ఆ. కపట మౌనిఁ జూచి కన్నియఁ జూచుచుఁ
గన్నెఁ జూచి కపట మౌనిఁ జూచి,
చిత్త మలరఁదలఁచెం జిత్తజ జనకుండు
నేఁడు గంటి నలువ నేర్పటంచు.
ఆ. మొలక నగవు దోప మోమున, వసుదేవ
తనయుఁ డనియె మాయ తపసి తోడ;
“కాదె భావి నీకుఁ గరతలామలకంబు
మౌనివర్య! కలదు మనవి యొకటి.”
క. “భద్ర యిదె కొలిచె, రైవత
కాద్రుని, వరుఁగోరి; కరుణుఁ నరసి తెలుపుఁడీ!
రుద్రుఁడగునొ, వరుణుఁడొ, ని
ర్నిద్ర పరాక్రముఁడు నరుఁడొ, నీరజభవుఁడో!”
క. ఱెప్పల డాఁచిన నగవులు
ముప్పిరి గొని ముందు కుబుకు మురహరు మోమున్
విప్పుఁగనుల వీక్షించుచు,
నెప్పగిదినిఁ బలుక నేర క్రిందజుఁడున్నన్.
క. హరి యనియె “నిట్టి సిద్ధులు
మఱుఁగు పఱుతురమ్మ క్రొత్త మనుజుల కడఁదా
రెఱిఁగిన యర్థంబయినను;
గురుతర పరిచర్య గోడి కూర్తురు శుభముల్.
క. * ఘటనా ఘటన సమర్థులు
గుటిలపు విధి వ్రాఁతనైనఁ గుదురుపఱచు వా
క్పటిమ గల పురుషసింహము
లెట పఱచుఁ గటాక్ష మొదవు నీప్సితము లటన్.
గురజాడలు
93
కవితలు
