సుముఖునికథ.
261
కాళీయుఁడు - ధనంజయా! మనము గరుత్మంతుని బ్రార్ధించి యెట్లో యతనినొప్పించి యొకరీతి సంఘమరణముల దప్పించుకొంటిమి గదా. అతండు రేవు వచ్చునఁట తాను గోరిన సుముఖుందెచ్చి నడి వీధి వధ్యశిలదాపున నుంచుమని యిప్పుడే వార్త పంపియున్నాఁడు వింటివా?
ధనంజయుఁడు - విన్నాము. బాహాటముగాఁ జాటించినఁ దెలియకుండునా యేమి?
కాళీయుఁడు - అనుముఃఖుఁ డేడీ? నీకుఁ జుట్టముగదా! నీవు గూడ నతినితోఁ బెండ్లికి వెళ్లితివికావేమి?
ధనంజయుఁడు — నీయెత్తిపొడుపుమాటల కేమిలే. పెండ్లి కరిగెనో పేరంటమునకరిగెనో నే నెఱుంగుదునాయేమి?
నహుషుఁడు -- అవును. ఇప్పుడు మనకు గట్టిచిక్కే రాఁగలదు. గరుఁడుఁడు వచ్చునప్పటికి మన మతని వధ్యశిలపైఁ దెచ్చి పెట్టనిచో మన పనిపట్టకమానఁడు.
నందకుఁడు - ఆర్యకుఁ డేమిన్యాయస్థుఁడు! మనతో నేమియు నాలోచింపక మాతలివచ్చి కూఁతునిత్తు నన్నంతనే నాగాంతకున కాహారముగా నిరూపింపఁబడిన తన మనుమని వెంటఁబెట్టికొని స్వర్గమున కెట్లుపోయెను? ఇది తప్పుపనికాదా.
శంకుఁడు — మీరిప్పుడిన్ని నీతివాక్యములాడుచున్నారు. వారు నాకంబున కరుగుదురని విన్నప్పుడు వారింటికిఁజని పోవలదని యాటంకము సేయలేకపోయితిరా? ఇప్పు డేమనుకొనిన లాభమున్నది.
దీలీవుఁడు - మేము కొందర మట్టియూహజేసితిమిగాని నారదమహామునింజూచి వెఱచితిమి. అతం డలిగిన నేరాయిగానో శపింపఁగలఁడు,
కర్కోటకుఁడు -- కానిండు. గతమునకు వగచినం బ్రయోజనములేదు. నారదుమొగముజూచియే వారరుగుచుండ నెవ్వరు
