632
కవి జీవితములు.
మత్తకోకిల. శ్రీలలాటము సంఘటించిన చేతులాన వినావినీ
లాలకర్మద భృంగముత్ నయనాదికల్వలు జక్కవల్
పాలయిండ్లు మరాళముల్ గద భక్తి నీరుకడల్ దగన్
గాలిఁగాఁ గలకంఠి నిల్చె కొలంకుభంగిఁ దలంచుచున్.
వ. అప్పుడు దరహసితవదనుం డైయప్పరమేశ్వరుఁ డిట్లనియె.
ఉ. మాటలు సేయు నేమిటికి మాకడ నీవును నేము మీడకన్
బాటలగంధి యుండుదము బాలకశబ్దము నర్థమట్ల నా
మాటకుఁ దాఁట గా వలదు మన్నన నీచెలులెల్లఁ గొల్వఁగా
బోటిరొ పొమ్ము నీజనకుపొందగునోమునకుం గుటుంబినీ.
చ. అని నియమించి శంభుఁడు గణాధిపులం బిలు పించి దక్షనం
దన తనపుట్టినింటికిని ధన్యతఁ బోయెడు నోము చూడఁగా
దినకరభాతిఁ బొల్చుతగుదివ్యవిమానముఁ దెండు రండు పొం
డనపుడు వారుఁ దెచ్చి రతిహాటకదివ్యవిమానరాజమున్.
అనియున్నది. ఇంకభాగవతంబున నీకథాభాగంబుననే దీనినంతయు మఱొయొకవిధంబునఁ జెప్పుచున్నాఁడు - చతుర్థస్కంధములో శివుఁడు సతీదేవితోఁ జెప్పుచున్న వాక్యములలో
"వ. అదియునుంగాక నీ వతనికిం! బ్రత్యుత్థానాభివందనంబులు గావింపకుండుటం జేసి యతండు తిరస్కృతుం డయ్యె నంటివేని లోకంబుల జను లన్యోన్యమును ప్రత్యుత్థా నాభివందనంబులు గావింతురు అది ప్రాజ్ఞులయినవారు సర్వభూతాంతర్యామి యైన పరమపురుషుండు నిత్యపరిపూర్ణుండు గావునఁ గాయికవ్యాపారం బయు క్తం బని తదుద్దేశంబుగా మనంబునందు నమస్కారాదికములు గావింతురు కాని దేహాభిమానంబు గలుగుపురుషులందుఁ గావింపరు. కాన నేనును వాసుదేవశబ్దవాచ్యుండు శుద్ధసత్త్వమయుండు నంతః కరణంబునందు నాపరణవిరహితుం డయి ప్రకాశించు వాసుదేవునకు నాహృదయంబున నమస్కరింపుచుండుదు. ఇ ట్లనపరాది యై యున్న నన్ను పూర్వంబున బ్రహ్మాదులు సేయుసత్త్రంబునందు దురుక్తులంజేసి పరాభవించిన మద్ద్వేషి యైన దక్షుండు భవజ్జనకుం డయిన నతఁడును తదనువర్తులయినవారలును జూఁడదగరు గావున మద్వచనాతిక్రమంబునంజేసి యరిగితివేని యచట నీకుఁ బరాభవంబు సంప్రాప్తం బగు లోకంబున బంధుజనులవలనఁ బూజవడయక తిరస్కారము నొందుట చచ్చుటయకాదే యని పలికి మఱియు నభవుండు పొ మ్మని యనుజ్ఞయిచ్చిన నచ్చట నవమానంబునంజేసి యశుభం బగుననియు నిచ్చటఁ బొమ్మనక నివారించిన మనోవేదన యగు ననియు మనంబునఁ దలపోయుచు నూరకుండె నంత.
