పుట:Naatyakala maasapatrika, sanputi 1, sanchika 2, april 1935.pdf/22

    తలంపకు. నీచేతగానియెడల నాప్రజ్ఞ చేత సాధింపలేనా. నీవే నన్ను
కడతేర్తువని నమ్ముమొనియుంటిని. స్నేహపాశములవలన మోసపోయితిని

భామతి:- మోసమనవలదు. ఈవృత్తాంతము నాతోచెప్పుట బావిలోవైచు
            టయేయని నమ్ముము.

చిత్రాంగి:- చాలు. నీపని చూచుకో.

భామతి:- నీయాజ్ఞ [స్వగరము] ఏపుట్టలో ఏపామో! ఏకాలానికి ఏయుత్పా
            తమో! (అని నిష్క్రమించును)

చిత్రాంగి:- ఇందిరా !
      [అంతట ఇందిరయనుచేటి ప్రవేశించును.]

ఇందిర:- ఏమి అమ్మగారియాజ్ఞ ?

చిత్రాంగి:- అటైన నీతెలివిని మాకై ఏపాటి వినియోగించితివి?

ఇందిర:- నేను ముందే తెలుసుకొని చెప్పితినిగదా ఆయనకు పావురమువేట
          ఇష్టమని. అతని పావురము మగది. అతని పావురాన్ని లాగడానికి
         మనకు ఆడుపావురాన్ని తెచ్చినాను. మనపావురంరక్కలలో విప్పి
         నప్పుడు కనబడేలాగ, అతని పావురముమీద అతనిపేరున్నట్టే అమ్మ
         గారిపేరు చిత్రించినాడుగదా. ఇప్పుడు ఆయన ఆ వేటమీద ఈవీధిని
       ఎల్లుండిమధ్యాహ్నము వచ్చునని తెలుసుకొంటిని. అప్పటికి అమ్మగారు
       సిద్ధపడవలెను.

చిత్రాంగి:- నీవు ఆసమయాన మిటనాడు నాతని పావురమును మన
            పావురముచేత నాకర్షింపవలయును.

ఇందిర:- అంతా అలాగే చేస్తాను. ఆపై ని అదృష్టము

చిత్రాంగి:- సరి, ఇంచుసేపు సంగీతశాలలో వినోదించెదం.

ఇందిర:- ఇటుఇటు అమ్మగారు
                           [అందరూ నిష్క్రమింతురు]