నెట్టన నమలి యెండినకళాసములు - గట్టి యేమియు నెఱుంగనియట్ల యుండి
కొవ్వి నాశిశువును గుమతులై పట్టి - యెవ్విధిఁ జంపితి రెఱిఁగింపకున్న
దాపసాధములార! తాపంబు దీర - వేపట్టి మ్రింగుదు విడువక మిము"
నని యహహారావ మడర డగ్గరిన - మును లెల్ల భీతిల్లి ముదిత కిట్లనిరి.
“విను శూర్పణఖ! మునివేషుఁ డొక్కరుఁడు - చనుదెంచి నీపుత్రు సమయంగఁ జేసి370
ఫలములు గొని యల్ల పర్ణశాలకును - జలియింప కేగి యచ్చట నున్నవాఁడు
ముక్కు మో మేర్పడ మునికార్యమునకు - దిక్కు గల్గితి గాన తెఱవ యం దరుగు"
మని చూపి చెప్పిన నాదుష్టబుద్ధి - కనలుచు నపుడు లక్ష్మణుఁడు చన్నట్టి
యడుగులచొప్పున నరుగ నమ్మనులు - పొడమినభీతిచేఁ “బులి నాకి విడిచెఁ
దప్పక దీనికిఁ దగినట్టి బుద్ధి - చెప్పి పంపుదు రింక చెలఁగి రాఘవులు
నాదట సకలదైత్యక్షయంబునకు - నాదికారణ మిది" యని ముదమంద
నత్తటి దరిలేచి యసురేంద్రుచెలియ - లుత్తుంగనాసియు నుగ్రభావంబు
గురువిలోచనములు కోఱదౌడలును - పఱ పైన కడుపును బల్లవెండ్రుకలు
తెఱనోరు కరిమేను దీర్ఘజిహ్వయును - విఱి వైనరూపును విషమదృష్టియును
నరుదార ధరియించి యాడురూపమున - గర ముగ్రముగ వచ్చుగరళమో యనఁగ380
నొడిసి లోకము లెల్ల నొగి మ్రింగఁ జాలి - పొడమిన నొకమహాభూతమో యనఁగ
దఱి వేచి దైత్యసంతతినాశకాల - మెఱిఁగి భూస్థలిఁ దోఁచు మృత్యువో యనఁగ
నడచుచు వెస శూర్పణఖ యనునాతి - కడఁకతో రాముడగ్గఱ జేరఁబోయి
శూర్పణఖ రామునిఁ జూచి మోహించుట
యిందీవరశ్యాము నినకోటిధాము - సౌందర్యజితకాము జగదభిరాము
రాము దైతేయవిరాము వీక్షించి - కామభూతము సోఁకఁ గనుఁగొన రాక
తామసగుణ మేచి తన్ను లోకాభి - రాముగాఁ దలఁచి యారక్కసి నిక్కి
తనపెద్దమొగము నాతనిముద్దుమొగము - తనమహోదరము నాతనితనూదరము
తనతప్పుఁగన్ను లాతనిగొప్పకన్ను - లెన యంచుఁ దన కితఁడే తగు నంచు
మొగము చేటంతగా ముసిముసి నగవు - లిగురింప రఘురాము నీక్షించి పలికె.
“శరచాపములు పూని చరియింప నేల - యరుదైనయడవుల నతివయు నీవు390
నీవేషమున నుండ నేమి కారణము? - నీ వెవ్వఁడవు మఱి నీకుఁ బే రేమి”
యనవుడు రఘురాముఁ డల్లన నవ్వి - దనుజకామినితోడఁ దగ నిట్టు లనియె.
“రామాభిరామ యోరామ నాపేరు - రాముఁడు దశరథరాజు మాతండ్రి
యాపర్ణశాలవాఁ డతఁడు నాతమ్ముఁ - డీపద్మలోచన యిల్లాలు నాకు
నేను దండ్రియుఁ బంప నీయరణ్యములఁ - బూని చరింతుఁ దపోవృత్తి నిపుడు
నీ వెవ్వతెవు? మఱి నీకుఁ బే రేమి? - నీ వేల వచ్చితి నేఁడు మాకడకు
