తీశావు? యీ వూళ్ళో మా దుర్మార్గులున్నారు నాస్నేహితులవఁనీ, బంధువులవఁనీ పేరు పెట్టుకొస్తారు, రానీకుమా (తలుపుపైనించి వేసి) గడియ వేసుకో. (నిష్క్రమించును)
2-వ స్థలము, రామప్పంతులు యింట్లో పడకగది.
[మధురవాణి తివాసీమీద కూచుని వీణ వాయించుచుండును వాయిద్యం ముగించి]
మధుర: విద్య వంటి వస్తువ లేదు, నిజమే - ఒక్కటితప్ప - అదేవిఁటి? విత్తం. డబ్బు తేని విద్య దారిద్య్ర హేతువ. యీ వూళ్ళో నారదుడు వచ్చి పాడితే నాలుగు దమ్మిడీలివ్వరు. గనక యీ వీణ యిటుపెడదాం. హెడ్డు కనిష్టేబు సౌంజ్ఞ చేసి వెళ్ళాడు. అతడు యిచ్చేదీ చచ్చేదీ లేదు గాని, జట్టీ లేవైఁనావస్తే ఓ వొడ్డు కాస్తాడు.
(వీధి తలుపు తట్టబడును.)
వచ్చాడు కాబోలు. (తలుపు దగ్గిరకి వక్కి) యవరు మీరు? బంధువులా? (తలుపవతల కరటక శాస్తుల్లు, కన్యవేషంతో శిష్యుడున్నూ.)
కరట: ఆపద కడ్డం బడ్డవారే బంధువులు. మేమ్మీకు బంధువులం కావుఁగాని, మీరు మాకు బంధువులు కాగల్రు.
మధుర: నాస్తులా?
కరట: (తనలో) ఈ కంఠం విన్నట్టుంది. (పైకి) నాస్తం కట్టడానికే వచ్చాం.
మధుర: దేంతో కడతారు?
కరట: (తనలో) ఈ వేశ్య మధురవాణి కాదుగద? కంఠాన్ని పోలిన కంఠం వుండ కూడదా? (పైకి) నాస్తం కట్టడానికల్లా వున్నది వక్కటే గదా టంకం?
మధుర: యేవిఁటో ఆ టంకం?
కరట: బంగారం!
మధుర: మాపంతులుగారికి మీరు నాస్తులూ, బంధువులూ కూడా కాకపోతే తలుపు తియ్యొచ్చును. (తలుపు తియ్యును)
కరట: (తనలో) అరే! మధురవాణే!
మధుర: (ముక్కు మీద వేలుంచుకొని) చిత్రం!
కరట: యేమిటి చిత్రం?
