“మీరుదా ఏ మాత్రం తెలివైనవారు దా?”
“మీరు దా గుమాస్తాలుదానే?”
“ఆమ!”
“మీకుదా ఎన్ని సేర్లు మెదడుదా ఉందిదా?”
“సామీ! వేళాకోళంకాదు, మీరు మీ దేశం తెలుగులోనే మాట్లాడ వచ్చుదా.”
“మరిగంటే ఏయండి, ఏటి తెగుళ్ళు నీకు వచ్చిపోతాది బాబు?”
“సామీ! అదేమి తెలుగుదేశం?”
“గట్లో సెప్పు! శమా? ఆండ్ల మతలబు ఏంది!”
“సామీ! మీకు పట్టిన తెలుగులోనే మాట్లాడుండా!”
“ఇదేమయ్యా, తెలుగుదేశం తెలుగులు రెండు మాట్లాడుతేనే అర్థం కాక తన్నుకున్నావే?”
“నాను ఇక్కడివాణ్ణిదా, ఆ తెలుగులు ఎట్లు తెలుస్తవి సామీ?”
“మీరు బ్రాహ్మణవాండ్లుదానే?”
“అవును దా!”
“నేనుదా, అడిగేదిదా, మీరుదా, నన్నుదా, ఎట్లాదా. పరీక్షదా చేస్తురుదా? అదిదా!”
“అన్నిటికీ దా ఉండదు సామీ?”
“మా దేశంలో చూస్తివా? పిల్లకాయలు, దా బాష మాట్లాడుదురు. నీదా కూదా, ఎదాన్నిదా, ఏందాడ్లుదా? అంటే నీకు ఎన్ని ఏండ్లు? అన్న మాట. తెలుసునా?”
గుమాస్తా వెళ్ళిపోయాడు హడలి బేజారై.
ఇదివరకే బీచిదగ్గర కోనంగి తన చరిత్ర అంతా సీతాదేవికి చెప్పాడు. తాను ఒక బ్రాహ్మణ వితంతువు కొమరుడు. లా ప్రకారం తనకు తండ్రి లేడు. తన తల్లి దిక్కులేనిదయినది, ఆమె భర్తపోగానే.
“అవిడ తిండికోసం, దిక్కుకోసం ఒక బ్రాహ్మణ ఉద్యోగి దగ్గిర వంటలక్కగా చేరింది. సీతాదేవీ! ఆ ఉద్యోగి కొంచెం అందంగా యవ్వనంలోవున్న మా తల్లి పైన కన్ను వేశాడు.”
“రామా రామా! అలాంటి జంతువులు వుంటారు?”
“ఆయన్ని ఏమీ అనకు సీతాదేవీ, ఆయన లా ప్రకారం భార్య అందంలో కొంచెం శూర్పణఖకు దగ్గిర చుట్టం అనుకుంటాను. కాని వట్టి తెలివి తక్కువ సన్యాసి! లేకపోతే పరమాద్భుతమైన అందం భర్తను నాగస్వరం పాముని ఆపినట్టూ, మీఠాయిపొట్లం కుఱ్ఱ ఆపినట్టూ ఆపుతుందనే అవిడ ఉద్దేశం!”
“అయితే ఆ ఉద్యోగి పామువంటి రాస్కెల్ అన్నమాటేగా?”
“ఎంతైనా వాస్తవికతా దృష్టిప్రకారం మాత్రం మా తండ్రేగా? అతి వాస్తవికతా దృష్టిప్రకారం, మా అమ్మగారి యవ్వనమే కారణం.”
అతి వాస్తవికత అంటే సర్ రియలిజం, అనేనా?”
“సర్ రియలిజమో, దివాన్ బహదూర్ రియలిజమో, నా బ్రతుకుకు విభావాను భావాలు అయ్యారు. వారిద్దరూ.”
“విభావానుభావాలా?”
“అదంతా కావ్యవిమర్శ.”
