దిద్దుబాటు
“తలుపు! తలుపు!”
తలుపు తెరవఁబడలేదు. ఒక నిమిష మతఁడూరుకొనెను.
గదిలోని గడియారము టింగుమని ఒంటిగంట కొట్టినది.
“ఎంత ఆలస్యము చేస్తినీ; బుద్దీ గడ్డి తిన్నది. రేపటి నుంచి జాగ్రత్తగా వుంటాను. యాంటి నాచల్లా పోయి సానీదానీ పాట సరదాలో మనసు లగ్నమై పోయినది. ఒక్క పాట సరదాతో కుదరలేదు. మనిషి మీద కూడా సరదా పరిగెత్తుతూంది. లేకుంటే, పోకిరీ మనిషి వలే పాట ముగిసిన దాకా కూర్చోవడమేమిటి? యేదోవక అవకాశము కలుగఁజేసుకొని దానితో నాలుగు మాటలు ఆడడపు ఆసక్తియేమి? ఇదిగో లెంపలు వాయించుకుంటున్నాను. రేపటి నుంచి మరీ పాటకు వెళ్ళను. నిశ్చయం, నిశ్చయం........ గట్టిగా పీలిచితే కమలినీ లేవగలదు. మెల్లిగా తలుపు తట్టి రాముడిని లేపగల్గితీనా చడి లేకుండ పక్కజేరి పెద్దమనిషి వేషము వెయ్యవచ్చును”.
గోపాలరావు తలుపు చేతనంటగానే రెక్కబ్రీడరేను. “అరే యిదేమి!” అనుకొని, రెక్క మెల్లన తెరవ, నడవలో దీపము లేదు. అంగణము దాటి తన పడక గది తలుపు తీయ, నందును దీపము లేకుండెను. చడిలేక అడుగు వేయుచు మంచము దరికి పోయి కమలిని నిద్రించుచుండెనా, మేల్కొనీ యుండేనా యనీ కనుగొన యత్నించెను గానీ, యేర్పరింప లేడయ్యె, అంత జేబు నుండి అగ్గిపెట్టె తీసి పుల్ల వెలిగించెను. మంచముపైనీ కమలినీ కానరాలేదు. నిశ్చేష్టుడై చేతి నుండి అగ్గిపుల్ల నేలరాల్చెను. గదినీ, అతని మనస్సును కూడా చీకటి క్రమ్మెను. వెట్టిశంకలును అంతకు పెట్టి సమాధానములును మనసున పుట్టుచు గిట్టుచు వ్యాకులత కలుగజేసెను. బుద్దీ తక్కువకు తనయందో, కానరామికి కమలినీ యందో, యేర్పరింపరానీ కోపావేశమును, చీకాకును గలిగెను. నట్టి వాటికి వచ్చి నిలువ చుక్కల కాంతిని దాసి గాని దాసుఁడు గానీ కనపడలేదు. వారికి తగిన శిక్ష వురియేయని గోపాలరావు నిశ్చయించెను.
తిరిగి గది లోనికి పోయి దీపము వెలిగించి, గది నలుదెసల పరికించేను. కమలినీ కానరాలేదు. వీధి గుమ్మము జేరి, తలుపు తెరచి చూడ చుట్ట కాల్చుచు తలయెత్తి చుక్కల
గురుజాడలు
525
దిద్దుబాటు
