పుట:Grandaalaya Sarvasvamu V.1, No.1 (1916).pdf/63

ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు

జల్లకులలో నెక్కి యెల్ల వేళల విహరించుచు, బమ్మెర పోతరాజుదారిద్ర్యమును బరిహసించిన కవిసార్వభౌముఁడు శ్రీనాధునివంటివాఁడు సయితము వార్ధక్యమునఁ గష్ట పరంపరల పాలయినవిషయము శ్రీనాధక వికృతము లైన


"సీ,

కవిరాజుకంఠంబుఁ గౌగలించేనుగ దా
పుర వీధి నెదురెండ పొగడ దండ
సార్వభౌమునిభుజా స్తంభమెక్కెనుగదా
నగరివాకిటనుండు నల్లగుండు
ఆంధ్రనై పధక ర్త యంఘ్ర యుగ్మంబునఁ
దగిలియుం డెను గదా నిగళయుగము
వీరభద్రారెడ్డి విద్వాంసముం జేత
వియ్య మొందెనుగదా వెదురుగొడియ
కృష్ణ వేణమ్మకొనిపోయె నింత ఫలము
బిలబిలాక్షులు తినిపోయె తిలలుఁ బెసలు
బొడ్డుపల్లెను గొడ్డేలిమోసపోతి
నెట్లు చెల్లింతు టంకంబు లేడు నూర్లు."


"సీ,

కాశికావి శ్వేశుఁగలిసె వీరారెడ్డి
రత్నాంబరంబు లే రాయఁడిచ్చుఁ
గైలాసగిరిఁబండ మైలారివిభుఁడేగా
దిన వెచ్చ మేరాజు తీర్పఁగలఁడు
గంధగూడె తెనుంగు రాయరాహుత్తుండు
కస్తూరికేరాజుఁ బ్రస్తుతింతు
స్వర్గస్థుఁడయ్యె విస్సనమంత్రి మణి హేమ
పాత్రాన్న మెవ్వనిపంక్తిఁగలదు
భాస్కరుఁడు మున్నె దేవునిపాలికరి గెఁ
గలియుగంబు-నిఁక నుండఁ గష్టమనుచు
దివిజకి వివరు గుండియల్ దిగ్గురనఁగ
నరుగుచున్నాఁడు శ్రీనాధుఁ డమరపురికి."


అను పద్యములలోఁ దెలుపఁబడియుండెను.

"రాబర్టు బరున్సు"

ఇట్లే ప్రసిద్ధిఁగాంచిన “రాబర్టు బరన్సు”యను నాంగ్లేయకవి యౌవన కాలమున గొప్పవారిచే సన్మానింపఁబడుచు వారిచేఁ గావింపఁబడువిందులం గుడుచుచు నుండియు, తుద కవసానకాలమున తన్నావఱకు గౌరవించి శ్లాఘించుచుండెడి తనతొంటిమిత్రు లు పేక్షాపరులై, యొక్కరొక్కరే విడిచిపోవ "నైదుపౌను లస్పీయవలసిన దీని యొక ప్రచురణకర్తను బ్రార్థింపవలసివచ్చినది. తన యౌవనమున దన్ను స్తుతించిన ధనాధ్యులగు ప్రభువులంద నేమైరి ? వారి సంబంధములు, వారి కార్యములు నెఱ వేరినంతవఱకె. కుక్షింభరణార్థము స్తోత్రప్రియులైన ప్ర భువులను ధనాఢ్యులను బొగడుచుండెడి కవులు ఇప్పటికి సారస్వత జీవనమువలనఁ గలిగెడి నిజమైన సౌఖ్యము గలుగ నేరదు. కుక్షింభరణార్ధము తన యమూల్యమయిన స్వా తంత్ర్యామృతమును ధారవోసి, దానిసుతనము నలంకరిం చుకొను గ్రంధక ర్తకు నిజమైన సౌఖ్య మెట్లులభిం నను ? మఱికొందఱు గ్రంధక ర్తలు కుక్షింభరణార్ధము తమకృతి నాధుల సంతోష పెట్టుటకై యోగ్యులైన సత్కవు లె న్నఁడును, వినరాని కనరాని ముద్రవిషయములకుఁ దిగి తమశ క్తులను భ్రష్టపఱచుకొనుచున్నారు.

గ్రంథకర్త కష్టములు.

ఇట్టివారివిషయ మటుండనిచ్చి, సారస్వతము జీవ నముగాఁ జేసికొన్న సద్గ్రంధకర్తలకు కష్టములు లేవా యని యడుగవచ్చు. గ్రంధకర్తలకు ఆశాభంగములు, నిరుత్సాహములు, కష్టములు లేక యున్న యెడల వారు ఆనందముయొక్క విలువ యెటు తెలిసికొననగును? సుసిర చిత్తుఁడైన గ్రంథకర్త ఫలసిద్ధిని గోరువాఁ డగు నేని యె న్నఁడు నాశాభంగములకు, నిరుత్సాహములకు, నాటంక ములకు భయపడి వెనుదీయఁడు. అతఁడు వాని నే విజయ కారణములు గాఁ జేసికొనఁ జూచును. సారస్వతమునకు సేవఁ జేయఁబూనిన నిజమైన గ్రంధకర్త యుత్కృష్టా దర్శ ములను గలిగియుండు భాగ్యము వహించి యుండెనేని సౌఖ్యప్రదములయిన వస్తువులను వ్యర్థవ్యయములను దాం భికత్వమును విడిచి సులభ జీవనమున కలవాటుపడి, తృ ప్తిఁగాంచియుండును. పుష్టికరమైన భోజనము మెదటికీ చుఱుకుఁబుట్టింపఁజాలదు. ప్రతిభాశాలి లక్షాధికారిగఁ బుట్టియుండలేదు. అసూయాపిశాచగ్రస్థులగు కవికుర్శ కులవలన గ్రంధకర్తలకు మనస్తాపములు కలుగుచుండును. గొప్పతనమునుగోరి ముందుకు సాగివచ్చు ప్రతి గ్రంథకర్త ఈ నిటిపీడ కలుగుచు నేయుండును.