212 మజిలీ.
ఉపబర్హణునివివాహము.
అరవింద - ఆచార్య! తుంబురా! నేఁడు సంగీతసభాదివసమగు గదా! ఇంకను శయనగృహము వీడకుంటిరేల? సూర్యోదయమగుచున్నది. అప్పుడే సంగీత విద్యావిశారదులందఱు సభాస్థలమున కరుగుచున్నారు. లెండు లెండు.
తుంబురుఁడు - (కన్నులు నులిమికొనుచు లేచి నిట్టూర్పుతో) అరవిందా! సూర్యోదయ మగుచున్నదా? కానిమ్ము. నేఁడు మన మా సభకుఁబోవకునికియే శ్రేయమని తోచుచున్నది.
అరవింద - స్వామీ! అట్లునుచున్నా రేమి? మీశిష్యురాండ్ర మందరము ప్రధమపారితోషిక మామహతి మీచేతంబడునని యనుకొనుచున్నామే సభకేపోవలదందురేల? మీముందరనిలిచి పాడెడి వైణికుఁ డెవ్వఁడుగలఁడు? మీకాదైన్యమేలగలుగవలయును?
తుంబు - నిన్న నీవాసభకు రాలేదాయేమి?
అరవింద - లేదుసామి. లేదు. క్రొత్తగీతములనాలపించుచున్నాను.
తుంబు - అందులకే అట్లడుగుచున్నావు. మనకిఁక నాలాపములుకావు విలాపములే.
అరవింద - నిన్నటిసభలొ నేమిజరిగినదిసామి!
తుంబరు-క. ఉపబర్హణుఁడఁట భళి మన
మెపుఁడెఱుగమువానిఁజూచి యింతీ! తద్గా
నపరిశ్రమ మీవిధమని
నిపుణతఁబరికింపఁ దెలియనేరముకాదె.
