126
నవనాథచరిత్ర
గ్రమ్మఱ నిచ్చి కి ◆ రాతు కెర్గించ
నావేళ గురునకు ◆ నభివందనంబుఁ
గావించి పాణి పం ◆ కజములు మొగిచి
కొనకొని చౌరంగి ◆ గోరక్షసిద్ధు
లనిరి మహాత్మ యీ ◆ యద్భుతమహిమ
యెఱుకుమాత్రపువాని ◆ కేరీతి నుర్వి
నెఱుగఁవచ్చెడు నాన ◆ తీఁదగు నన్నఁ
దనదివ్యదృష్టి నా ◆ తని తెఱం గెఱిఁగి
ఘనమీననాథుఁడు ◆ గాండీవి మున్ను
పూని తపంబుస ◆ ల్పుచు నున్నవేళ
వానిపైఁ గరుణించి ◆ వరము లీఁ దలఁచి
చెంచుచేఁత లమరు ◆ శివుఁడుఁ బార్వతియు
నంచితలీలఁ దా ◆ మరుగుచోఁ ద్రోవ
నొకశబరాలయ ◆ మొయ్యనఁ జేర
నకలంకచిత్తుఁడై ◆ యం దొక్క యెఱుకు
వారిఁ దోడ్కొనిపోయి ◆ వనఫలంబులను
నారగించఁగ నిచ్చి ◆ యమృతోపమాన
మగుశీతలోదక ◆ మర్పించి మనసు
చిగురొత్తఁ బ్రియమొన ◆ ర్చిన సంతసిల్లి
యీతఁడు సౌజన్య ◆ మెసఁగఁ గిరాత
జాతుఁడై ననుఁ జాల ◆ సత్కారమిపుడు
గావించె మన కటు ◆ గాన సత్పుత్త్రు
నీవలె నని భవా ◆ నీశు లూహించి
యతనితో ననిరి మ ◆ హా బలాధికుఁడు
నతిమహామాన్యుండు ◆ నమితశౌర్యుండు
నలఘు తేజస్వియు ◆ నగుసుతుం డొకఁడు
గలుగు నావుడు మాకుఁ ◆ గలిగె నీవేళ
నపరభవంబున ◆ నటువంటి పుత్త్రుఁ
గృపసేయు మనుచు మ్రొ ◆ క్కిన నట్లకాక
యనుచును స్వేచ్ఛమై ◆ యాభవుఁ డుమయుఁ
జని రంతఁ గాలవ ◆ శంబున నుండి
యీయుగంబున వాఁడు ◆ నింతియుఁ బుట్టి
యీయనఘునిఁ గాంచి ◆ రితఁడు. నిధాన
