“లేదే!”
“రేపు అందుతుందో, మీరు ఇంటికి వెళ్ళగానే అందుతుందో!”
“కృతజ్ఞుణ్ణి”
“ఈ ఉద్యోగం మీకు ఇష్టమేనా?”
“నాకా, ఈ ఉద్యోగమా? ఏ ఉద్యోగమైనా నాకు ఇష్టమే!”
“ప్రయివేటు చెప్పుతామన్నారు? నాకు తెలుగు చెప్పాలండి.”
“తెలుగా? ఓ! తెలుగులో నేను రాయప్రోలు సుబ్బారావుగారి అంతవాణ్ణి.”
“అందుకనే మిమ్ముల్ని కోరుతూ వుంటా! నెలకు ఏభై రూపాయలిస్తాము. ఆ సంగతే కార్డులో రాశాను.”
“సాయంకాలం రావచ్చునా?”
“సాయంకాలంకన్న రాత్రి మంచిది.”
“రాత్రిళ్ళు నాకు బస్సు అందదు. అదీ భయం.”
“నా కారు వుందిగా?”
“సరేలెండి.”
“కృతజ్ఞురాలిని.”
5
అనంతలక్ష్మి ఇంటికి ఆ మరునాడు ఉదయం తొమ్మిది గంటలకు ఒక పెద్దకారు వచ్చింది. ఆ కారు రూపంలోనూ పెద్ద, గుణంలోనూ పెద్ద! దాని పేరు “రోలురాయిస్” ఇంగ్లీషులో ఆ కారుమీద పచ్చయప్ప కళాశాల, ఆంధ్ర విద్యార్థి ఒకడు అందమైన పాట చేశాడు.
“విత్ దౌ నాయిస్
ఇట్ రోల్స్
ఎమాంగ్ హెూల్స్
అండ్ షోల్స్
ది రోల్స్ రాయిస్”
ఈ పాట ముఖ్యంగా ఉపయోగింపబడింది ఈ రోలురాయిస్ని గూర్చే. ఈ రోలురాయిస్ కారు శివసంబంధ సుబరీమన్న గణేశమీనాచ్చి చెట్టియారుగారిది. బాగా అర్థం చేసుకునేందుకు ఎస్. ఎస్. ఎస్.జి. మీనాచ్చి చెట్టియార్ అంటారు.
ఆ చెట్టియార్ కు సినిమా కంపెనీలంటే మహాఇష్టం: సినిమా చిత్రాలంటే అంత ఇష్టంలేదు. అసలు సినిమా చిత్రం చూచి ఆనంద కందళిత స్పందిత మందహాస, అరవింద, తుందిల, బృందారక సుందోపసుందుడవుదా మనికాదు.
అసలు సెట్టియారుగారు ఆశయవాది. స్వప్నానందవాది: ఎస్కేప్టిస్టుకాదు. అసలయిన సిసలయిన నిఖార్సయిన, ప్రత్యక్షవాది, వాస్తవికవాది. “చూచి తెలుసుకో రుచి చూచి తెలుసుకో” అంతేగాని, ఏదో మాయలు, మర్మాలు, ఛాయలు అతనికి పనికిరావు. అతడు సినిమాకు వెళ్ళితే ఏదో అర్థం మాత్రం లేకుండా వెళ్ళడు. వట్టి భావకవిత్వ హృదయం కాదాయనిది: అహంభావవాస్తవికతా హృదయం.
