కాని మా బాగా బుద్ధిచెప్పాడు తాను గుండాలిద్దరికీ. కొంచమయితే తానే వాళ్ళిద్దరనీ చంపేవాడేమో! తన దగ్గిర ఆ కారుడ్రైవరు కత్తి ఆదొంగ పెద్ద గుండా కత్తీ రెండూ వున్నాయి. ఆ కత్తులమీద పేర్లుంటే, ఆ ఇద్దరు రౌడీల పేర్లు తెలుస్తాయి. వాళ్ళని తానూ బాగా ఆనవాలు పట్టగలుగుతాడు.
వాడు కొట్టిన లెంపకాయలకు తన పెదవి చితికిపోయింది. ఎంత వాచిందో ఈ పెదవి!
ఇంక తన కర్తవ్యం ఏమిటి? తాను భయపడి అనంతలక్ష్మికి పాఠం మాని వెయ్యడమా, చెప్పడమా? ఈ చచ్చుగుండాలకు భయపడి తాను తన గౌరవాన్ని వదలుకోవడమేనా?
“ఓయి కోనంగి! నీ కెందుకు భయమూ?
చాలుచాలు నయమూ
ఏమంటిని రయమూ
త్వరగా నడు టయిమూ”
అని పాడుకుంటూ నడకవేగం ఎక్కువ చేశాడు. తల, మొగమూ యెంతో బాధ పెడుతున్నాయి. నవ్వబోతే పెదవులు మరీ నొప్పి పెట్టాయి.
ఈ చెట్టి ఎంతపనిచేశాడు! “ఓయీ నాటుకోటీ, నీ కోట్లతో కోనంగేశ్వరరావు బ్రతుకు సందులలో ప్రయాణానికి అడ్డం పెడదాము అనుకున్నావు కాబోలు?”
“రాబోకు రాబోకు చెట్టియారూ
నీ బోంట్లు మాబోంట్ల కడ్డురారూ”
అనుకుంటూ వేగం ఎక్కువ చేశాడు. ఇంతట్లో వెనకనించి కారులైట్లు కనబడ్డాయి. ఎందుకైనా మంచిదని ఒక మళుపు తిరిగి పొలంలోనికి దిగి చేతులలో రెండుకత్తులూ ధరించి చెట్టుచాటున నిలుచున్నాడు కోనంగి. కారు నెమ్మదిగా వచ్చి అక్కడే ఆగింది.
అందులోంచి డ్రైవరు ధిగాడు. “కోనంగిరావుగారూ, మీరుదా ఇక్కడ ఉండే రండి! తీసుకువెళ్ళి మీ హెూటలులోదా దింపుతాము!” అని ఓ మోస్తరుగా కేకవేశాడు.
“అక్కరలేదయ్యా, నీ కారూ నువ్వూనూ! నడు. నీకారును విమానం చేయగలిగితే ఎగిరి చక్కాబో, స్వర్గలోకానికో, యమలోకానికో” అన్నాడు కోనంగి.
కారుడ్రైవరు “మీ చిత్తందా!” అనినాడు కారులో ఎక్కి కారు సాగింది. అయిదు నిమిషాలలో మాయమైపోయింది. అక్కడ నుంచి కోనంగి కాళ్ళీడ్చుకుంటూ నడిచి మూడుగంటలకు సైదాపేట చేరాడు. సైదాపేటలో బస్సులు అయిదుగంటలకు బయలుదేరతాయి. ఆ బస్సుస్టాండు దగ్గర ఉన్న కాఫీ హెూటలుకు ముందున్న బల్లమీద వాలిపోయి కొంచెం చలివేయడంవల్ల ముడుచుకొని పడుకున్నాడు.
చలి ఎక్కువగా వేసింది. తలనొప్పి చంపుతోంది కోనంగిని. ఒళ్ళు వేడెక్కింది. ఒళ్ళునొప్పులు ఎక్కువైనాయి. అలాగే ముడుచుకొని పరుండి అయిదుగంటలకు మొదటి బస్సుమీద హెూటలు గుజరాతు దగ్గిరదిగి. అప్పుడే సేవకుల దొడ్డిద్వారం తెరచివుంటే అందులోంచి లోనికిపోయి, తన గదిలో తనతోబాటు వుండే ఇద్దరు వడ్డనదార్లు లేకపోవడం కూడ గమనించలేని దశలో తన పక్కమీద పడుకొని, దుప్పటి కప్పుకొని నిదురపోయాడు.
పాడు కలలు. కలలు లేకుండా ఏదో మత్తూ. మైళ్ళకొద్దీ దూరాన ఉన్నట్లు ఎవరో ఎక్కడో మాటాడుతున్నట్లయింది. కోనంగి అలా పడివుండి ఎన్ని యుగాలకో కళ్ళు తెరిచాడు.
