రత్నావతికథ.
109
రాజ - సీమంతోత్సవము జరిగినదియా?
రత్నా - లేదు. అగిపోయినది. మొన్న జరుగవలసినదే.
రాజ — ఆమె యేమికోరికలు కోరుచున్నది?
రత్నా — ఏమోతల్లీ! నాకంతగాఁ దెలియదు.
రాజ — ఇక్కడనే నీవు స్నేహభావము విడిచి మాట్లాడుచుంటివి. మాట వరుస కడిగితిని,
రత్నా - (ఇంచుక సంశయించుచు) నాకు వారితో నంతగాఁ గలియదు నాతో వారి రహస్యములు సెప్పరు.
రాజ - చెప్పకున్నను నింటిలో మాటలు తెలయవా!
రత్నా - (అంతర్గతంబున) ఓహో! ఈమెకు నిజము తెలిసినట్లున్నది. అందులకే గ్రుచ్చిగ్రుచ్చి యడుగుచున్నది. చెప్పకున్న మఱియొకలాగు తలంచును. కానిము (ప్ర) నరమాంసము కోరుచున్నదని సవసవగా విన్నాను,
రాజ - ఊ. ఆమాటవినియే నేనడిగితిని. నీవు నాఁతోఁ జెప్పుటకు సంశయించుచున్నావు.
రత్నావతి - అసలు మావాళ్ళకు నాయం దిష్టములేదు. నోరు మూసికొని యుందును. ఏమన్ననుతప్పే కనుక దాచితిని. దేవీ ! నాయపరాధము సైరింపుము.
రాజు - భయములేదు మఱి నరమాంసము దొఱకినదియా ?
రత్నా - దొఱకను దొఱకినది పోవనుఁభోయినది.
రాజ - ఎట్లుపోయినది?
రత్నా - వాఁడు బలవంతుడుతలుపులువిదళించి పాఱిపోయెను.
రాజ - సఖీ! ఆమాటయేనమ్మవీలులేకున్నది. ఆకథయంతయు వింటినికాని యామాటయె నమ్మదగిలేదు సగముచచ్చియున్న మనుష్యుడు ఇనుపతలుపుల విదళింపఁగలఁడా. ఇందేదియో రహస్య
