదపద యంచు బెత్తమున బ్రాహ్మణుఁ డిట్లదలించు చుండినన్‌
బదమటు సాగకున్నది భవత్పద సారసభక్తి యందు నె
మ్మది వశమౌట, చంద్రకర మర్దన మందుచునుండినన్‌ బదిం
బదిగ మరందలోలయయి పద్మముఁ బాయని భృంగికైవడిన్‌.
అకటకటా! మిమ్ముఁ జూచు నవకాశము నాకు లేదు. నా యజమానుఁడింకను దొందరపడుచున్నాడు. ఈ స్వల్పకాలములోనే శుభదాయకం బగు మీమూర్తి గనులారఁ గాంచి పోయెదను. ప్రాణపతీ!
సీ. కదలవే యని విప్రుఁడదలించుటకు మున్ను
గనులార మీ మోముఁ గాననిండు
పదవేమి యని వటుండదలించుటకు మున్నె
మీ నోటి నుడి తేనె లాననిండు
