34
వాఙ్మయ పరిశిష్టభాష్యం - నేటికాలపుకవిత్వం
"సతి ప్రదీపే సత్యగ్నౌ సత్సు తారామణీందుషు
వినా మే మృగశాబాక్ష్యా తమోభూతమిదం జగత్" (భర్తృ)
దీపముంటేనేమి అగ్నివుంటేనేమి నక్షత్రాలు చంద్రులు మణులుంటేనేమి, నామృగశాబాక్షిలేకుంటే నాకు జగమంతా చీకటే.)
"కదా కాంతాగారే పరిమళమిళత్ పుష్పశయనే
శయానః కాంతాయాః కుచయుగమహం వక్షసి వహన్.
అయే కాంతే ముగ్దే కుటిలనయనే చంద్రవదనే
ప్రసీదేతి క్రోశన్నిమిషమివ నేష్యామి దివసాన్"
(కాంతాగారంలో సువాసనగల పుష్పశయ్యమీద పరుండి ప్రియురాలి వక్షోయుగ్మాన్ని రొమ్ముమీద వహిస్తూ "ఓముగ్దా, కుటిలనయనా, చంద్రవదనా, ప్రసన్నురాలవు కావలసినది. అని అంటూ యెప్పుడు దినాలను నిమిషంవలె గడుపుతాను?)"
అని "నేను" అని చెప్పినవి చిరకాలంనుండి వుండినవి
"దై వేపరాగ్యదనశాలిని హంత జాతే
యాతే చ సంప్రతి దివం ప్రియబంధురత్నే
కస్తై మనః కథయితాసి నిజామవస్థాం
కః శీతలైః శమయితా వచనై స్తవార్తిం (భామిని)
దైవం పరాఙ్ముఖంకాగా ప్రియబంధురత్నం స్వర్గానికిపోగా ఒమనస్సా! ఇఘ నీదశను యెవరికి చెప్పుకుంటావు. శీతలవచనాలతో యెవరు నీసంతాపాన్ని పోగొడతారు) అని మనస్సును సంబోధించి తరువాత--
"ప్రత్యుద్గతా సవినయం సహసా పురేవ
స్మేరైః స్మరస్య సచివైః సరసావలోకైః
మామద్యమంజురచనై ర్వచనైశ్చ బాలే
హాలేశతోపి న కథం శిశిరీకరోషి" (భామిని)
"సర్వేపి విస్మృతిపథం విషయాః ప్రయాతాః
విద్యాపి భేదగళితా నిముఖీబభూవ
సా కేవలం హరిణశాబకలోచనామే
నైవాపయాతి హృదయాదధిదేవతేవ" (భామిని)
