| |
భాగంబునఁ దనయట్ల దుఃఖించుచున్నకౌసల్య నవలోకించి యత్యుత్కటం
బు లైనపుణ్యపాపంబులచేత నిప్పుడే ఫలం బనుభవింపంబడు ననియెడిన్యా
యంబునఁ బ్రియపుత్రవిశ్లేషదుఃఖం బే ననుభవించుచున్నవాఁడ దీనికి హే
తుభూతం బైనకర్మం బెద్ది యని పదంపడి విచారించి తొల్లి శబ్దవేధి యైనతన
చేత నజ్ఞానంబువలనఁ గృతం బైనమునికుమారవధరూపదుష్కృతకర్మంబు ప్ర
తీతం బైన నమ్మహీపతి నిజకుమారవియోగజనితశోకానలంబు మునికుమార
వధజనితదోషస్మరణవాతంబునం బ్రజ్వలితం బై శరీరంబు దహింపం దొడం
గిన సహింపం జాలక మొగంబు వాంచి యంజలిఁ గీలించి ప్రసాదంబు వేఁడు
కొనుతలంపున నక్కౌసల్య కి ట్లనియె.
| 1290
|
| ఆ. |
దేవి నీగుణంబు దేవాదులకు నైనఁ, బ్రస్తుతింప వచ్చు భర్తృభక్తిఁ
జేసి ఘోరపాపచిత్తుఁడ నగునామొ, గంబు రోయ కిపుడు కాంచుకతన.
| 1291
|
దశరథుఁడు నమ్రుఁడై కౌసల్య ననూనయించుట
| తే. |
రిపులయం దైనఁ గినియక కృప యొనర్చు, నంత శాంతియుఁ గలదాన వింత యేల
నన్ను విడనాడెదవు నాదువిన్నపంబుఁ, గైకొని యనుగ్రహింపుము కమలనేత్ర.
| 1292
|
| తే. |
జలజలోచన ధర్మవిచార యైన, సాధ్వి కెంతయు జగతిలో సగుణుఁ డైన
నిర్గుణుం డైన శాస్త్రోక్తనియతిఁ జూడ, దయితుఁ డొక్కఁడె ప్రత్యక్షదైవతంబు.
| 1293
|
| ఆ. |
సాధ్వి నీవు దృష్టజనపరాపరవు న, యజ్ఞవాత్తధర్మవార్తి నొంది
తూలుచున్ననన్ను దుగఖిత వయ్యును, దారుణోక్తి నింత దూఱఁ దగదు.
| 1294
|
| వ. |
అని యివ్విధంబున దీనుం డై ప్రార్థించుచున్నయమ్మహీపతివాక్యంబు విని
యద్దేవి జలనిర్గమనమార్గంబు నవోదకంబునుం బోలె శోకబాష్పజలంబులు
నించుచు నతనియంజలిపుటంబు పద్మంబునుం బోలె శిరంబునం గదియించి
రోదనంబు సేయుచు శోకసంభ్రమభయంబులు మనంబున ముప్పిరి గొన
ని ట్లనియె.
| 1295
|
| క. |
ధరణీశ భూరిశోకము, దరికొన సైరింప లేక తాపము పేర్మిం
బరుషోక్తు లంటిఁ గా కిటు, తర మెఱుఁగక దూఱ నంత ధర్మేతరనే.
| 1296
|
| క. |
జనవర నిను యాచించెద, ననుగ్రహింపు మని పలికి తమ్మాటకు నె
మ్మనమున దుఃఖించి రయం, బునఁ బుడమిం బడినదాన మోహవశమునన్.
| 1297
|
కౌసల్య దశరథు ననూనయించుట
| వ. |
దేవా నీచేత యాచిత నగుటవలన హత నైతి నేను హంతవ్యను గానే యుభ
యలోకంబులయందు శ్లాఘనీయుం డైనపతిచేత నేయువతి ప్రసాదింపంబడు
నది యుత్తమయువతి గానేరదు దాని కైహికాముష్మికసుఖంబులు గలుగ
వదియునుంగాక.
| 1298
|
| సీ. |
అవనీశ పతిబుద్ధి ననుసరించెడుసాధ్వి కుభయలోకసుఖంబు లొందవచ్చు
|
|
