| |
వచ్చినవేళ నాదుశరబాధకు నోర్వక దైత్యు లాజిలోఁ
జచ్చినవేళ నాదుబలసంపద లక్ష్మణుబాహువిక్రమం
బచ్ఛువడంగఁ జూచి మది నచ్చెరు వందెవ రింత యేటికిన్.
| 86
|
| వ. |
అని పలికి సాదరంబుగాఁ దపోధనుల కభయదానం బొసంగి వారు తనవెంటం
జనుదేర సీతాలక్ష్మణసహితుం డై సుతీక్ష్ణమునీంద్రునాశ్రమంబునకుం బోవ
సమకట్టి యచ్చోటు వాసి కొండొకదూరం బరిగి యంత నంత బహూదకంబు
లైననదులు పెక్కులు గడిచి యొక్కచోట గగనోల్లిఖితశిఖరం బైనయొక్కశై
లంబు పొడగని తత్ప్రాంతంబున బహుఫలపుష్పద్రుమశోభితం బైనయొకకాం
తారంబుఁ బ్రవేశించి తన్మధ్యభాగంబునఁ జీరమాలాపరిష్కృతం బైనయొక్క
మహనీయాశ్రమంబు నిరీక్షించి యందు శాశ్వతుం డైనబ్రహ్మచందంబున సు
ఖాసీనుం డై మలయపంకజటాధరుం డై యున్నసుతీక్ష్ణుని సముచితంబుగా సంద
ర్శించి తచ్చరణంబులకు వందనం బాచరించి వినయపూర్వకంబుగా ని ట్లనియె.
| 87
|
శ్రీరాముఁడు సుతీక్ష్ణమహామునిని సందర్శించుట
| క. |
అనఘాత్మ యేను దశరథ, తనయుఁడ రామాహ్వయుండఁ దగ మిముఁ జూడం
జనుదెంచితి మొక్కన నె, మ్మనమున నాశీర్వదించి మన్నింపఁదగున్.
| 88
|
| క. |
నా విని మునినాథుఁడు సీ, తావల్లభుఁ జూచి కరుణ దళుకొత్తఁగ సం
భావించి యిట్టు లనియెను, బ్రావీణ్య మెలర్ప మధురభాషాప్రౌఢిన్.
| 89
|
| క. |
సురపతి కెన యగునీ విపు, డరుదెంచుకతన నిమ్మహావని సుశుభో
త్కర మై పావన మై యఱ, మఱ లే కిట నాథసత్తమం బయ్యెఁ గదా.
| 90
|
| ఉ. |
రట్టడి కైకచెయ్దముల రాజ్యము గోల్పడి భూమిపుత్త్రితోఁ
బుట్టువు వెంట రాఁ దపసిపూనికఁ గైకొని చిత్రకూట మ
న్గట్టున నున్నవాఁడ వనఁగా విని యెన్నఁడు చూతు నంచు ని
ప్పట్టున నున్నవాఁడ ననపాయకుతూహల ముల్లసిల్లఁగన్.
| 91
|
| వ. |
మహాత్మా యింతకు ము న్నిచటికి సురేంద్రుండు చనుదెంచి మీరాక యెఱిం
గించి చనియె నేను భవద్దర్శనాకాంక్షి నై దేహంబుఁ బరిత్యజించి దేవలోకం
బునకుం బోవకున్నవాఁడఁ దపోబలవిశేషంబునఁ బుణ్యలోకంబుల నన్నింటిని
జయించితి దేవర్షిజుష్టంబు లైనతత్తల్లోకంబులందు జానకీలక్ష్మణసహితుండ వై
మత్ప్రసాదంబున విహరింపు మనిన నారఘువల్లభుండు మునీంద్రా యేనును
సమస్తలోకంబు లాహరించెద నిక్కాననంబున నాకు వసియించుటకుం దగిన
యాశ్రమం బానతిమ్ము సర్వభూతహితుండవు మహాత్ముండ వైననీకుశలంబు గౌత
ముం డైనశరభంగునిచేత నాఖ్యాతం బయ్యె ననిన విని లోకవిశ్రుతుం డైన
యమ్మునిపుంగవుడు పరమానందభరితాంతఃకరణుం డై మంజుభాషణంబుల
ని ట్లనియె.
| 92
|
