| |
రాముండు చిరకాలంబున కిప్పుడు నన్ను విలోకించుటకుం జనుదెంచె నమ్మహా
త్మునిసమాగమంబు నాచేతఁ బెద్దకాలంబున నుండి కాంక్షితం బైనయదియె
కదా కల్యాణగుణసాంద్రుఁ డైనయారామచంద్రునిం గన్నులారం గనుంగొని
యమ్మహానుభావున కతిథిసత్కారంబుఁ గావించి కృతార్థుండ నయ్యెద సీతా
లక్ష్మణసహితంబుగాఁ దోడ్కొని రమ్మనిన నతండు రయంబునం జనుదెంచి
లక్ష్మణుం గాంచి రాముం డెచ్చట నున్నవాఁడు మునీంద్రునిం జూడ నవశ్యంబు
చనుదెంచుంగాక యని పలికిన నాలక్ష్మణుం డమ్మునిశిష్యునిం దోడ్కొని చని
సీతారాములం జూపిన నతండు మునివచనం బారామునకుం జెప్పి వారలం
దోడ్కొని యాశ్రమంబుఁ బ్రవేశించె నట్లు రఘువల్లభుండు సీతాలక్ష్మణ
సమేతంబుగాఁ బ్రశాంతహరిణాకీర్ణం బైనతపోవనంబుఁ బ్రవేశించి యందు
బ్రహ్మస్థానంబును వహ్నిస్థానంబును విష్ణుస్థానంబును మహేంద్రస్థానంబును
సూర్యస్థానంబును సోమస్థానంబును భగస్థానంబును గుబేరస్థానంబును ధాతృ
విధాతృస్థానంబులును వాయుస్థానంబును శేషస్థానంబును గాయత్రీస్థానం
బును వసుస్థానంబును వరుణస్థానంబును గార్తికేయస్థానంబును ధర్మస్థానంబును
మొదలుగాఁ గల దేవస్థానంబు లన్నియు విలోకించుచుఁ బరమాద్భుతంబు
నొందుచుం జని చని యొక్కచోట శిష్యగణపరివృతుం డై దీప్తతేజు లైన
మహర్షులనడుమ శాశ్వతుం డైనపరమేష్ఠిచందంబున సుఖాసీనుం డై తేజ
రిల్లుచున్నయక్కుంభసంభవమహర్షిశ్రేష్ఠుని దవ్వులం జూచి వినయవినమిత
గాత్రుం డై యరుగుచుండె నమ్మహర్షిముఖ్యుండును సీతాలక్ష్మణసహితుం డై
వచ్చుచున్నరామచంద్రు నల్లంతనే విలోకించి దిగ్గునఁ బరమాసనంబు డిగ్గి
రయంబున నెదురుగాఁ జనుదెంచుచుండె నప్పు డారఘువల్లభుండు లక్ష్మణున
కి ట్లనియె.
| 192
|
| క. |
ఇమ్ముని మన కెదురుగ క్షి, ప్రమ్మునఁ జనుదెంచెడు న్దపమ్ములకు నిధా
న మ్మగునీయన నౌదా, ర్యమ్మునఁ గుంభజుఁ డటంచు నాత్మ నెఱిఁగితిన్.
| 193
|
రాముఁ డగస్త్యమహర్షిని సందర్శించుట
| క. |
అని లక్ష్మణుతో నాడుచు, జననాయకుఁ డతఁడు తాను సంభ్రమమున భూ
తనయాయుతముగఁ జని య, మ్మునిపదపద్మముల కెఱఁగె మోదం బెసఁగన్.
| 194
|
| క. |
పదపడి లక్ష్మణుఁ డమ్ముని, పదములకుం బ్రణతిఁ జేసె భక్తియుతుం డై
సుదతీరత్నము జానకి, ముద మలరఁగ మ్రొక్కిఁ బిదప మునిపదములకున్.
| 195
|
| తే. |
అంత నమ్మునిశేఖరుం డమ్మహాను, భావు నాలింగనము చేసి బహువిధములఁ
ప్రేమ నభినుతిఁ గావించి సేమ మరసి, హర్ష మిగురొత్తఁ గూర్చుండు మనుచుఁ బలికి.
| 196
|
| వ. |
శీఘ్రంబున వైశ్వదేవంబుఁ గావించి మొదల బ్రాహ్మణాతిథుల నర్ఘ్యదానం
బున నర్చించి వానప్రస్థధర్మంబున వారికి భోజనం బొసంగి తానును సుఖా
|
|
