318
కవికోకిల గ్రంథావళి
తిమిరాంధీకృతశయ్యపైఁ గలగనందెల్వేది స్వీయస్పృహా
సమతంబాసి, తమిస్రనైతినని యెంచంబోకు సూర్యాంశువుల్
రమణీయంబగు నీశరీరగరిమల్ రాజిల్లఁ జూర్ క్రంతలం
దెమలన్ లేదొ స్వరూపబోధకరుచిం దీండ్రించుచున్ మాతరో.
మదవేదండము శృంఖలందునుప, దిఙ్మాతంగ కర్ణోత్థ భీ
ప్రదఝంఝూ నిలమట్టెవీవఁ, దటఘర్ష స్ఫూర్తినంభోధిశుం
భదనంతోర్మి కరాళదంష్ట్రల ధరన్ భక్షింప నెవ్వారు కా
దిదియౌనం చెదురొడ్డువారు ప్రకృతిస్వేచ్చాహతిన్ మాతరో
ఆకుల్ ద్రుంచియుఁ దీవలంజదిపి యాయావాపముంబూడ్చి పై
పోకల్వాపఁగనల్లుదించి యెటులో సొక్కించియుం జైత్ర భే
రీకళ్యాణ రవంబు రేగఁ గళికల్ రెక్కో వెపూఁదోఁట, నా
యాకాలంబుస కవ్విగూడును నయత్నావాప్తిగన్ మాతరో.
కడుపుంగాల్చెడు శోకమే మొ! పలుకంగారాదు వాకట్టు చే!
నొడలెల్లన్ వసివాళ్ళువాడె, నిఁకఁ గుయ్యో మొఱ్ఱచే నెల్గురా
పడె, ఝాళంఝళరత్ననూపురమిషణన్ బల్మారునమ్మించియున్
దొడిగెన్ శృంఖల నీకభాగ్యరమ సందుంజూచియోమాతరో
తనయుల్ మేమట! మౌనిరాణ్ణికరపాదస్పర్శ బూతాత్మవౌ
నినుబూజించెడివారమంట! రణనిర్ణిద్రోగశౌర్యప్రధా
ఘనులౌ వీరులుపూర్వులంట! యిఁకనిక్కాలంబునన్ నీవు భో
జనహీనంబుగఁ బొట్టగట్టికొన నిచ్చల్ సూతుమే మాతరో.
