“ఉండను, పదికోట్లకూ ఉండను వేయికోట్లకూ ఉండను...”
“ఉండక వెళ్ళండి....”
“వెళ్ళను, కోటికోట్లకూ వేళ్ళను. శతకోట్లకూ వెళ్ళను...”
“ఉండక, వెళ్ళక ఏం చేస్తారు?”
“నా ప్రియురాలిని...”
అనంతలక్ష్మి అతని నోరుమూసి, “ఏమిటా అల్లరి మాటలు?” అని గదిమింది.
అతడు ఆమె చేయి వెనక నుంచే “నా ప్రియురాలిని నాలో కలుపు కుంటాను అంటే అల్లరిమాటా” అన్నాడు.
అనంతలక్ష్మి తన లేత తమలపాకు చేయి అతని నోటిపై నుండి తీసి,
“మీలో కలుపుకుంటే, నా పరీక్ష లెవరు చదువుతారు!” అని నవ్వింది.
“నేనే!”
“మీరు ఆడపిల్లయి చక్కబోతారు!”
“నువ్వు నాలో మొగపిల్లవాడవుతావా?”
“అయి పుడతాను!”
“నీకు తల్లినౌతానా అబ్బాయీ?”
“మనమొకరం సుగాత్రి శాలీనులం!”
“నా ప్రాణమే నీవు. నా ఆత్మే నీవు! అనంతం! నేను ఏ మహాతపస్సు చేసుకున్నానో కదా!”
3
అంబుజం అనంతలక్ష్మి ప్రథమ శోభన యామిని వర్ణిస్తూ పాట రాసింది.
“వొకరి నొకరు చూచినారు
వికసించే హృదయాలతో
ప్రకటించని ఉప్పొంగుతో
కికురించిన నవ్వులతో
గంధమలదే వధూబాల
కంఠములకు కరములకే
కమ్మని అత్తరు పూసెను
కాంతుని చేలాంచలమున
తమలపాకు చిలుకకొరికి
తరుణి నోటి కందిచ్చెను
తరుణుడు నమలుతు నవ్విన
తళ తళమనే వధువు కనులు
వేడుకలతో మేలమాడు
చేదెల అల్లరిలోనే
బ్రీడావతి వధువు చూసి
కోడెగాడు కన్నుగీటె” అని
