రాగవర్ధనునికథ.
133
అనుజ్ఞయిత్తురే! అయ్యో! అమాట మఱచి యింతదనుక వృధాకాల హరణము గావించితిని గదా.
రాగ — ఈరేయి మీయధీనుఁ డనైతి నెట్లుచేసినను సంతోషమే. అనుటయు నిదిగోపోయి దానిందీసికొనివత్తునని పలికిలోపలికిఁ జని యరగడియలో దివ్యమాల్యానులేపన కనకమణి భూషాంబర విభూషితగాత్రియై జగన్మోహన, విలాసములో గరంబున వీణందాల్చి యొక శుఖవాణి యతనిచెంత కఱుదెంచి నమస్కరించినది. అతండా యెలనాగ సోయగము దిలకించి మేనుబులకింపఁ గుశుమశరసాయకములఁ బాఱింబడి తానెవ్వఁడో యక్కడికెట్లువచ్చెనో యంతకుమున్నేమిచెప్పెనో యంతయుమఱచి తద్రూపాతిశము నయనంబులఁ గ్రోలువాఁడు బోలె నూరక చూచుచు.
పొలఁతీ! నీవెవ్వతెవు! ఆ రాజపుత్రుఁడు రాలేదేమి? ఆవీణాభారంబు భరింపలేకుంటివి. నేలంబెట్టరాదా? అందుఁగూర్చుండుము. అని గద్గదస్వరంబునఁబలికిననక్కలికి కలికి చూపులునత నింజూచుచునిట్లనియె.
మనోహరాకారా! మా రాజపుత్రుఁడు తల్లిగారుపిలిపింపలోపలి భవనంబునకరిగెను. ఆయనవచ్చు దనుక సంగీతమునమిమ్మారాధించు చుండుమని నాకునియమించెను. నామాట మీతోఁజెప్పి యున్నాడఁట కాదా? దేవర యనురాగప్రవృత్తి యెట్టిదో తెలిసికొని పాట ప్రారంభించెద సెలవే యనవుఁడు నుత్కంఠతో నతండిట్లనియె.
మీ రాజపుత్రుఁడీరాత్రి వచ్చునా నెపముపన్ని తల్లిగారియొద్ద కరుగలేదుకద. అని యడిగిన సప్పుడఁతి యేమో యెంతలో వచ్చునోనాకుఁ దెలియదు రాకున్న మీకేమికొదవ దానురాలిందుండిసేవఁ జేయగలదు. మీయభీష్టమేదియో తెలుపుఁడని యడిగిన నతండు నీ కేది ప్రియమో అదియే నాయభీష్టము.
రాగ - ప్రబోధనము గానప్రకృతి ననుసరించి యుండు నీకుఁ
