| |
నించుచుండె నిట్లు రాముండు గంగానది నుత్తరించి శుభసస్యసమృద్ధంబు
లగువత్సదేశంబులు విలోకింపుచు వ్యాఘ్రాదిక్రూరమృగంబులం దోలుచు
నాహారయోగ్యంబు లగువరాహఋశ్యరురుపృషతసంజ్ఞమృగంబుల వధించి
వానిం గొని బుభుక్షితులై ప్రొద్దు గ్రుంకునంతకు నొక్కవనస్పతి డాయం జని
వరుణప్రియ యగుసంధ్య నుపాసించి జానకీవల్లభుండు సౌమిత్రి నవలోకించి
యి ట్లనియె.
| 1104
|
| క. |
ఏనిశ సుమంత్రవిరహిత, మై నేఁ డిట మనకుఁ దోఁచె నారాత్రి బహి
స్స్థాననివాసంబున కిది, మానుగ మొదలిటిది గాదె మనుజశరణ్యా.
| 1105
|
| తే. |
అనఘ నేఁ డాది గాఁగ నిత్యంబు రాత్రు, లందు సమధిజ్యధన్వుల మై సహస్ర
గతుల నరయుచు నిద్దురఁ గాచి యుండ, వలయు సీతకు భయ మింత గలుగకుండ.
| 1106
|
| ఆ. |
మఱియు నేఁడు మొదలు మనుకులవర్య ని, త్యంబు రాత్రులందు స్వార్జితంబు
లైనపర్ణతృణము లవనిపైఁ బఱిచి వ,సింత మొక్కచోటఁ జేరుదనుక.
| 1107
|
| వ. |
అని పలికి మహార్హశయనోచితుం డైనకౌసల్యానందనుండు సీతాలక్ష్మణసహి
తంబుగా నవ్వనస్పతిమూలంబున నధ్యాసీనుండై సౌమిత్రితోఁ బుణ్యకథాప్ర
సంగంబులు సేయుచు నంతకంతకుఁ బ్రసంగవశంబునం బెక్కుతలంపు లూర
వెండియు లక్ష్మణున కి ట్లనియె.
| 1108
|
రాముఁడు దశరథాదులఁ దలంచుకొని దుఃఖించుట
| మ. |
అనఘా యీనిశ మేదినీవిభుఁడు శోకాకల్పితస్వాంతుఁ డై
ననుఁ జింతించుచు నేమి దోఁపక నిరానందంబుగా నుండున
ట్లనె కైకేయి సపత్నిపుత్రుఁడు మహారణ్యోర్వికిం బోయె నే
ననిశం బింకఁ గృతార్థ నైతి నని యాహ్లాదించుచుండుం గదా.
| 1109
|
| తే. |
మఱియు నద్దేవి మాతులమందిరమున, నుండి వచ్చినతనపుత్రు నొప్పఁ జూచి
రాజ్యకారణమున మహీరమణుప్రాణ, ములను నిఁకమీఁద హరియింవఁ బూనదు గద.
| 1110
|
| తే. |
అకట వృద్ధుఁ డనాథుఁడు నగునృపుండు, కామభారావసన్నుఁడు గాన నేను
లేనిచోఁ దాను గైక కధీనుఁ డగుచు, నేమి సేయంగఁ గలఁ డిప్పు డింకఁ జెపుమ.
| 1111
|
| తే. |
కైక యీవాక్యరశ్మిచేఁ గట్టువడిన, మనుజనాథునిమతివిభ్రమంబుఁ జూచి
రాజకులవర్య యర్థధర్మముల కంటెఁ, గామము గరీయ మని తోఁచెఁ గాదె నాకు.
| 1112
|
| తే. |
కానిచో నుర్వి నెంతదుష్కర్ముఁడైన, సుతుని సుగుణాభిరతుని సువ్రతుని నృపుని
కరణి నెవ్వాఁడు విడుచు నకారణముగ, లక్ష్మణా యది కామధర్మంబు గాదె.
| 1113
|
