| |
త్మునకుం బుత్రికవు గావు పరమధార్మికుండును నిత్యసత్యపరాయణుండు నగు
రాముని వనంబునకుం బనిచి పుత్రవత్సలుం డగుమజ్జనకుని దివంబునకుం
బంచి యేపాపకర్మం బాచరించితి వాపాపకర్మంబు పితృభ్రాతృపరిత్యక్తుం డగు
టవలన లోకవిద్వేష్యుండ నైననాయందు సమారోపితం బయ్యెఁ గట్టిడితనం
బున రట్టున కొడిగట్టితివి ధర్మసంయుక్త యైనకౌసల్యాదేవినిఁ బుత్రహీనం
జేసి యేలోకంబుఁ బడయం గోరితివి బంధుసంశ్రయుండును నియతుండును
జ్యేష్ఠుండును బితృసముండు నగుకౌసల్యానందనునియందు నాకుం గలభక్తి
స్నేహంబులు మూఢచిత్త వగుటం జేసి పరామర్శింపవైతి వని పలికి పుత్ర
విశ్లేషంబు దల్లి కసహ్యతరం బని యెఱింగించువాఁ డై యంగాదంగా దీని
యెడు శ్రుతియర్థంబు మనంబున నిడికొని వెండియు ని ట్లనియె.
| 1522
|
భరతుఁడు కైకేయికిం బుత్రశోకము దుస్సహమని యెఱిఁగించుట
| క. |
విను మంగప్రత్యంగజుఁ, డనురాగస్థానభూత మగుహృదయమునన్
జనియించెఁ గాన నౌరసుఁ డనఁ దగె నతఁ డమ్మ కెక్కు డార్వురిలోనన్.
| 1523
|
| వ. |
అని పలికి పుత్రశోకంబు దుస్సహదుఃఖకారణం బని సూచింపం జేయువాఁడై
యొక్కయితిహాసంబు ని ట్లనియె.
| 1524
|
| సీ. |
వినుము నృశంస త్రివిష్టపంబున వన్నె కెక్కిన సురభి దా నొక్కనాఁడు
పుడమిపై నాఁగలిఁ బూని యామద్వయపర్యంతమును దున్ని బడలి దారు
ణాతపంబున డస్సి యడుగులు తడఁబడఁ దూఁగాడుచున్నయుత్తుంగవృషభ
ముల రెంటిఁ గని తనకులమునఁ బుట్టిన వౌట నందనుల కానాత్మఁ దలఁచి
|
|
| తే. |
పుత్రశోకంబుచేఁ జాలఁ బొక్కి యేడ్వ, దానికన్నీటిచినుకు లధఃప్రచారి
యగుసురేంద్రునిపైఁ బడ్డ నతఁడు చూచి, మోడ్పుఁ గే లొప్పఁ బలికె నమ్మొదవుతోడ.
| 1525
|
| క. |
దేవతతికి భయ మయ్యెనె, భావంబునఁ గలఁగి యేల పరితాపింప
న్నావుడు నిర్జరధేనువు, దేవపతిం జూచి పలికె దీనత వెలయన్.
| 1526
|
| వ. |
సురేంద్రా యుష్మద్భయాగమనశంకాహేతుభూతం బైనపాపంబు లేదు కర్షకు
నిచేత దండితు లై యెండం బడి కృశించుచు మొగంబుల దైన్యంబు దోఁప
భూరిభారపీడితు లౌటకతంబున దుఃఖించుచు మహీతలంబున విషమస్థలంబు
నం జరించు చున్నమత్పుత్రులం జూచి పుత్రునిం బోలిన ప్రియవస్తు వన్యం
బెద్దియు లేమింజేసి శోకించుచున్నదాన నని పలికిన నయ్యమరవిభుం డెద్దాని
పుత్రసహస్రంబులచేత లోకంబు వ్యాప్తం బయ్యె నట్టిదాని రోదనంబుఁ
గావించుదానిఁ గామధేనువు నవలోకించి పుత్రునకంటెఁ బ్రియుం డన్యుండు లేఁ
డని తలంచి పరిమళోపేతంబు లైనతదీయాశ్రుకణంబులు గొనగోట మీటుచు
|
|
