ఎప్పుడు వస్తారు మీరు? నాకు తెలుగు రావాలంటే వెంటనే నాకు చదువు ప్రారంభించండి.
సెలవు,
ఇట్లు,
కాబోయే మీ శిష్యురాలు,
అనంతలక్ష్మి, మన్నారుగుడి.”
ఈ ఉత్తరం చదువుకున్నాడు. ఎవరీ అనంతలక్ష్మీ? ఎందుకీ తెలుగు పాఠం? అయినా తాను ఒకసారి ఆ అమ్మాయిని వెళ్ళి చూడ్డం మంచిది అని ఆమెకు తిరిగి జవాబు వ్రాశాడు.
హెూటలు గుజరాత్
ఉయ్యేటి కోనంగేశ్వరావు, బి.ఏ.
బ్రాడ్వే, మదరాసు,
26, నవంబరు 1939
“శ్రీమతి అనంతలక్ష్మిగారూ,
దయార్ధమైన మీ ఉత్తరం అందింది. నేను తప్పక మీ ఇంటికి పై ఆదివారం 4, డిశంబరున వస్తాను. పగలు పన్నెండు గంటలకు వస్తాను. ఒంటిగంట వరకూ ఉంటాను. ఆ తర్వాత వేరే అర్జంటు పనిమీద వెళ్ళాలి. నేను వచ్చినప్పుడే మీకు తెలుగు చెప్పడం విషయం ఆలోచిద్దాము. అప్పుడే నాకు ఒకటి రెండు పాటలు వినిపించెదరుగాక!
ఇట్లు,
కోనంగిరావు.”
కోనంగిరావు మరు ఆదివారంనాడు వైటువే కంపెనీ మేనేజరును సారా ఇంటిదగ్గర పదకొండు గంటలకు కలుసుకొన్నాడు. ఆయన కోనంగిని గూర్చి తప్పు అభిప్రాయం పడినందుకు క్షమాపణ అడిగి మళ్ళీ పనిలో ప్రవేశింప వలసిందని కోరినాడు.
కోనంగీ: మీ దయకు ఎంతో కృతజ్ఞుణ్ణి. కాని, నేను ప్రవేశీంప లేను.
మేనే: కారణం?
కోనంగి: మొదట ప్రవేశించడమే ఎంతో తెలివితక్కువ పని. నాకు మా దేశం అంటే నానాటికి భక్తి ఎక్కువౌతూ ఉంది. మీ రమ్మేవన్నీ ఇంగ్లీషు వస్తువులు. అవన్నీ నేను అమ్మిపెట్టడం దేశద్రోహం వంటిది. అలాంటిది తిండికోసం మీ పంచకు చేరి....
సారా: ఒకసారి చేరితే ఒకటి, రెండోసారి చేరితే వేరునా?
కోనంగి: ఆదికాదు సారా! మొదట ఆలోచన చేయకుండా చేరాను. మేనేజరుగారు నన్ను పంపివేయడం ఎంతో మంచిదయింది.
సారా: పంపించకపోతే?
కోనంగి: ఇప్పటి ఆలోచన పుట్టునో పుట్టకపోవునో! మొన్న కాంగ్రెసువారు మంత్రిత్వాలు వదులు కోవడంతోటే, నాకు కళ్ళు విడివడ్డాయి, ఎంతో జాగ్రత్తగా ఆలోచించుకొన్నాను.
మేనే: కోనంగిరావుగారూ! నేను కన్నుగానని పశువునై మీ వంటి ఉత్తముణ్ణి పంపించి వేశాను. మీరు ప్రస్తుతం ఎక్కడ ఉన్నారు? ఏమి చేస్తున్నారు?
కోనంగి: హెూటల్ గుజరాత్లో వడ్డనకుఱ్ఱవాణ్ణిగా ఉన్నాను. ఆరు రూపాయలు జీతం....
మేనే: ఏమిటీ! వడ్డన కుర్రవాడుగానా! ఆరు రూపాయలు
సారా: జీతమా!
