రామప్ప: నలభై రెండేళ్లు అని చెప్పాను.
లుబ్ధావ: ఒకటి రెండు హెచ్చుతగ్గుగా అంతేసుమా నా వయస్సు ప్లవసంవత్సర శ్రావణమాసము ఏదీ లెక్కపెట్టండి.
రామప్ప: (తనలో) ముసలిగాడిదకి ఏమి అభిమానము (పైకి) సర్వజిత్తు, సర్వధారి, విరోధి, క్రోధన, అక్షయ (అని నోటికి వచ్చినట్టల్లా గబగబ లెక్క పెట్టుచూ) ఆట్టేలేవు వచ్చే శ్రావణమాసానికి డెభైతొమ్మిది వెళ్లిపోతాయి. నామాటవిను అయిదువందల రూపాయీలతో నిన్నొక దమ్మిడీ అడగకుండా సరపలాగీ చేస్తాను. అంతా అమాంబాపతులు రెండువేల మూడువందల రూపాయీలతో ఇతి భాషామంజరి సమాప్తః అవుతుంది. ముందూ వెనకా చూడక పాతుతియ్యి,
లుబ్ధావ: అదుగో పాతు పాతు అంటారు గదా అసాధ్యము వచ్చింది. ఈ మాటు మళ్లీ ఆమాట అంటే మరి మీకూ నాకూ సరి. ఈలాగే నీవంటి మహాత్ములు యెవరో లేనిపోని మాటలు పోలీసుగారితో చెప్పి పన్నువేయించేశారు.
రామప్ప: యీ అలకలతో నాకేమీ పనిలేదు. నాద్వారా పనీ జరిగించవలసినదని మీకుంటే అయిదువందల రూపాయిలకి తక్కువకి నేను చెయ్యను. అంతకితక్కువైతే నా ప్రతిష్టకు లోపంవస్తుంది. మరెవరి చేతైనా చేయించుకోండి.
లుబ్ధావ: కోపము పడకండీ మామా. మీ మాట యెప్పుడు వినలేదు. డబ్బుతో సంబంధించిన పని గనుక ఇంత బతిమాలుకుంటున్నాను.
రామప్ప: బేరానికి నేను మనిషినికాను. శలవిప్పించండి.
(తెర దించివెయ్యవలెను)
***
నాల్గవస్థలము - రామప్పంతులుగారి గృహము
(కరటక శాస్రులు, స్త్రీ వేషముతో శిష్యుడు, ప్రవేశించుచున్నారు.)
కరటక: అబ్బీ నేను చెప్పినదంతా నాటకంలో పాత్రలాగా అచ్చుకొట్టినట్టు చేసుకురావలెను. రవ్వంత పిసరు వాతప్రోతము వచ్చిందిరా అంటే మనపీకలు పోతాయి.
శిష్యు : మీకెంత మాత్రమూ ఆ భయము అక్కరలేదు.
కరటక : (తలుపు దగ్గిరకు వెళ్ళి) ఇదేనా రామప్పంతులుగారి బస.
గురుజాడలు
153
కన్యాశుల్కము - తొలికూర్పు
