ప్రమద్వరకథ.
167
నేమి తప్పున్నది?
రాజు — లేదు లే, పోనిమ్ము నీతలిదండ్రు లెందున్నారు?
ప్రమ — తలిదండ్రులనఁగా
రాజ - నిన్నుఁ గన్నవారు
ప్రమ - కనుట యన నేమి?
రాజ - మీయుపాధ్యాయి నడుగుము
ప్రమ - అడిగిననునామెలోకరహస్యము లేవియు నాకుఁ జెప్పదు.
రాజ - నేనువచ్చిచాలదినములైనదిపోయివచ్చెద ననుజ్ఞ యిమ్ము.
ప్రమ —ఎ క్కడికిఁ బోవుదువు?
రాజ - ఎక్కడనుండివచ్చితినో అక్కడికి.
ప్రమ — ఆమాటలేవియు నాకు దెలియవు. నీవులేకున్న నిమిషము జీవింపనని యెఱుంగుము.
ఆమె ముగ్ధత్వంబున కతండు నవ్వుకొనుచుఁ గొన్నిదినంబులు మోహసాగరమున మునింగి తేలుచుండును. ఒకనాఁ డావృద్ధాంగన మేడమీఁద కరుదెంచి తొలుత రాజపుత్రుం గాంచి కాంచనగాత్రీ! నీచరిత్రము కడువిచిత్రముగా నున్నది. మాప్రమద్వర నీకతంబున మాతో ముచ్చటించుట మానినది. అంతకుమున్ను నిత్యము నన్నొకసారిచూడక మానునదికాదు. నీవు వచ్చినది మొదలు నన్నుఁజూడక పోవుటయేకాక వాహ్యాళి మానినదఁట. బయటకురాదఁట, వనవిహారముసేయదఁట. సంతతము సంతఃపురములోనుండి నీతో ముచ్చటించు చుండునఁట. ఇతర కన్యకలతోఁగూడఁ తిన్నగా మాటాడదని చెప్పుచున్నరు. నీవామెతో వింతమాటల లేమైనఁ జెప్పలేదుగదా? అని యడిగిన నతండు నవ్వుచు నవ్వా! ఆమాటలు నన్నడుగనేల? ఏమి చెప్పితినో ప్రమద్వరనే యడుగుమని యుత్తరమిచ్చెను.
అప్పుడు ప్రమద్వర లోపలిగృహుబునం బండుకొనియున్నదని
