జగన్మోహినికథ.
371
చారుమతి — కశ్యపుండే పరమోత్తముఁడని నే నభిప్రాయ మిచ్చుచున్నాను.
ప్రఫుల్ల - ఆమాటయే నేనును బలుకుచున్నాను.
కాళింది – అక్కా! నీవు మఱచిపోయితివిగదా! వినుము.
క. గోదావరి తనపేరిట
మేదిని వెలయించినట్టి మేటి యాహ
ల్యా దయితుఁడు గౌతమముని
వేదండుం డధికుఁ డనుచు వివరింపఁదగున్.
రుక్మవతి — అక్కలారా ! నాకుఁ దోచినమాట నేనునుం జెప్పెద నాకర్ణింపుఁడు.
గీ. వసుధరాజిషిన్ యయ్యు దుర్వారభూరి
వర తపఃప్రథితప్ర భావప్రభూతి
సృష్టికిని వేరుసృష్టి జేసిన ఘనుండు
కౌశికునిబోలు తపసి యొక్కరుఁడు గలఁడె.
మహారాజరత్నము - అక్కా ! రుక్మవతీ! ఇందఱు మహర్షులుండ నీమది కా పరమక్రోధనుండు మెప్పువచ్చెనా ? అక్కటా! నిత్యసత్యవ్రతుఁడైన యాహరిశ్చంద్ర మహారాజు నతండు పెట్టిన చిక్కులు తలంచిన నెంత కఠినాత్మునికైనఁ గన్నీరు రాకమానదు గదా ! నిజముగా విమర్శించినచోఁ
చ. వనజభవప్రసూతి రవివంశభవక్షితిపాల దేశికుం
డనుపమ కీర్తివాసిత దిగంతుఁడు శాంతుఁ డరుంధతీ మనో
వనజ దివాకరుం డురుతపః పరితోషిత సర్వదేవతా
ప్రణుతుఁడు జ్ఞానమూర్తి మునివర్యుఁ డనంగ వసిష్ఠుఁడేకదా.
ఇమ్మహాత్ముని తపఃప్రభావముజూచి యోర్వలేకయేకాదా విశ్వామిత్రుఁడు మహర్షియగుట.
